پاشنه آشیل فوتبال ایران

مدیریتی که حالا و برای پاک کردن صورت مساله و چند صباح حضور بیشتر در راس تشکیلات فوتبال، چاره را در قربانی کردن مدیرانی دیده است که طی چند سال گذشته با او دست بیعت دادند و سفت و سخت نیز پشت رئیس ایستادند تا امروز و با تغییر شرایط، بسادگی از مسئولیت کنار بروند، تا شاید از فشار منتقدان به عملکرد علی کفاشیان ولو در کوتاه‌مدت کاسته شود. برکناری نایب رئیس و دبیر فدراسیون فوتبال را می‌توان گامی در این مسیر دانست غافل از آن‌که تا راس هرم تغییر نکند، این آمدن و رفتن‌ها التیام بخش دردهای مبتلابه فوتبال نیست. دردهایی که وزیر ورزش نیز به آنها اشراف دارد، اما مانده است که چه سان جورچین تغییرات مدیریتی را بچیند که زمینه‌ای برای دخالت فیفانشینان در امور داخلی فوتبال ایران ایجاد نشود. البته ما در این مورد خاص بین شخصیت حقیقی و حقوقی علی کفاشیان تفاوت قائل می‌شویم، زیرا اصولا رئیس فدراسیون به لحاظ حقیقی فردی قابل احترام است، اما او خود نیز بهتر از هر کسی می‌داند که قواره مدیریتی‌اش مناسب فوتبال نیست و اگر دم از تخصصی شدن امور ورزش می‌زنیم، باید این امکان را فراهم کنیم که فدراسیون فوتبال نیز با دیدن مدیری متخصص و فوتبالی در راس تشکیلات خود، بهتر نفس کشیده و تحولات مثبتی را از راس تا ذیل تجربه کند. مدیریتی که بدون توجه به ظاهرسازی‌ها، به زیرساخت‌های فوتبال ملی و باشگاهی توجه کرده و بنیان کاری اصولی و ماندگار را در فوتبال ایران پایه‌ریزی نماید. نه این‌که چون تیم‌های ملی در آسیا به موفقیت نمی‌رسند، چند نفری را قربانی ماندن خویش کند.

به‌طور طبیعی امروز تمرکز بیش از حد روی ناکامی تیم ملی در جام ملت‌های استرالیا می‌تواند نکته انحرافی فوتبال ما باشد و یقینا از دست دادن کارلوس کی‌روش در این مقطع خسرانی برای تیم ملی فوتبال ایران خواهد بود. آن هم در شرایطی که گفته می‌شود فدراسیون باید مبلغ یک میلیون دلار را برای تامین نظر سرمربی پرتغالی تیم ملی جهت فسخ توافقی قرارداد وی پرداخت کند. معتقدیم امروز اگر کی‌روش در ادامه همکاری‌اش با فوتبال ایران دودل و مردد است، بخشی از آن به این نکته برمی‌گردد که مدیریت فدراسیون نتوانسته نظراتش را تامین کرده و حواشی پیرامون او و تیم ملی را کنترل کند.

طبیعتا اگر همه چیز در فوتبال بخوبی مدیریت شود، کار به آنجا نمی‌رسد که سرمربی خارجی تیم ملی رودرروی مربیان داخلی ایستاده و در مقام دفاع از عملکرد خویش، پیشینه فنی گذشته آنان را ورق بزند. به هر صورت بد نیست در اینجا گریزی بزنیم به این صحبت چند سال قبل علی پروین که با موتور گازی (تعبیر او از شرایط فوتبال ایران بعد از قهرمانی در بازی‌های آسیایی 90 پکن ) نمی‌توان به رقابت با بنز پرداخت.

از این منظر فوتبال ما زمانی متحول شده و پا به پای قدرت‌های آسیایی این رشته پیش خواهد رفت که ضمن برخورداری از زیرساخت‌هایی خوب و تعریف شده در کنار بنیه علمی و دانش روز، از مدیرانی متخصص، خلاق ومستقل به لحاظ فکری نیز بهره‌مند باشد.

حجت‌اله اکبرآبادی / جام‌جم