تغییر هویت خطرناک

چند تیمی هستند که تقریبا مشتریان ثابت مراحل یک چهارم نهایی و بالاتر لیگ قهرمانان به شمار می‌روند. وقتی در این مرحله باشید، با کمی خوش‌شانسی در قرعه یا با یکی دو نمایش خوب می‌توانید به قهرمانی برسید.

تاثیر فاکتور شانس و احتمالات برای موفقیت در این جام به مراتب بیشتر از رقابت‌هایی مثل لیگ است که به تداوم و ثبات در عملکرد نیاز دارد،‌ به همین دلیل است که تیمی مثل رئال‌مادرید در سه سال اخیر دو بار فاتح لیگ قهرمانان می‌شود در حالی که در هشت فصل اخیر لیگ اسپانیا تنها یک بار به قهرمانی رسیده است.

قهرمانی در اروپا، روزگاری نهایت آمال و آرزو و بالاترین هدف تیم‌ها بعد از پیمودن یک مسیر طولانی بود. رئال مادرید فعلی با زین‌الدین زیدان متحول شد و از 27 بازی با حضور این مربی به 21 برد رسید، اما هیچ کس ـ حتی سرسخت‌ترین طرفداران این تیم ـ نیز چنین باوری ندارند که این تیم، یکی از بهترین تیم‌های تاریخ باشگاه و برترین تیم این فصل اروپا باشد. بلافاصله بعد از آن که کریستیانو رونالدو ضربه پنالتی آخر رئال را مقابل اتلتیکو در فینال لیگ قهرمانان تبدیل به گل کرد، اندرو اورساتی، سخنگو و یکی از مدیران اتحادیه بین‌المللی بازیکنان حرفه‌ای فوتبال جهان در توئیتر نوشت: «در شایستگی رئال شکی نیست،‌ اما فوتبال جهان بالاخره چه زمانی می‌خواهد متوجه این رقابت نامتوازن و خطرناک شود؟»

فرمول موفقیت

به نظر می‌رسد این استراتژی برای موفقیت در اروپا کاملا جواب داده است: «چند ستاره گرانقیمت بخر و امیدوار باش که آنها در کنار یکدیگر مسیر قهرمانی را بیابند.» این روش، همیشه بخشی از ماهیت کاری رئال‌مادرید بوده. جذابیت و ظرفیت این باشگاه آنقدر زیاد هست که از فرانس پوشکاش و هوگو سانچس گرفته تا زیدان و کریس رونالدو به بازی کردن در این تیم علاقه‌مند باشند، اما عدم توازن مالی بین باشگاه‌های اروپایی در سال‌های اخیر ماهیت لیگ قهرمانان راعوض کرده است.

رئال‌مادرید برای ششمین فصل متوالی در نیمه نهایی این جام حضور داشته، بارسلونا در 9 سال اخیر در هشت نیمه نهایی بوده و بایرن مونیخ هم در پنج فصل اخیر پای ثابت نیمه نهایی لیگ قهرمانان بوده. ضمن این که در 11 سال اخیر سه مرتبه فینال تکراری را شاهد بوده‌ایم و شش قهرمانی از 9 فصل اخیر به تیم‌هایی رسیده که یا مسی یا رونالدو (گرانقیمت‌ترین‌های فوتبال دنیا) در آنها حضور داشته‌اند.

3 غول دست‌نیافتنی

شاید تاریخ نشان دهد که بارسلونا، ‌بایرن مونیخ و رئال‌مادرید فعلی تیم‌هایی استثنایی بوده‌اند، اما قطعا قدرت مالی فوق‌العاده آنها نیز در موفقیتشان تاثیر فراوانی داشته. اگر اتلتیکو که در این فصل بارسلونا و بایرن مونیخ را حذف کرده‌ بود، در فینال هم رئال مادرید را شکست می‌داد بدون شک یکی از افسانه‌ای‌ترین قهرمانی‌های تاریخ فوتبال را (با کنار زدن این سه غول) کسب کرده بود.

مسیر آسان

رئال با قرعه‌ای آسان به فینال راه یافت،‌ ولفسبورگ هیچ‌گاه حریف بزرگی برای رئال نبوده و برتری 2 بر صفر آنها در بازی رفت را باید به پای ضعف و لغزش رئآل نوشت. ‌منچسترسیتی هم یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌های سال‌های اخیر خود را مقابل شاگردان زیدان در نیمه نهایی ارائه کرد. این که در فینال نیز شما در ضربات پنالتی مقابل حریفی برنده شوید که در جریان بازی هم یک پنالتی از دست داده، چیزی شبیه معجزه است. اما هیچ کدام از اینها ارزش قهرمانی رئال را کم نمی‌کند.

شاید در چند سال آینده این تیم با هوش و نبوغ ذاتی زیدان، به قدرت مطلق فوتبال اروپا و اسپانیا تبدیل شود و تمام جام‌ها را از آن خود کند، اما دست‌کم در مقطع فعلی، رئال فاصله زیادی با آن نقطه دارد و حتی با استناد به کسب دو جام اروپایی در سه سال اخیر هم نمی‌توان آن را منکر شد. این گونه قهرمانی‌ها فقط ثابت می‌کند که ماهیت لیگ قهرمانان تا چه حد تغییر کرده است.