آمارها نشان میدهد از کل ازدواجهایی که سال گذشته در کشور به ثبت رسیده، 9 درصد آنها سن دختر از پسر بالاتر و این اختلافسنی در 90 درصد موارد ثبت شده بین یک تا پنج سال بوده است. برخی از روانشناسان این تغییر ساختار در ازدواج را به شرایط دختران نسبت میدهند و معتقدند وقتی دختری در سن ازدواج، خواستگاران مناسبش را به دلایلی مثل درس خواندن رد میکند در سن بالاتر مجبور است به ازدواج با پسری کم سن و سالتر از خودش رضایت بدهد اما برخی دیگر از روانشناسان معتقدند تاکید بر بزرگتر بودن پسران در ازدواج یک امر عرفی و فرهنگی است و با گذر زمانجوانان به این نتیجه رسیدهاند که سن، عامل دوام روابط زناشویی نیست.
زهرا بابایی، کارشناس ارشد روانشناسی در رابطه با بزرگتر بودن سن دختران در ازدواج معتقد است: تفاوت سنی چیزیست که در تمام ادوار مهم بوده، اما اگر شرایط بهگونهای پیش رود که باقی ملاکها و فاکتورهای مهم برای ازدواج مهیا باشد میتوان با در نظر گرفتن دو نکته اصلی، از فاکتور سن چشمپوشی کرد. نکته اول بازه سنی دختر و پسر است. بابایی معتقد است: مساله سن در ازدواج بویژه برای پسران بالاتر از 25 سال مساله با اهمیتی تلقی نمیشود. در واقع در سنین بالاتر تفاوت سنی در کنار دیگر متغیرها ارزش کمتری پیدا میکند. ضمن اینکه بهتر است میزان این اختلاف سنی بیش از پنج سال نباشد.
بنابراین انتخاب یک دختر بیست و پنج ساله از طرف یک پسر بیست ساله انتخاب حساب شدهای نیست و احتمال شکست در آن بیشتر است. اما نکته دومی که باید لحاظ کرد تعهدات و بلوغهای لازم برای ازدواج است، مردی که به بلوغ رسیده از همان ابتدا در انتخاب خویش ثابتقدم است، برای انتخابش دلایل درست و منطقی دارد و همین اطمینان او سبب میشود نظرات اطرافیان در دل او تردیدی ایجاد نکند. ضمن اینکه باید توجه داشت که مبادا به دلیل پایینتر بودن سن مرد، از شاخصههایی مثل سربازی رفتن، میزان تحصیلات، میزان رشد اجتماعی و استقلال مالی بسادگی گذشت.
شیما نادری
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: