منچستر در مسیری پر تردید

از وقتی این اسکاتلندی پنجاه‌ویک ساله به جانشینی الکس فرگوسن، هموطن و 21 سال مسن‌تر از او زمامدار اولدترافورد شده، روزهای درخشان سابق از منچستر پرکشیده و با این‌که بازیکنان همان هستند، تیم جور دیگری بازی می‌کند و نشانی از تیمی ندارد که طی 27 سال حکومت فرگوسن بر یونایتد 13 بار قهرمان لیگ، شش مرتبه فاتح جام حذفی انگلیس و دو مرتبه هم قهرمان اروپا شد.

حالا بیش از هر زمانی به نظر می‌رسد منچستر امسال در اندازه‌های قهرمانی مجدد در لیگ انگلیس نیست و این عنوان در حیطه عملیات سه تیم قرار دارد. یکی آرسنال که صدرنشین امسال است، دیگری چلسی که با وجود نداشتن سیستمی واحد و مشخص به لطف زرنگی‌های سرمربی پرتغالی‌اش خوزه مورینیو خود را بالا کشیده و سوم منچسترسیتی، همشهری یونایتد که امسال در دربی شهر منچستر شکست سنگین تازه‌ای را به یونایتد تحمیل کرد.

رایان گیگز با وجود پا گذاشتن به چهل و یکمین سال حیاتش هنوز برای یونایتد به میدان می‌آید و از گزینه‌های مسلم باشگاه برای هدایت شیاطین سرخ در صورت برکناری مویس به حساب می‌آید، مدعی است که لغزش‌های امسال مثل تمام لرزش‌های قبلی منچستر در تمام این سال‌های طولانی است و آنها بر این عارضه هم مثل عوارض قبلی فایق خواهند آمد.

او در اظهاراتی که در تضاد با باور کارشناسان فوتبال انگلیس به سبب تفاوت شرایط کاری کنونی منچستر در قیاس با ایام فرگوسن در این تیم است،‌ می‌گوید: «آنچه ما چوبش را می‌خوریم، شروعی بد در فصل جاری بوده است.‌ بعد از شکست برابر وست برومویچ در ماه سپتامبر تا زمان ناکامی‌مان مقابل اورتون و نیوکاسل، نتایج خوبی گرفتیم و در ده بازی متوالی شکست نخوردیم. با این حال معتقدم در برخی از همان دیدارها نیز قدری ایراد داشتیم و به نتایجی که باید و می‌خواستیم، نرسیدیم. در روزهایی که بد کار می‌کنید اگر مقداری امتیاز جمع کنید، با رسیدن روزهای خوبتان چند برابر بیشتر و بهتر به نتایج مثبت و امتیازهای مورد نظر دست خواهید یافت و این چیزی است که خود ما بارها تجربه کرده‌ایم. ما از همین طریق و عبور از راه‌هایی از همین دست بارها به موفقیت نهایی رسیده و در پایان فصل قهرمان شده‌ایم و دلیلی نمی‌بینم این بار و در مسابقات امسال هم از تکرار آن تجربه محروم بمانیم. قانون و عرف مسابقات لیگ انگلیس این است که وقتی به حول و حوش تغییر سال و اوایل سال جدید (میلادی) می‌رسید، فاصله‌تان با صدر جدول زیاد نباشد و در آن صورت همیشه این شانس را خواهید داشت که آن فاصله را در سه ماه پایانی فصل جبران کنید. مهم نیمه اول رقابت‌های لیگ نیست، بلکه نیم‌فصل دوم است؛ زیرا در سه چهار ماه پایانی فصل است که بیشتر تیم‌ها به شتاب مورد نظر و بهترین فرمشان می‌رسند و منچستر در این زمینه یک استاد واقعی بوده و بارها این قضیه را تکرار کرده است.»

منچستر یونایتد در ماه‌های نوامبر و دسامبر با مشکل مصدومیت شماری از بازیکنان کلیدی خود مثل رابین فان‌پرسی و مایکل کاریک هم مواجه بود و ترمیم کند و تدریجی آسیب‌دیدگی‌های آنان نیز چندان کمکی به مویس و تیم وی نکرد. در این میان برد صفر ـ 5 یونایتد در زمین بایر لورکوزن آلمان در هفته ماقبل پایانی مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا واقعه‌ای عجیب بود و کمتر کسی فکر می‌کرد منچستر نه‌چندان درخشان فصل جاری قادر به ثبت نتیجه‌ای باشد که حتی در دوران فرگوسن هم به آن نایل نشده بود، اما همین نتیجه عالی نیز محصول همان خصلت عادی و منطقی و قدرتمند نبودن یونایتد در این فصل در تضاد با دوران فرگوسنی‌اش بوده است. زمانی که منچستر همیشه شاداب و خطرناک و مهاجم بود و حالا با همان مهره‌ها مردد و بی‌برنامه و مبهم نشان می‌دهد و اگر این سندی بر حذف‌های مربی فعلی‌اش نباشد، بعید است‌ ‌بتوان آن را به هر چیز دیگری ارتباط داد.

دیلی میل / مترجم: وصال روحانی