رگهای بسته قلب را چگونه باز می کنند؛

جامجم آنلاین: زمانی که دیواره های سرخرگی ضخیم و سفت شود ، انسداد عروق قلب یا آرترواسکلروزیس پیش آمده است. آترواسکلروزیس یکی از شایع ترین اشکال آرترواسکلروزیس است.

کد خبر: ۸۱۲۱۳

گرچه این دو واژه اغلب بجای یکدیگر استفاده می شوند ، آترواسکلروزیس به سخت شدن عروق در اثر تجمع باقیمانده های چربی (پلاک) و دیگر مواد در دیواره عروق گفته می شود. قلب یکی از اندام هایی است که معمولا دچار آترواسکلروزیس می شود.
زمانی که عروق قلب (عروق کرونر) باریک شوند ، ممکن است بیمار به درد قفسه سینه یا حتی حمله قلبی دچار شود.

نحوه انجام کار:

پس از تشخیص انسداد عروق قلب که گاهی توسط اسکن و اغلب بوسیله روش آنژیوگرافی صورت می گیرد ، پزشک معمولا اقدام به عمل آنژِیوپلاستی می کند.
این روش غیر جراحی برای باز کردن سرخرگ باریک شده کرونر انجام می شود.
طی این عمل یک رشته سیم باریک از محل کشاله ران وارد رگهای خونی می شود تا به پلاک یا لخته ای برسد که برای مثال باعث سکته قلبی شده یا ممکن است بشود.
این سیم بطور مکانیکی لخته را منهدم می کند. گرچه آنژیوپلاستی دراکثر موارد موفقیت آمیز است اما گاهی انسداد عروق مجددا روی می دهد.
به همین منظور و برای باز نگه داشتن رگ ، پزشک تصمیم به کاشت یک "استنت" در رگ می گیرد.
استنت لوله فلزی فنری شکل مشبکی است که در سرخرگ قرار داده می شود تا آن را باز نگه دارد.
این ایمپلنت که دائمی است رگ را باز نگه داشته عبور جریان خون را بهبود می بخشد و از علائم بیماری عروق کرونر می کاهد.
این لوله مشبک کوچک روی یک بالن کاتاتر سوار شده و به محل انسداد منتقل می شود. زمانی که بالن باد می شود استنت منبسط می شود و با فشار به دیواره داخلی رگ کرونر متصل می گردد.
پس از آنکه هوای داخل بالن تخلیه می شود ، آن را بیرون می آورند در حالیکه استنت در آنجا باقی می ماند.
تجربه نشان داده است که استفاده از استنت بر موفقیت آنژِیوپلاستی افزوده و از میزان تنگی مجدد عروق می کاهد.

مزایای کاشت استنت:
پس از آنژِیو پلاستی و کاشت موفقیت آمیز استنت ، اکثر بیماران نشانه ها ی بیماری را که قبلا وجود داشت دیگر احساس نمی کنند و یا خیلی کمتر حس می کنند.
میزان کاهش نشانه ها بستگی به اندازه ناحیه جدید باز شده در رگ و انسداد یا تنگی عروق دیگر دارد.

پس از عمل:
بعد از انجام روش بیمار به قسمت ری کاوری یابخش مراقبت ویژه منتقل می شود و معمولا یک یا دو شب در بیمارستان می ماند.
فشار خون و ریتم قلب بطور مرتب کنترل می شود. نوشیدن مایعات به بیمار توصیه می شود تا ماده شفاف کننده تزریقی از راه کلیه ها دفع شود.
ابتدا فعالیت بدنی بیمار تا حدی محدود می شود و او باید بتدریج آن را افزایش دهد.
پیش از مرخص شدن از بیمارستان پزشک دستورالعمل هایی را در مورد داروها ، رژیم غذایی و فعالیت بدنی به بیمار می دهد که باید به دقت رعایت شود.