بهار و زندگی

به گزارش جام جم آنلاین، برنامه‌هایی را که برای سال آینده داریم با توجه به انرژی فوق‌العاده‌ای که فصل بهار به ما می‌دهد در ذهنمان تنظیم می‌کنیم و با تمام قوا پیش می‌رویم تا یکی‌یکی‌شان را انجام دهیم.

گویی امسال، سالی خاص و تکرارناشدنی است که موقعیت‌هایی خاص برای ما به ارمغان آورده و ما هم دوست داریم نهایت استفاده را از تک تک موقعیت‌هایش ببریم.

اما چرا این شدت انرژی در بهار به اوج می‌رسد؟ مطمئنا این اشتیاق و امید در گرمای تابستان ذوب نمی‌شود، در عالم زرد و نارنجی پاییز کمرنگ نمی‌شود و در سرمای زمستان یخ نمی‌زند.

اما قبول کنیم که قدرت امیدبخشی فصل بهار، چیز دیگری است. به راستی چه معجزه‌ای در معجون رنگارنگ فصل بهار نهفته است که قدرت انگیزه‌بخشی آن، می‌تواند ما را تا آسمان به پرواز برساند؟

در ادبیات زبان‌های مختلف، استعاره‌های گوناگونی برای توصیف فصل بهار و همچنین حس زیبای امید به کار رفته است.

ه طور کلی، استعاره برای افشای احساسات قوی و پیچیده درونی راجع به پدیده‌ای خاص به کار می‌رود. عاشقی سراپا نیاز، نگاهی به معشوق بی‌نیاز خود می‌اندازد و خود را در استعاره، بلبلی می‌داند که کارش یک ریز خواندن و مویه کردن در راه عشق است

و در مقابل، معشوق همان گل سرخ زیبا و خوشبوست که بر سر جای خود نشسته و عشوه‌گری می‌کند، در حالی که کوچک‌ترین توجهی به دلی که در سینه عاشق او می‌تپد، ندارد.

حال سراغ استعاره‌هایی می‌رویم که برای امید به کار رفته و می‌بینیم که چه ارتباطی بین آنها و فصل بهار وجود دارد:

نور و گرما

شاعران و نویسندگان بسیاری، امید را همچون نوری روشن‌کننده و گرمابخش زندگی و لازمه گریزناپذیر ذهنی سالم برشمرده‌اند.

امید و ناامیدی روبه‌روی هم قرار دارند. یکی گرم و نورانی می‌کند و دیگری تاریکی و سرما را سوغات می‌آورد. فصل بهار هم دقیقا همین دو رهاورد نور و گرما را به مردمان تقدیم می‌کند.

انگار نه انگار که تا همین چند روز پیش، هوا سرد و زمستانی بود. در روزهای اول بهار، هوا به طرزی ناگهانی تغییر می‌کند و آفتاب عالم‌تاب همه جا را روشن و سراسر نور و روشنایی خواهدکرد.

در نیمکره شمالی، به طور متوسط هر روز سه ساعت تابش آفتاب بیشتر از زمستان است. این مساله تاثیر بسزایی بر روحیه افراد می‌گذارد و حس امید را در دل‌ها به مراتب بیشتر و پررنگ‌تر می‌کند.

به طور طبیعی، هر فردی در بهار احساس می‌کند که چند قدم موثر به اهداف بزرگی که در ذهن می‌پروراند نزدیک‌تر شده است.

پیشتر درختان لخت و بی‌بار و بر بودند و خبر چندانی از گل و گیاه نبود. اما با فرارسیدن بهار، درختان از خواب برمی‌خیزند و دوباره زندگی‌شان را از سر می‌گیرند.

شکوفه می‌دهند و پس از چندی میوه‌ها روی شاخه‌هایشان شکل می‌گیرند. گل‌های رنگ و وارنگ و زیبا در این روزها خودنمایی می‌کنند و روح زندگی در همه جا جاری می‌شود.

