غوغای آتش کی تمام می‌شود

بچه‌ها از این مهلکه خوشبختانه جان سالم به در بردند و معلم هوشیاری کرد و قبل از این‌که آتش دامن آنها را بگیرد، از کلاس به بیرون هدایتشان کرد، ولی هولی که از این اتفاق در دل مردم این روستا و بعد هم در دل همه شنوندگان خبر ماند، چند روز برای التیام گرفتن وقت می‌خواهد.

عامل آتش‌سوزی این بار هم یک بخاری نفتی بود، از نوع غیراستانداردش که نفت پس می‌دهد و سه سال پیش دختران شین‌آباد را سوزاند و سال‌هایی دورتر، بچه‌های درودزن و سفیلان را. همه شانس آوردیم که اتفاق بدی رخ نداد وگرنه هفتم دی 93 می‌شد، روزی شبیه 15 آذر 91 که همه در عزایی ملی برای دختران سوخته مدرسه شین‌آباد پرپر می‌زدیم.

این بار بخیر گذشت، اما معلوم نیست این زمستان و زمستان‌های بعدتر ماجرا ختم به‌خیر شود، چون هنوز بخاری‌های ناایمن نفتی و گازی در مدارس سراسر کشور پراکنده است و مطمئن نیستیم قول‌ها برای برچیده شدن بساط این بخاری‌های هولناک تا پایان سال بعد بموقع عملی شود.

معاون عمرانی وزیر آموزش و پرورش که زمستان سال گذشته در جملاتی دوستانه و شبیه درددل به من گفت زمستان که می‌آید، دلشوره مسئولان آموزش و پرورش هم شروع می‌شود، همین اواخر گفته اگر امسال اعتبار 300 میلیارد تومانی برای تجهیز سیستم گرمایشی مدارس تامین شود، برای بخاری‌های نفتی 47 هزار کلاس درس ختم غائله می‌شود.

پس امنیت این 47 هزار کلاس درس به اگر بند است و اگر اعتبار نرسد، از امنیت کامل هم خبری نمی‌رسد که این را باید اضافه کرد به گفته‌های دیگر او که گفته اگر این تعداد کلاس ایمن‌سازی شود، باز هم 75 هزار کلاس درس می‌ماند و سیستم گرمایشی پرمساله و خطرآفرین.

پس فعلا 122 هزار کلاس درس ناایمن در کشور وجود دارد که ایمن‌شدنشان با اما و اگر و شرط تامین اعتبار همراه است و عاقبت به‌خیر شدنشان 50، 50.

این 122 هزار کلاس درس ناایمن و حتی بدتر از آن، این 75 هزار کلاس درسی که ایمن‌شدنش به سال بعد پاس داده می‌شود، 122 هزار نقطه حادثه‌خیزند که عده‌ای راحت از کنارش می‌گذرند.

این کلاس‌های درس ناایمن، جان هزاران انسان را تهدید می‌کند، انسان‌هایی که هم حق حیات دارند و حقشان نیست در محیط مدرسه آسیب ببینند و هم اگر اتفاقی برایشان رخ دهد، باعث بدنامی نظام آموزشی می‌شود.

پس به حرمت این انسان‌ها و به پاس عقلانیتی که حفظ آبرو برای نظام آموزشی را حکم می‌کند، باید غائله آتش در مدارس را برای همیشه تمام کرد.

مریم خباز ‌-‌ گروه جامعه