همسرم و اعتقادات مذهبی

اوایل ازدواج کمی برایم مشکل‌ساز شده بود، اما این روزها که فرزندم بزرگ شده این اختلافات بیشتر به چشم می‌خورد. یکی از موضوعاتی که هر سال مرا آزار می‌دهد، تمسخر برخی کارهای من از سوی همسرم است که باعث شده فرزندمان مانند پدرش رفتار کند. چگونه این مشکل را حل کنم؟

پاسخ مشاور: زندگی شما مانند زندگی کسی است که بذر اشتباهی را کاشته و حال به انتظار میوه‌ای است که بذرش را نکاشته است. این طور که از حرف‌های شما معلوم است، از نظر اعتقادی خیلی متفاوت هستید. باید برای این تفاوت یک فکر اساسی بکنید. اول از همه در دیگر جنبه‌های زندگی‌تان زن مطیع و مهربانی باشید. اگر جایگاه خوبی در قلب همسرتان پیدا کنید، او هم بیشتر مراعات شما را می‌کند.

بهتر است برای او توضیح دهید که اعتقادات دینی‌تان برای شما جایگاه ویژه‌ای دارد. آرزویتان همراهی اوست اما اگر نمی‌خواهد، لااقل حرمت نگه دارد و مقابل فرزندتان چیزی نگوید.

به او یادآوری کنید همراهی حتی ظاهری پدر و مادر می‌تواند به آرامش فرزند منجر شود. یک خانه دوگانه که والدین یکدیگر را مسخره می‌کنند نتیجه‌ای جز سردرگمی فرزند ندارد.

در قدم دوم سعی کنید کمی از زیبایی‌های اعتقادات تان را به او نشان دهید. این کار نباید به صورت مستقیم باشد. شما از اول می‌دانستید که چقدر با هم متفاوت هستید پس نمی‌توانید توقع تغییر داشته باشید اما آرامش شما، مناسکی که با زیبایی به جای می‌آورید و از همه مهم‌تر چهره مهربانی که از دین و ائمه نشان می‌دهید، می‌تواند در جذب او موثر باشد.

محرم فرصت خوبیست. البته مراقب باشید کارهایتان نتیجه عکس ندهد. به او بگویید که این ماه و بخصوص دهه اول و روز تاسوعا و عاشورا برایتان مهم است. از همسرتان بخواهید به پاس عشق و محبتی که بین شما برقرار است، حرمت مقدسات شما را نگه دارد. برای این‌که بتوانید این جمله را بگویید باید یک همسر کامل باشید.

اگر مدام به بهانه اختلاف عقیده و ... با هم بحث و جدل کنید، دیگر برگ برنده‌ای ندارید. کار شما از خانم‌های دیگر کمی سخت‌تر است. نسخه همیشگی من سیراب کردن شریک زندگی‌تان از عشق و توجه است به طوری که فکر دلخور کردن شما را هم نکند چون در این صورت این منبع عشق و مهربانی را از دست می‌دهد اما خوب است با یک مشاور یا روان‌شناس مذهبی هم صحبت کنید تا در طول زمان بتوانید کمی روی اعتقادات شریک زندگی‌تان تاثیر بگذارید. (ضمیمه چاردیواری)