بهار فصل تولد و پیدا کردن حیاتی دوباره است. این حس به‌راحتی به ما انسان‌ها منتقل می‌شود.

پل گذر از سختی‌ها

امید همان پلی است که انسان را از دنیای تاریکی، زندان و گناهکاری عبور می‌دهد و به سرزمین روشنایی، آزادی و پاکدامنی می‌رساند.

امید، بخت خفته شما را بیدار می‌کند و شما را به همان خواسته متعالی می‌رساند که احتمالا در عالم ناامیدی، صددرصد بعید و نشدنی می‌نمود.

بهار هم همچون پلی است که ما را از سرما و تاریکی زمستان می‌گذراند و به نور و گرمای تابستان می‌رساند.

ما همگی در فصل بهار اشتیاق پیدا می‌کنیم که در دل خاک نرم و مستعد دانه بکاریم تا چندی بعد، به گل و گیاهانی زیبا و بارور تبدیل شوند.

همان طور که دوست داریم دانه‌های زندگی‌مان را بکاریم تا مدتی بعد بتوانیم میوه‌های حاصل شده را برداشت کنیم.

امید و فصل بهار، هر دو مانند پلی هستند که ما را از دنیای تاریکی و بی‌باری به عالمی نورانی و پرثمر می‌رسانند.

در قدرت درمانگر امید هیچ شکی نیست. افراد زیادی بوده‌اند که در اثر ناامیدی و افسردگی به بیماری جسمی رسیده‌اند و در مقابل، قهرمانانی هم وجود داشته‌اند که با اتکا به نیروی شگرف امیدواری‌ توانسته‌اند حتی از پس مهلک‌ترین امراض ازجمله سرطان هم بربیایند.

از آن سو، فصل بهار نیز تاثیری بسزا در بهبود انواع بیماری‌ها‌ از جمله ناهنجاری‌های فصلی و بیماری‌های حاصل از کمبود ویتامین D مانند سرطان دارد.

پناهگاهی امن

امید، آرامش‌بخش‌ترین پناهگاه دنیاست. امید را جزیره‌ای محفوظ در میان اقیانوس بیهودگی می‌خوانند. اگر لشکری از غم و غصه کمر به قتل شما ببندند، نور امید براحتی از پس همگی‌شان برمی‌آید.

هر چقدر هم که شما درهای روبه‌رویتان را قفل زده ببینید، بازهم امید می‌تواند کلیدهایی برای باز کردن همان قفل‌های سنگین و گشودن آن درها به شما ارائه کند.

بهار هم بهترین پناهگاه برای انسان‌هایی است که زندگی‌شان را با ییلاق و قشلاق کردن می‌گذرانند و همچنین برای پرندگان کوچ‌نشین و سایر حیواناتی که از شدت سرما‌ به سرزمینی غیر از وطن خود پناه برده بودند.

فصل بهار، دنیای ما را به پناهگاهی لذتبخش تبدیل می‌کند و به ما امکان زندگی جدید می‌بخشد. براستی فصل زیبای بهار و احساس بی‌نظیر امید، دو نعمت بزرگ الهی تنیده در تار و پود یکدیگر است.

و این است آنچه بهار برای ما به ارمغان می‌آورد. سه ماه گرمابخش از پس سرما از راه می‌رسد و همچون پلی تعیین‌کننده‌ ما را از اقیانوسی بیهوده درمی‌آورد و به بهشتی نو همراه با حق زندگی مجدد رهنمون می‌سازد.

ما می‌توانیم امیدوارانه در این فصل با بیماری‌های سخت وداع کنیدم و به استقبال سلامتی و شفا برویم و درنهایت، در خانه‌ای امن و راحت پناه بگیریم.

این است آنچه عالم گرم و نورانی فصل چشم‌نواز بهار برای همگی موجودات زنده به همراه خواهد آورد.

سارا آذرخش

منبع: psychologytoday

ضمیمه چاردیواری