ناوگان دریایی فرانسه عمدا نابود شد

به گزارش جام جم آنلاین، ناوگان دریایی فرانسه که تا آن زمان دست نخورده مانده و به تصرف آلمان نازی درنیامده بود.

در مدت چند دقیقه 90 فروند کشتی جنگی از جمله 3 رزم ناو ، 7 ناوشکن و 16 ناو اژدرافکن براساس یک طرح که 2 سال پیش و هنگام اشغال فرانسه از سوی آلمان نازی طراحی شده بود، توسط ملوانان این ناوگان منفجر و نابود می شوند.

تنها 5 فروند زیردریایی زمان کافی برای ترک بندر تولون را قبل از رسیدن نیروهای آلمانی داشتند.

سه فروند از زیردریایی ها عازم آفریقای شمالی شده ، یک فروند توسط کارکنانش در خروجی بندر منفجر می شود و آخرین زیردریایی به اسپانیا که یک کشور بی طرف در جنگ جهانی دوم بود، می رود.

آدمیرال ژان دو لابورد ، فرمانده ناوگان دریایی فرانسه هنگامی که بامداد آن روز از ورود نیروهای آلمانی به بندر تولون در جنوب فرانسه در ساحل دریای مدیترانه آگاه می شود ، دستور نابودی ناوگان را می دهد.

زره پوش های آلمانی پس از ورود به بندر تولون در خیابان ها و کوچه های بندر راه خود را گم می کنند و موفق نمی شوند قبل از نابود کردن ناوگان مانع این اقدام شده و ناوگان فرانسه را به چنگ بیاورند.

آدمیرال ژان دو لابورد مانند بسیاری از همتایانش با نابود کردن ناوگان دریای فرانسه تصور می کرد شرافتش را حفظ کرده است و ناوگان فرانسه نه به خدمت اشغالگر آلمانی و نه بریتانیا دشمن سنتی که اکنون متحد فرانسه در جنگ بود ، درآمده است.

در لندن ، ژنرال دوگل ، رئیس فرانسه آزاد از این که آدمیرال لابورد با ناوگانش به آفریقای شمالی که در آن زمان در اختیار متفقین بود ، فرار نکرده است او را مورد نکوهش قرار داد.

در شهر ویشی ، حکومت مارشال پتن که با نیروهای اشغالگر آلمان نازی همکاری می کرد با نابودی ناوگان دریایی فرانسه آخرین برگ برنده خود را در مقابل آلمان ها و افکار عمومی از دست داد.

با توجه به این که نیروهای آلمانی سایر مناطق فرانسه که تا آن زمان تصرف نشده بود را اشغال کرده بودند و مستعمرات آفریقای شمالی توسط متفقین تصرف شده بود ، حکومت ویشی به صورت یک مترسک در دستان آلمان اشغالگر درآمد.

پس از خاتمه جنگ ، آدمیرال ژان دو لابورد برای این که با ناو هایش به آفریقای شمالی فرار نکرده بود توسط یک دادگاه نظامی به مرگ محکوم شد.

حکم مجازات مرگ او به مجازات زندان تبدیل گردید و در سال 1957 میلادی مورد عفو قرار گرفت و از زندان آزاد شد. بهرام افتخاری.