راز ستاره‌ای که روی صورت فرمانده می‌درخشید

سردار شهید رضا چراغی به سال 1336 در ساوه به دنیا آمد؛ وی در سال 1357 مانند بسیاری از هم سن و سالانش سرباز نهضت حضرت روح الله بود؛ وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه وارد سپاه پاسداران شد و یکی از بازوان توانمند احمد متوسلیان بود.

پس از اسارت حاج احمد در لبنان، فرماندهی لشکر 27 محمد رسول الله(صلوات الله علیه) به حاج محمد ابراهیم همت سپرده شد و رضا چراغی فرماندهی گردان حمزه را بر عهده گرفت.

زمانی که حاج همت به فرماندهی سپاه 11 قدر برگزیده شد، رضا چراغی، علمدار لشکر 27 محمد رسول الله (صلوات الله علیه) شد و سرانجام در همین مسئولیت، در عملیات «والفجر یک» به شهادت رسید.

او نخستین فرمانده لشکر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که خرقه شهادت پوشید. روایت «احمد چراغی» و «فاطمه چراغی» از روزه‌داری پدر شهید رضا چراغی و اتفاقی که بر سر مزار شهید افتاد، در ادامه می‌آید.

نذری که پدرم برای سلامتی رضا کرده بود

احمد چراغی می‌گوید: پدرم اعتقاد داشت که هر وقت رضا به مرخصی می‌آمد، فردای آن روز را به نشانه شکر به درگاه خدا روزه می‌گرفت؛ یک روز که رضا آمده بود، گفت: «بابا باز که روزه گرفته‌ای؟» پدر گفت: «بله، برای اینکه تو سالم آمده‌ای؛ برای سلامتی تو نذر کرده‌ام».

رضا گفت: «بابا، آن قدر روزه می‌گیری که نمی‌گذاری به کارمان برسیم؛ نذر کن روزی که جنازه من می‌آید، روزه بگیری».

بر حسب اتفاق روز 27 فروردین 1362 که پیکر رضا را در بهشت زهرا(س) دفن می‌کردیم، روز اول رجب بود؛ پدر و مادرم روزه بودند.

راز ستاره‌ای که روی صورت رضا می‌درخشید

فاطمه چراغی بیان می‌دارد: هنگامی که پدرم پیکر رضا را داخل قبر گذاشت، صورت رضا را بوسید و از داخل قبر بیرون آمد؛ بعد از چند وقت رضا را در خواب دید که روی گونه‌اش چیزی مثل ستاره می‌درخشید؛ پدرم در خوب از رضا پرسیده بود: «روی صورتت چیست که می‌درخشد» رضا گفته بود: «وقتی که شما مرا داخل قبر گذاشتی و صورتم را بوسیدی، یک قطره از اشک چشمت به روی صورتم افتاد و این همان قطره اشک است که می‌درخشد».(فارس)