27 تیر، تاسیس نیروی انتظامی

هجری شمسی

27 تیر 1303

«ماژور ایمبری ویس» معاون کنسولی امریکا، در خیابان شیخ‌هادی تهران ترور شد و به قتل رسید.

27 تیر 1305

محمدولی خان خلعتبری که در دوره محمدعلی شاه قاجار چند بار به مقام رئیس الوزرایی رسیده بود در 84 سالگی در خانه خود و با اسلحه خودکشی کرد.

27 تیر 1305

قیام سه هفته‌ای سربازان پادگان مراوه تپه در منطقه ترکمن صحرا علیه رضاخان سرکوب شد.

27 تیر 1309

اسماعیل سمیتقو که سال‌ها در کردستان و آذربایجان با دولت درگیری مسلحانه داشت، در جریان یک زد و خورد خونین در اشنویه به قتل رسید.

27 تیر 1331

تهدید شدیداللحن و معروف احمد قوام ـ قوام السلطنه ـ که مردم را به مجازات و سرکوب خونین تهدید کرده بود، انتشار یافت‌. این تهدید بلافاصله پس از انتصاب قوام به نخست وزیری صادر شد.

27 تیر 1368

دولت امریکا پس از یک سال سکوت درباره سرنگون کردن هواپیمای ایران‌، در یک عقب نشینی آشکار وادار به پرداخت غرامت به خانواده‌های شهیدان هواپیمای ایرباس شد.

26 تیر 1369

نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تاسیس شد. مسأله ادغام نیروهای انتظامی از طرف وزارت کشور و نمایندگان مجلس به منظور برقراری هرچه بهتر امنیت در داخل کشور و مرزها، جلوگیری از صرف هزینه‏ های اضافی و تداخلِ وظایف، مسؤولیت‏ها و ماموریت‏ها مشابه، مطرح و به طور جدی دنبال شد. سرانجام، قانون ادغام نیروهای انتظامی شامل شهربانی، ژاندارمری، کمیته انقلاب اسلامی و پلیس قضایی در 27 تیرماه 1369 از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشت و در 2 مرداد 1369 به تصویب و تنفیذ شورای نگهبان رسید. پس از گذشت شش ماه، ادغام نیروهای انتظامی سابق آغاز شد و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، در دوازدهم فروردین سال 1370، در پی تایید مقام معظم رهبری فرمانده کل قوا، به منصه ظهور رسید.

26 تیر 1379

آیت ‏الله سیدرضا بهاءالدینی در گذشت. وی در 9 فروردین 1287 ش برابر با عید غدیر 1327 ق در قم به دنیا آمد و از 19 سالگی در حوزه درس آیت ‏الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت جست و مورد لطف استاد قرار گرفت. آیت الله بهاءالدینی پس از رحلت استاد، در درس حضرات آیات: سیدصدرالدین صدر، سید محمد حجت کوه ‏کمره ‏ای، سید محمد تقی خوانساری و سید حسین بروجردی حاضر شد و در 25 سالگی اجازه اجتهاد گرفت. او همزمان با پشت سر گذاردن دروس سطح و ورود به درس خارج، خود تدریس سطوح را آغاز کرد و پس از کسب مدارج بالاتر، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد. آیت الله بهاء الدینی از آن پس به مدت بیش از پنجاه سال، به تدریس و تربیت طلاب در حوزه علمیه قم مشغول شد. این عالم اخلاقی به دفاع از حریم ایران اسلامی اهمیت فوق ‏العاده می‏داد و به همین خاطر، علی‏رغم کهولت سن و رنج بیماری، چندین بار در زمان جنگ در جبهه‏ ها حضور یافت. کتاب‏های سلوک معنوی و نردبان آسمان از جمله آثار او است.

هجری قمری

20 رمضان 626

یاقوت حِمَوی جغرافیدان مسلمان درگذشت. عبداللَّه یاقوت بن عبداللَّه رومی معروف به یاقوت حِمَوی از ادبای شهیر قرن هفتم هجری در سال 539 ق در بغداد به دنیا آمد. او سفرهای بسیار کرد و ضمن این سفرها به مطالعه نیز می‏ پرداخت، تا این که در جریان حمله‏ چنگیز خان مغول به ماوراءالنهر، او به موصل و سپس به حلب در سوریه گریخت و سرانجام در همان شهر نیز درگذشت. از آثار برجسته و ماندنی این ادیب می‏ توان به مُعْجَمُ البُلدان و مُعْجَمُ الاُدَبا اشاره کرد.

20 رمضان 674

ابن ساعی بغدادی ادیب و مورخ مسلمان درگذشت. شیخ تاجُ ‏الدین ابوطالب علی بن اَنجُب بن عثمان بغدادی مشهور به ابن ساعی در سال 593 ق در بغداد به دنیا آمد. او در آغاز، علوم متداول زمان را نزد اساتید فن آموخت و از بزرگان علم و دانش شد. ابن ساعی سال‏ها کتابدار مدرسه‏ نظامیه‏ بغداد بود و پس از سقوط بغداد توسط مغولان، از سوی خواجه نصیرالدین طوسی، برای نظارت بر کتابخانه‏ های بغداد منصوب شد. در روزگاری که باید آن را دوره‏ رواج تاریخ نویسی به شمار آورد، ابن ساعی از نویسندگان بسیار پرکار آن زمان به شمار می ‏رفت که از این راه ظاهراً مال فراوانی به دست آورد. از ابن ساعی آثار متعددی به جای مانده که ویژگی آنها، توجه مؤلف به تاریخ حاکمان عباسی است، به طوری که برخی از آثار او از منابع مهم این دوره و منبع اصلی نویسندگان پس از وی بوده است. کتاب اخبارُ الخُلَفاء که به تاریخ ابن ساعی نیز مشهوراست از جمله آثار این مورخ مسلمان می‏باشد. هم‏چنین اَخبارُالاُدَبا در 5 جلد، اَخبار الحَلاّج و اخبارُ قضاة بغداد از اوست. ابن ساعی سرانجام در 81 سالگی در بغداد درگذشت.

میلادی

18 جولای 871

جنگ‏های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک آغاز شد. پس از آن‏که تعدادی از مردم و مهاجمان دانمارکی به انگلستان حمله برده و برخی از نواحی آن را به عنوان سکونت گاه خود برگزیدند، در هجدهم جولای 871 م جنگ‏های بیست و پنج ساله انگلستان و دانمارک آغاز شد. چهره برجسته این جنگ، آلفرد کبیر پادشاه جوان انگلیس بود که در 27 فوریه همان سال به سلطنت دست یافته بود. او توانست با مقاومت در برابر مهاجمان، آنان را شکست دهد و وادار به اطاعت کند. هم‏چنین اقدامات آلفرد به صلح و ثبات انگلستان کمک زیادی کردد. حملات انگلیس و دانمارک طی سالیان بعد ادامه داشت که گاهی انگلیسی‏ها و گاهی دانمارکی‏ها موفق بودند تا این‏که در نهم ژانویه 896م، انگلستان توانست برای همیشه، بر دانمارکی‏ها غلبه کند و آنان را شکست دهد.