17 سال از خاطره شیرین پیروزی تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل آمریکا می‌گذرد

شبی که ایران تا صبح بیدار بود

روز یکشنبه 31 خرداد سال 1377 در حافظه تاریخی مردم ایران به عنوان یک روز افتخارآمیز ثبت شده است. در ساعت 21 این روز «اورس میر» داور سوئیسی سوت آغاز مسابقه فوتبال بین ایران و آمریکا را در چارچوب رقابت‌های جام جهانی 98 فرانسه به صدا درآورد و 90 دقیقه بعد دلاورمردان ایرانی تیم آمریکا را به زانو درآوردند. ایران با نتیجه 2 بر یک از سد آمریکا گذشت و اولین پیروزی‌اش را در مسابقات جام‌جهانی جشن گرفت. البته در کنار کلمه اولین باید صفت «تنها» را هم به کار ببریم؛ چون از آن تاریخ تا به امروز ایران نتوانسته پیروزی دیگری را در این مسابقات کسب کند.
کد خبر: ۸۰۹۱۶۷

سرمربیگری ایران را جلال طالبی بهعهده داشت که خودش سالها در آمریکا زندگی کرده بود و بازیکنان این کشور را میشناخت. ایران با ترکیب احمدرضا عابدزاده (کاپیتان) ـ محمد خاکپور ـ نادر محمدخانی (75 ـ افشین پیروانی) ـ مهدی پاشازاده ـ جواد زرینچه (77 ـ نعیم سعداوی) ـ مهدی مهدویکیا ـ کریم باقری ـ حمید استیلی ـ مهرداد میناوند ـ علی دایی ـ خداداد عزیزی (74 ـ علیرضا منصوریان) در مقابل آمریکا صفآرایی کرد. در هفدهمین سالگرد برگزاری این مسابقه مروری داریم بر اتفاقاتی که درون و بیرون مستطیل سبز ورزشگاه ژرلاند فرانسه افتاد.

اشکهای استیلی؛ سکانس باشکوه جامجهانی 98

ایران یک گل در نیمه اول زد و یکی در نیمه دوم. در دقیقه 40 بازی، حمید استیلی روی سانتر جواد زرینچه از جناح راست اولین گل ایران را به ثمر رساند. استیلی تمام توانش را جمع کرد و در آسمان ورزشگاه ژرلاند شهر لیون فرانسه به پرواز درآمد و با ضربه سر توپ را به کنج دروازه آمریکا فرستاد. کیسی کلر، دروازهبان برای مهار این توپ سرکش خیلی تلاش کرد، اما پرش او حکم نوشداروی بعد از مرگ سهراب را داشت. استیلی برای زدن این گل انگیزه بالایی داشت و شاید به همین دلیل بود که برخی گل او را به لحاظ زیبایی بهعنوان گل قرن انتخاب کردند. اشکهای بازیکن متعصب تیم ایران پس از به ثمر رساندن گل، یکی از باشکوهترین سکانسهای جام جهانی 98 را رقم زد. او بعدها در مصاحبهای گفت: «وقتی توانستم آن گل را بزنم، هیچکس مثل خودم نمیتوانست احساس مرا درک کند. شاید خیلیها وقتی گریه کردن مرا پس از گل دیدند تعجب کردند، اما باور کنید گل به آمریکا گریه هم داشت.» (گفتوگو با ابرار ورزشی) بازیکن شماره 9 تیم کشورمان بعدها پیراهنش را برای انجام امور خیریه به فروش رساند.

مهدی مهدویکیا زننده دومین گل ایران بود. مهدویکیا که در اواسط نیمه دوم به جناح چپ حریف تغییر جا داده بود، در پی پاس عمقی شگفتانگیز علی دایی، با فراری جانانه تیر دوم را شلیک کرد و تمام نقشههای آمریکا را به هم ریخت تا پربینندهترین دیدار جام جهانی به کام ما شود. مهدویکیا بعدها تلویحا از اینکه رسانهها بیشتر روی گل استیلی مانور میدهند، گلایه کرد.

موج شادی از عراق تا مصر

در روز برگزاری مسابقه یکی از روزنامهها تیتر زد: «امشب تا صبح بیداریم». رویای شیرین این روزنامه چند ساعت بعد تعبیر شد. البته فقط مردم ایران نبودند که به ساق پای فوتبالیستهای سرخپوش چشم دوخته بودند؛ آن شب مردم بسیاری از کشورها برای پیروزی تیم فوتبال ایران دست به دعا برداشتند. زمانی که داور سوت پایان بازی را به صدا درآورد، موج خوشحالی همه کشورهای منطقه خاورمیانه را فرا گرفت. در فلسطین اشغالی، عراق، لبنان، سوریه و حتی مصر مردم به خیابانها آمدند و شب را با جشن و پایکوبی به صبح رساندند.

مجتبی امانی، رئیس دفتر وقت حفاظت منافع ایران در قاهره در بیان خاطراتش از آن شب تاریخی در کتابی نوشته است: «باورش سخت بود که این شور و هیجان برای دیدن مسابقه ایران با آمریکا باشد. مردم حاضر در قهوهخانهها مثل آنکه تیم ملی مصر دارد با آمریکا مسابقه میدهد، این مسابقه را مشاهده میکردند. جالب بود وقتی ایران گل زد، غریو شادی از همسایهها شنیده شد. مسابقه به پایان رسید و من پس از آن بوق خودروها را میشنیدم که به شادی برد ایران در این مسابقه، در خیابانها ابراز احساسات میکردند. انگار که تیم مصر بر آمریکا پیروز شده است. تا چند روز تعداد زیادی از مصریها نیز در تماس تلفنی این پیروزی را تبریک میگفتند.»

در کشورهای دیگر همچون سوریه هم مردم شاد و خوشحال بودند. در دمشق کاروان ماشینهای حامل پرچم ایران و سوریه از برابر سفارت آمریکا گذر کردند و فریاد پیروزی سر دادند. آنها آنقدر رفتند و آمدند تا خون پلیس دمشق به جوش آمد و مسیرهای منتهی به سفارت آمریکا در این شهر را مسدود کرد.

براساس اعلام خبرگزاریهای سوری دهها نفر از اعضای سفارت آمریکا به همراه دیگر دیپلماتهای اروپایی به همراه خانوادههایشان در این سفارتخانه شاهد شکست تیم ملی فوتبال آمریکا از تیم ملی فوتبال ایران بودند .

تصویری زیبا از مجاهدت ملت ایران

این دیدار را پس از بازی دو آلمان غربی و شرقی در 1974 سیاسیترین دیدار جام جهانی دانستهاند. کادر فنی دو طرف بر روی معمولی بودن بازی پافشاری میکردند؛ اما همه میدانستند که بازی ایران و آمریکا حساسیتهای ویژهای دارد و شرایطش با بقیه بازیها فرق میکند.

رهبر معظم انقلاب، چند ساعت بعد از پیروزی تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران مقابل تیم ملی آمریکا پیام تبریکی صادر کردند که با این جملات شروع میشد: «به نام خدا در بازی جوانمردانه امشب، که با مهارت و قدرت همراه بود، بر حریف توانای خود پیروز شدید؛ سپاس و درود بر شما. این، تصویری زیبا از مجاهدت ملت ایران در همه صحنههای زندگی انقلابی اوست. ترکیبی از هوشمندی، قدرت، تلاش مخلصانه و هماهنگ و در بهشتی از یاد خدا و توکل.»

«فیفا» که احتمال میداد آن بازی معروف اسیر حاشیه و جنجال شود، برای پیشگیری از بحران آن روز را «روز بازی جوانمردانه» خواند. خوشبختانه در زمین سبز فوتبال اقدام ناجوانمردانهای از سوی حریف اتفاق نیفتاد و بازی در هیچ لحظهای به خشونت کشیده نشد. به همین مناسبت روز ۱۲ بهمن ۱۳۷۷ هر دو تیم مشترکا جایزه بازی جوانمردانه فیفا را دریافت کردند.

قبل از آغاز بازی بازیکنان ایرانی سعی کردند چهرهای صلحآمیز و مهربانانه از کشورمان ارائه دهند و در این مسیر موفق هم شدند. احمدرضا عابدزاده، کاپیتان تیم ایران هدایایی را که از قبل آماده کرده بود (دسته گل و صنایع دستی و...) به کاپیتان تیم ملی آمریکا تقدیم کرد. چند دقیقه قبلش هم فوتبالیستهای کشورمان یک در میان در کنار بازیکنان آمریکایی ایستادند و با آنها عکس یادگاری گرفتند. عکسی که به جای11 نفر در قابش 22 نفر جای گرفته بود.

احسان رحیمزاده

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها