نوری در تاریکی

حالا این یادآوری می‌تواند کمی او را خوشحال کند، چراکه جایزه دیگری را با پایان این سال به خانه برد. در سالی عجیب که هیچ رقابت مهم در سطح ملی برگزار نشد، رونی توانست خاطرات بسیاری از هواداران سه شیرها در 12 ماه گذشته را صیقل و جلایی تازه بدهد. باید منصفانه گفت در این مدت هیچ چیز به اندازه بازی انگلیس مقابل سن مارینو که 11 بازیکن حریف مقابل توپ ایستاده بودند تا کمتر از هشت گل بخورند برای رونی و تیم ملی انگلستان راکد نبود. کافی است فیلم ماه سپتامبر را ببینیم؛ ماهی که در آن مهاجم شماره 10 تیم ملی و منچستریونایتد، بهترین گلزن تاریخ سه شیرها لقب گرفت. او پنجاهمین گل ملی خود را در راه رسیدن به یورو 2016 مقابل سوئیس به ثمر رساند تا از سربابی چارلتون بزرگ پیشی بگیرد. این بهترین دستاورد برای رونی 30 ساله طی 12 سال بازی در تیم ملی بود. او موفق شد در مرحله انتخابی یورو در هشت بازی هفت گل وارد دروازه حریفان کند تا کشورش با رکورد صد درصد پیروزی در تمام دیدارها راهی مرحله نهایی شود؛ کاری که پیش از این تنها شش کشور موفق به انجام آن شده بودند. پنج گل از این هفت گل در سال 2015 زده شد تا رونی به عنوان برترین گلزن سال لقب بگیرد و شایسته‌ترین گزینه برای به دست آوردن آرای هواداران به منظور انتخاب بازیکن سال فوتبال انگلیس باشد؛ انتخابی که با 37 درصد رای هواداران انجام شد و رونی را برای دومین سال پیاپی به این عنوان رساند تا تعداد جایزه‌ای از این جنس در کلکسیون افتخاراتش به عدد 4 برسد.

اعتماد هواداران

اولین سوالی که پس از این انتخاب به ذهن می‌رسید، این بود که چرا هواداران در سالی که هری کین و حتی جیمی واردی در لیگ برتر درخشیدند و برای تیم ملی انگلیس گلزنی کردند، رونی را انتخاب کردند؟ در حالی که کاپیتان منچستری‌ها در لیگ هیچ درخششی نداشت و بدترین روزهای تاریخ شیاطین سرخ را پشت سرگذاشت. واردی و کین هر دو در لیگ عملکرد بهتری نسبت به رونی داشتند، اما باید پذیرفت رونی در تیم ملی پادشاهی کرد و این جایزه کاملا براساس این عملکرد به وی داده شد. این در حالی بود که منتقدان، کارشناسان و بازیکنان اسبق لیگ برتر جزیره از ابتدای فصل، رونی را تحت فشار شدید انتقادات خود قرار داده بودند؛ اما بازهم این هواداران بودند که در بدترین شرایط ممکن ستاره تیم ملی کشورشان از وی حمایت کردند تا او با شرایط بهتری برای مسابقات یورو 2016 آماده شود. حالا این جایزه در کنار گلزنی هفته گذشته اش مقابل سوانسی که موجب شد هشت بازی بدون پیروزی برای منچستر به پایان برسد، روحیه بهتری به ستاره اسبق اورتون داده است. با این گلزنی او با 238 گل به عنوان دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه لقب گرفت و با رکورد دنیس لاو برابری کرد، ولی برای رسیدن به رکورد بابی چارلتون 11 گل کم دارد. همچنین در لیگ برتر با 188 گل پس از آلن شیرر که 260 بار گلزنی کرده است، در رده دوم قرار دارد.

چالش تیم ملی

باوجود این دستاورد جدید، خطر قرار نگرفتن در ترکیب ثابت تیم ملی و بی‌اعتمادی به هاجسون، وین رونی را تهدید می‌کند. این در شرایطی است که در ماه مارس، ویمبلی میزبان بازی دوستانه انگلیس و هلند خواهد بود و رونی دوست ندارد این بازی مهم را از دست بدهد. با ظهور بازیکنانی چون هری کین، جیمی واردی و... او اکنون در بزرگ ترین چالش زندگی‌اش قرار گرفته و باید طی چندماه باقیمانده تا آغاز یورو 2016، خودش را باردیگر نشان دهد؛ چون همین چند ماه پیش بود که هاجسون در واکنش به انتخاب رونی که 18 ماه قبل وی را به عنوان کاپیتان تیمش برگزیده بود، عنوان کرد: «من به داشتن بازیکنانی باتجربه کافی در تیم خودم اعتقاد زیادی دارم، اما به همان اندازه شرایط جسمانی و عملکرد آن بازیکن برایم اهمیت دارد.» به نظر می‌رسد با این شرایط هاجسون و رونی با چالش بزرگی تا پیش از انتخاب بازیکنان حاضر در یورو 2016 مواجه باشند.

عامل ناکامی منچستر؟

هفته گذشته هشت بازی بدون پیروزی یونایتد در لیگ به پایان رسید، اما این به معنای پایان روزهای بد این تیم نیست. در این مدت هواداران با التهاب فراوانی بازی‌هایی را تماشا می‌کردند که تیمشان در آن به موش آزمایشگاهی لوئیس فن‌خال تبدیل شده بود. اگرچه اولین مقصر ناکامی‌ها، بازیکنان تیم به‌ویژه کاپیتان تیم وین رونی بود که خیلی زود به کم‌کاری در تیم متهم شد. بازیکنی که تا پیش از بازی هفته پیش مقابل سوانسی تنها دو گل در لیگ به ثمر رسانده بود و هیچ تاثیری روی عملکرد تیمش نمی‌گذاشت؛ در حالی که در همه خطوط ترکیب این تیم بازیکنان پرشماری حضور دارند که نمایش ضعیفی در این فصل داشته‌اند. دلی بلیند در خط دفاع، ممفیس دیپای در خط حمله و باستین شواین اشتایگر در خط میانی، هیچ‌یک نتوانستند در حد نام خود باشند تا این گونه مقصر همه ناکامی‌ها، رونی قلمداد شود. اما حالا رونی کاپیتانی است که با عملکرد خود در دو هفته گذشته، توانسته فن خال را از خطر اخراج کمی دور کند و خودش هم به جایزه بهترین بازیکن سال فوتبال جزیره دست یابد. آیا این می‌تواند نقطه امیدبخشی برای هواداران منچستر و تیم ملی انگلستان برای خیزش دوباره رونی به سوی درخشش باشد؟

منبع:سان