گروگانگیری به سبک دیگر

از یکی از شرکت‌های اینترنت فروش که تعریفش را شنیده‌اید، درخواست می‌کنید برای شما یک آب باریکه اینترنتی وصل کند تا شما مثلا به روز شوید. تا اینجا مشکلی نیست و همه چیز شیک و بر وفق مراد است. اما یکهو از آن شرکت خبر می‌رسد که خط تلفن شما را مخابرات طوری برقرار کرده که امکان ارائه ای دی اس ال روی آن نیست. می‌پرسید چاره چیست؟ می‌گویند باید با مخابرات تماس بگیرید چون کلید حل مشکل دست آنهاست. به مرکز مخابرات منطقه می‌روید و تقاضایتان را مطرح می‌کنید. متصدی به آرامی می‌پرسد می‌خواهی از مخابرات اینترنت بخری؟ می‌گویی نه! این باربلند جواب می‌دهد: نه امکانات داریم و نه تعهد! از مخابرات تلفن خریدی، تلفن هم وصل است، بیشتر از این نداریم. یکه خورده سوال می‌کنی: چاره چیست؟ می‌گویند اگر از خود ما اینترنت بخری، درست می‌شود! حالا هرچه هم بگویی که سرویس شما به درد من نمی‌خورد و من فلان نیاز را دارم کسی گوش نمی‌دهد. سرانجام هم چاره‌ای نداری، چون کابل تلفن در انحصار مخابرات است و منطقه شما هم پوشش سرویس‌های اینترنت بی‌سیم را ندارد، بالاخره حاشیه‌نشینی است و هزارمشکل...

موضوع ارائه خدمات نوین ارتباطی بر بسترهای مشترک مخابراتی یکی از چالش‌های بزرگ بخش ارتباطات کشور در چند سال اخیر است. نمونه‌های این موضوع که برای مردم مشکلات متعددی به‌وجود آورده، زیاد است. عدم امکان استفاده مشترک چند اپراتور از یک دکل آنتن تلفن همراه که در بسیاری مناطق باعث عدم پوشش مناسب در آن نواحی شده است، یکی از این نمونه‌هاست.

اما ارائه مشترک سرویس اینترنت بر بستر کابل‌های مخابراتی انحصاری از حدود سال 82 بحث جدی کشور شد و از سال 87 با خصوصی شدن مخابرات شکل تازه‌ای به خود گرفت. اما باوجود این صحبت‌های متعدد، مردم در مقام عمل همچنان درگیر انحصارطلبی‌های بی‌دلیل، مانند مثالی که ذکر شد، هستند. در واقع این امر مشت نمونه خروار بی‌عدالتی و انحصارطلبی است که ایجاد رقابت سالم برای بهبود وضع بخش ارتباطات در گرو رفع آن است.

سعید نوری‌آزاد ‌/‌ جام‌جم