فیلمِ خوب سلام

رویه خوش این اتفاق که هدف غایی و نهایی مدیران سینمایی کشور و همه دست‌اندرکاران هنر ـ صنعت سینماست، آشتی مردم با سینما بود و بعد دیگر و تاریک آن به برخی اتفاقات و رفتارهای ناخوشایند همچون آسیب رساندن به بعضی از سالن‌های نمایش فیلم اختصاص داشت.

با این همه کسی منکر این نیست که این تجربه به خاطر بار نخست اجرایش مثل هر تجربه دیگری با آزمون و خطا همراه بود و اجرای دوباره و پیوسته آن نیاز به آسیب‌شناسی دارد.

نتیجه گلایه برخی سینماداران و مخالفت آنها با اجرای این طرح به‌صورت رایگان هم این شد که شورای صنفی نمایش به نظر آنها احترام بگذارد و آن را بپذیرد

ولی روز گذشته مجری طرح سینما سلام اعلام کرد بنا به توافق با شورای صنفی نمایش، انجمن سینماداران و شورای مشورتی سازمان سینمایی این طرح به‌صورت بلیت نیم‌بها در روز ملی سینما در جمعه این هفته اجرا می‌شود.

فارغ از این راهکارهای فی‌نفسه مثبت و خیرخواهانه که همواره در عمل با ناهماهنگی‌ها و مشکلات عدیده‌ای همراه است، این پرسش به وجود می‌آید که چقدر چنین تمهیدهایی نظیر بلیت نیم‌بها و رایگان موجب آشتی واقعی مردم با سینما و اقبال دوباره‌شان به فیلم‌ها می‌شود؟ متاسفانه باید گفت بجز جرقه‌ها و موفقیت‌های مقطعی، سینمای ما در سال‌های اخیر نتوانسته است از راه درستش مخاطب را به سالن‌ها بکشاند.

دوای همیشگی این معضل ساخت فیلم خوب، استاندارد و جذاب است و بس. اگر سینمای ما از انبوه تولیدات سالانه‌اش دست‌کم ده فیلم خوب و تماشایی داشته باشد دیگر برای دعوت مردم به سالن‌های نمایش فیلم نیاز به هیچ ترفند و راهکار جانبی نیست.

«شهر موش‌ها2» گرچه با تبلیغات و راهکارهایی حرفه‌ای خوب می‌فروشد و روح تازه‌ای به کالبد بی‌جان سینما دمیده، اما بیش و پیش از هرچیز فیلم خوب و استانداردی است و بدون بهره جستن از طرح‌های کمکی هم می‌تواند مردم را به سینما بکشاند. این یعنی این‌که مردم ما همیشه به فیلم خوب سلام می‌کنند.

علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر