به پیشواز حاجی

اسرار و رموزی که به دست آورده است، سرمایه همه زندگی اوست و این سرمایه معنوی را با هیچ چیز نباید تبدیل کند.

حاجی که از سفر بازمی‌گردد، قلب خویش را از مشاغل و موانع که او را به خالق متعال مقرب می‌کند، دور ساخته است، هیچ زاد و راحله‌ای جز بندگی با خود نمی‌آورد.

تفکر، تذکر، مراقبه، محاسبه و مجاهده دستاورد این سفر معنوی است که حاجی با خود می‌آورد و عطر آن را روزها و ماه‌ها در هر کوی و برزن پراکنده می‌کند.

ما توفیق سفر معنوی حج را به دست نیاوردیم ولی شاید این روزها به استقبال بازگشت مسافران سرزمین وحی نایل آییم؛ استقبال آنان که به طواف خانه خدا رفته‌اند و در کنار مضجع رسول گرامی اسلام و ائمه بقیع، اشک محبت و دلدادگی ریخته‌اند شاید با این استقبال در حال و هوای مدینه و مکه قرار بگیریم و خود را به خاطر محبت و عشق و ارادتی که به صاحب خانه و کعبه و آرزوی زیارت قبور مطهر و منور پیامبر خاتم و ائمه اطهار را در دل داریم، خود را شریک زیارت حجاج بدانیم.

از دیرباز استقبال، سنت حسنه‌ای شده است که به آن پایبند بوده و هستیم؛ اما پایبندی به آداب و رسوم این سنت نیکو و حسنه ما را هرگز دچار افراط و تفریط نکند و موجب ترویج برخی صفات ناپسند نشود.

استقبال از مسافر حج، امری است پسندیده، آنجا که مزاحمتی برای شهروندان نداشته باشیم، ذبح قربانی ما آلودگی محیطی و مشکلات بهداشتی را به همراه نداشته باشد، سد معبر نکنیم و به خاطر چشم و هم‌چشمی با نصب بنر و پارچه‌نوشته‌های متعدد، دچار اسراف و تبذیر نشویم و اثر معنوی حج را بی‌جهت با این کارها از دست ندهیم.

استقبال می‌تواند تکریم باشد یا تعظیم؛ تکریم از آن که دوستش داریم و خود را متخلق به اخلاق الهی کرده است، چشم به خانه کعبه دوخته است، هروله کرده و از آب زمزم نوشیده، لباس بندگی به تن داشته و تعظیم همو که شعائر الهی را احیا کرده است.

استقبال از حاجی هم باید رنگ و روی خدایی داشته باشد، مواظب باشیم تا از آنچه ما را از عمل به تکلیف دور می‌کند، پرهیز کنیم. صرف برخی هزینه‌های استقبال در امور خیریه، دستگیری مستمندان و یتیمان خشنودی خدا را به دنبال خواهد داشت.

اطعام و ولیمه دادن امر پسندیده‌ای است، اما باید مواظب بود حد و حدود آن رعایت شود.

محمد خامه‌یار - جام‌جم