ظهور عشق در حریم عاشورا

ظرفیت‌سازی البته حوزه‌های مختلفی را می‌تواند دربر گیرد؛ از حوزه‌های انسانی یعنی پرورش انسان‌هایی برای انجام کارهای بزرگ گرفته تا حوزه‌های علم و دانش، حماسه و شور، معنویت و سیر الی‌الله، نشاط و بهجت انقلابی و پیش برنده، فرهنگ و...

مکتب الهام‌بخش اسلام ناب نیز در اعلا درجه ممکن از چنین ویژگی برخوردار است و اربعین یکی از این مناسبت‌های ظرفیت‌ساز اسلام ناب و مکتب علوی است. ظرفیت‌ساز برای جبهه حق و ضد ظلم و ظرفیت‌سوز برای جبهه باطل و ظالم.

در فرهنگ تشیع، برگزاری مناسک اربعین جز برای حسین بن علی(ع) برای هیچیکدام از معصومین علیهم‌السلام پیش‌بینی نشده و رمز آن به عظمت واقعه عاشورا از سویی و رفتار شگفتی‌ساز کاروان اسرا از سوی دیگر برمی‌گردد.

عاشورا آن‌قدر ظرفیت داشت و دارد تا در یک روز و یک دهه خلاصه نشود و اربعین‌اش نیز بتواند غوغا به‌پا کند و بیداری بیافریند. درباره اربعین این روزها زیاد گفته‌ایم و شنیده‌ایم، اما نگاهی به بزرگ‌ترین اجتماع بشری ما را وامی‌دارد باز هم در باره آن بیشتر تأمل کنیم و بیشتر بیندیشیم. اجتماعی که انسان‌هایی را از سطوح مختلف اجتماعی، از نخبگان و صاحب‌منصبان و تجار گرفته تا انسان‌های (ظاهرا) معمولی و از زن و مرد گرفته تا پیرمردان و پیرزنان و جوانان و کودکان، از پنج قاره جهان و به‌رغم تهدیدات تروریستی تکفیری‌های جاهل و کمبود امکانات به این نقطه می‌کشاند تا فقط ولو به توقفی کوتاه عرض ارادتی کنند و بازگردند. مشابه چنین نمونه‌ای را کجا می‌شود دید و تکرار کرد؟ آیا هیچ انگیزه غیرالهی و هیچ آرمان مادی از چنین ظرفیتی برخوردار است؟ قطعا نه، پس اربعین خود به تنهایی می‌تواند دلیل و حجت مسلمانی ما باشد، چرا که حسین(ع) حجت مسلمانی ماست. اگر رسانه‌های خبری دنیا که گاهی سخیف‌ترین موضوعات را به خبر تبدیل و به دنیا مخابره می‌کنند در برابر اربعین با همه ارزش‌های خبری‌اش سانسور یا شبه آن را اختیار کرده‌اند باید پی برد که اربعین برای آنها چقدر نگران‌کننده است و تا چه حد بیم دارند از اطلاع افکار عمومی دنیا از این رویداد؛ و این ترس و دلواپسی از ظرفیت‌سازی این رویداد است. و همان‌قدر که دشمنان اسلام و انسانیت از انعکاس اخباری اینچنین واهمه دارند و خوف، ما باید برای انتشار آن همت کنیم.

اسلام ناب، عاشورا و اربعین ظرفیت‌ساز است؛ حماسه خلق می‌کند، شور و عشق می‌آفریند و عقلانیت و شعور را ارتقا می‌بخشد، چرا که عقل و عشق در حریم عاشورا ممزوج و به هم آمیخته‌اند و این دانسته نشود مگر به معرفت و حکمت الهی.

حرکت و قیام حسین بن علی(ع) و بخشیدن خون جگرش اساسا برای رهایی انسان از جهالت بود (بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیک لِیسْتَنْقِذَ عِبادَک مِنَ الجَهالَهِ) مگر می‌شود با رفتار غیرعقلانی انسان را از جهالت رهانید! و حرکت و قیام حسین بن علی(ع) سراسر شور بود و عشق؛ عشقی که در این جمله تاریخی و تکان‌دهنده زینب کبری(س) آن هم در اسارت و در بارگاه ظلم نهفته است که: ما رَأَیتُ الّا جَمیلاً!

آری، عقل و عشق در حریم عاشورا، دو روی یک سکه‌اند؛ عقلی که عشق می‌آفریند و حماسه و شور خلق می‌کند و عشقی که آگاهی‌بخش است. و اربعین فرصت دوباره است برای مرور و شناخت این حریم.

مهدی فضائلی