رینیت آلرژیک در کودکان

رینیت دائم اغلب بر اثر محرک‌های داخل خانه پدید می‌آید که عبارت است از: ذراتی که از بدن حیوانات خانگی، موش یا سوسک منتشر می‌شود. نوع دیگری از رینیت به نام «وازا موتور» (عروقی ـ عصبی) وجود دارد که بر اثر تغییرات دما و تحریک اعصاب داخل بینی به وجود می‌آید.

نشانه‌های بالینی

اغلب علائم رینیت با علائم عفونت‌های تنفسی و سرماخوردگی اشتباه می‌شود و عبارت است از خس‌خس بینی، بالا کشیدن بینی، خارش بینی، خونریزی بینی، مالش بینی به سمت بالا با کف دست یا انگشت نشانه، احتقان بینی بویژه در شب، خرخر شبانه، کبودی زیر چشم، عطسه، آبریزش شفاف بینی، خارش مخاط ملتحمه چشم، سردرد، کاهش حس چشایی یا بویایی و در مواردی سرفه به علت ترشحات پشت حلق مشاهده می‌شود.

در معاینه خط عرضی تیره‌ای روی پل بینی دیده می‌شود که به علت چین خوردن بینی هنگام مالش بینی پدید می‌آید. به سبب گرفتگی بینی، بیمار اغلب از دهان تنفس می‌کند که موجب خشک شدن و ترک خوردن لب‌ها و در درازمدت موجب نامنظم شدن ردیف دندان‌ها می‌شود. مخاط بینی نیز متورم و کبود رنگ است.

بیماری‌های دیگری مانند سینوزیت، عفونت گوش، التهاب سروزی گوش، بزرگی لوزه‌ها، آسم و حساسیت پوستی ممکن است در همراهی با رینیت وجود داشته باشد.

در کودکان معمولا پس از سن شش سالگی و با توجه به معاینه بالینی، شرح حال و علائم این بیماری تشخیص داده می‌شود. همچنین برای شناسایی عامل محرک از روش‌های خاصی مانند تست پوستی استفاده می‌شود.

عوامل مستعدکننده

فاکتورهایی وجود دارد که اگر در کودک مشاهده شود احتمال این بیماری بالا می‌رود و عبارت است از: وجود حساسیت پوستی، سابقه مصرف شیر خشک، شروع کردن زود هنگام غذا در شیرخوار، زایمان سزارین، مصرف دخانیات در خانه و وجود آلرژن‌های محیطی به مقدار زیاد در اطراف کودک. همچنین اگر شیرخواری در سال اول تولدش حداقل سه بار دچار ترشح بینی شود احتمال پیدایش رینیت در هفت سالگی بیشتر می‌شود.

درمان

ابتدا باید عامل محرک را شناسایی کرد و سپس در صورت امکان برخورد با آن را کاهش داد. اگر علائم ادامه یابد از داروهایی مانند آنتی‌هیستامین‌ها یا کورتون‌های داخل بینی می‌توان کمک گرفت. ضداحتقان‌های داخل بینی می‌تواند علائم را با سرعت بیشتری کاهش دهد، ولی نباید آنها را بیش از پنج روز در ماه استفاده کرد.

دکتر حمیدرضا‌ صادقی

‌‌متخصص اطفال