حامیان حیوانات به مافیایی با تخلفات متعدد تبدیل شده‌اند

خیانت در لباس حمایت از حیوانات

فقط ما خوبیم!

چند روز پیش در مراسم یادبود بانوی فعال محیط زیستی - که در آتش‌سوزی پناهگاهی که خودش برای حمایت از حیوانات ایجاد کرده بود سوخت - به این فکر افتادم که آیا من هم حاضرم مانند او در گمنامی به کشورم خدمت کنم بی‌آن‌که در رسانه‌ها دیده و ستایش شوم؟
کد خبر: ۸۳۲۴۴۰
فقط ما خوبیم!

این روزها متولیان منابع طبیعی، محیط زیست، صنعت و گردشگری با نقدهای بسیاری از درون و بیرون مواجه هستند.

نقدهایی که گاه در گعده‌های خصوصی باقی می‌ماند و گاهی یادداشت و نقد و تحلیل و نامه‌های سرگشاده در رسانه‌ها می‌شوند.

نیت‌ خوانی کسانی که نقد می‌کنند آسان نیست، اما به احتمال زیاد همه با نیت «اصلاح وضع موجود» و «کمک به پیشرفت کشور» حرف و قلم می‌زنیم. اما آیا این تمام حقیقت است؟ آیا گاهی نقد بهانه‌ای برای دیده شدن، تسویه‌حساب‌های شخصی و جناحی و جدل برای دفع و جذب قدرت نیست؟

برخی از ما که اتفاقا سن و سالی هم داریم، تلاش می‌کنیم با حرف دنیا را تغییر دهیم و از تجربه ارزیابی نشده خود چماقی می‌سازیم و با عباراتی کلی، مبهم و بسته‌بندی شده در قابی معقول و منطقی بر سر یکدیگر فرود می‌آوریم. اما کدام یک از ما در قبال تحقق این مفاهیم در خانه و محله و شهرمان تعهدی مسئولانه داریم؟ تا چه اندازه حاضریم در گمنامی گامی واقعی برداریم؟ چند نفر از ما که در آلودگی هوا و کنترل کیفیت و بیماری‌های تنفسی سابقه مدیریت و تحقیق و تدریس داریم، با مترو و اتوبوس در شهر تردد می‌کنیم؟ کدام یک از ما که تجربه مدیر بودن را داریم و زمانی برای عموم مردم نسخه می‌پیچیدیم، خود از دارویی که تجویز کرده‌ایم، قطره‌ای چشیده‌ایم؟

فاصله میان حرف خوب تا کار خوب زیاد است. کسانی که نقدهای تند می‌کنند و همه چیز را «رو به نابودی» می‌خوانند، نگرانی یأس پراکندن و دلسرد کردن جوانان را ندارند؟ نقش خود ما که سال‌ها امانتدار سلامت و امنیت و فرصت و سرمایه مردم بودیم، در شکل گرفتن اوضاع فعلی که از آن شکایت می‌کنیم چقدر است؟ آیا حاضریم هزینه تصمیم‌های خود را که بدون تردید با خطاهایی نیز همراه بوده بپذیریم؟ براستی ما چند اقدام خوب را با هزینه شخصی و در غیاب دوربین‌های جذاب خبرنگاران و بدون خودرو و بودجه و حمایت دولتی انجام داده‌ایم؟ چرا باید دیگران قبول کنند که فقط ما خوبیم؟

تشخیص مرز میان نقد و نق و پرخاش و تهمت ساده نیست. به نظرم وظیفه این روزهای هریک از ما که دغدغه سلامت و آسایش و آرامش مردم را داریم این است در هر جایی که هستیم گامی هرچند کوچک برای اصلاح محیط اطرافمان برداریم.

کاش ما هم در کنار حرف‌های خوب، گام‌های کوچک اما مفید برداریم. در حد تیمار کردنِ پرندهِ آسیب دیدهِ درماندهِ افتادهِ در کنارِ دیوارِ خانه همسایه!

دکتر اصغر محمدی‌ فاضل - معاون اسبق سازمان محیط‌ زیست کشور

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها