جوانی‌ام را به من پس بده

پاسخ مشاور: حرف‌های شما بیشتر شبیه یک درد دل بود چون سوالی نکردید و کمکی نخواستید، اما بگذارید کمی باهم حرف بزنیم. شما خسته‌اید و از نظر روحی نیاز به آرامش دارید. هر تصمیمی برای زندگی‌تان می‌گیرید، باید در زمانی باشد که از نظر روحی به یک حالت ثبات رسیده‌اید. خراب کردن همیشه کار راحت‌تری تا ساختن و اصلاحات است. همان طور که خودتان گفتید، زندگی دکمه برگشت ندارد پس با جدا شدن امروزتان، روزهای فنا شده گذشته برنمی‌گردد. شما سختی‌ها را تحمل کرده‌اید و حال گویا وضعیت زندگی و اخلاق همسرتان بهتر شده است، این ‌که حالا تصمیم به جدایی دارید باید کمی بررسی شود.

فکر نکنید که فرزند ده سال و پانزده سال یعنی از آب و گل درآمده‌اند و حضور شما در آینده‌شان بی‌تاثیر است. اتفاقا آنها در سنین نوجوانی‌اند و بودن مادر و از آن مهم‌تر داشتن یک خانه آرام می‌تواند کمک کند تا آینده موفق‌تری داشته باشند. وقتی می‌خواهید به جدایی فکر کنید یک نگاه واقع‌بینانه به وضعیت کنونی جامعه بیندازید. آیا می‌دانید زندگی دور از فرزندان چقدر سخت است؟ می‌دانید بزرگ کردن فرزندان به تنهایی چه مشکلاتی دارد؟ البته منظور من این نیست که یک زندگی غیرقابل تحمل را تحمل کنید و زجر بکشید، اما حال که به گفته خودتان همسرتان بهتر شده است؛ برای انتقام روزهای رفته، چیزی را که تا به حال ساخته‌اید، ازدست ندهید. تمام حرف من این است که آگاهانه تصمیم بگیرید، نه از روی خشمی که سال‌ها فروخورده‌اید و حال سر برآورده و حال‌تان را تغییر داده است.

اولین کار شما باید این باشد که برای تغییر روحیه خود تلاش کنید. ورزش، مطالعه، ارتباطات دوستی و هر چیزی که حالتان را خوب می‌کند. بگذارید اول آرام شوید و بعد به زندگی‌تان نگاه کنید. ببینید با خودتان و رویاهای‌تان چند چند هستید تا بتوانید تصمیم درست بگیرید. یادتان نرود برای خراب کردن وقت هست، اما شاید با یک اصلاحات کوچک بتوان نتیجه بهتری گرفت.