بیمه هنرمندان سن بالا

در زمینه هنرمندان زیر 50 سال گویا مشکل تا حدودی برطرف شده و مشکلی نیست. اما ظاهرا هنرمندان بالای 50 سال، هنوز مشکل دارند.

از قرار معلوم ـ و بنا به گفته‌ها و نوشته‌های روزنامه‌های کثیرالانتشار ـ معاونان اول روسای جمهور در دولت‌های نهم و دهم و یازدهم، همگی‌شان(جمیعاً و رحمت الله) قول دادند که مشکلات مربوط به بیمه هنرمندان بالای 50 سال را حل کنند.

عمر دولت نهم و دهم که کفاف این کارها را نداد و رفت، تا رسید به دولت یازدهم. از عمر این دولت هم، طوری که با انگشت حساب کردیم، قریب 1.5 سال می‌گذرد، اما هنوز قضیه بیمه جمعی از هنرمندان پیشکسوت سن بالا، بخصوص هنرمندان صنایع دستی، همچنان به سلامتی، بلاتکلیف مانده است.

بسته پیشنهادی: عرایض مقدماتی را زیادی کش ندادیم که در عوض پیشنهادهای بهتر و عمیق‌تری در راستای ایجاد امید به هنرمندان سن بالا ارائه دهیم. ما هم یک جو تدبیر و امید داشته باشیم، بد نیست. همه‌اش که به دولت نمی‌رسد و اما رهنمودهای ارزنده ما:

1ـ آموزش صبر: هنرمندان عزیز با هر میزان ارزش هنری که دارند، احترامشان محفوظ؛ اما این طبقه خاص هم مثل مردم عامی و عادی کوچه بازار، باید یاد بگیرند که صبر بیشتری داشته باشند. ما در گذشته‌ها یک تعبیر قشنگ و بامعنا و مسمایی داشتیم تحت عنوان «صبر ایوب»؛ در حالی که بعید می‌دانم هنرمندان ما الان با این مقوله و طرز کار آن آشنا باشند. اگر این‌گونه صبری می‌داشتند که گذشت دو سه دولت، چیز مهمی براشان نبود. همچین سخت می‌گیرند که انگار دوسه دوره زمین‌شناسی را پشت سر گذاشته‌اند.

2ـ دیدن دم مردم: از آنجا که بودجه دولت محدود و معدود است و به گنج قارون وصل نیست؛ فلذا گاهی به کارهای هزینه‌بر همزمان کفاف نمی‌دهد و باید به نوبت انجام شود. مگر این که افراد برخوردار جامعه از یارانه‌ ماهانه‌شان بگذرند و بگذارند دولت با پول آن کارهای اساسی عقب‌مانده از قبیل همین بیمه هنرمندان پیشکسوت را انجام دهد. از این‌روست که اگر هنرمندان با آن جذبه‌ها و جنم خاصی که در ایجاد ارتباط با مردم و اثرگذاری روی آنها دارند، در هرجا و هر زمان که پا داد، با مردم مایه‌دار صحبت کنند که از یارانه‌شان صرف نظر کنند و بدانند که جای دوری نمی‌رود.

3ـ ضرورت تعجیل: دولت‌ها بدانند و آگاه باشند که اگر در زمینه بیمه هنرمندان بالای 50 سال، زود نجنبند و کاری انجام ندهند، تعداد این عزیزان هر سال بیشتر خواهد شد و خود دولت دچار زحمت بیشتری می‌شود. ما هم که یک موی تنمان راضی به زحمت نیست. بعید است که دولت، آن روی سکه را هم خوانده و پیش‌بینی کرده باشد که در عوض، هر سال جمعی از هنرمندان سن بالا، بالاخره راهی سفر آخرت می‌شوند و از تعداد آنها کم می‌شود. دولت، مهربان‌تر از این حرف‌هاست. حالا دولت قبلی به کنار. او که هیچ؛ خود بدنه این دولت فعلی که عموما بالای 50‌سال تشریف دارند و کاملا درد هنرمندان این سن را باید درک کنند. حتما که نباید هنرمند باشند که درک کنند. تازه، مگر بازی درست سیاست، کم هنری است؟

رضا رفیع