آخرین سال حکومت پراندلی در ایتالیا

جدیدترین برد لاجوردی‌پوشان ایتالیا که صعودشان را قطعی کرد، با حساب 1-2 برابر چک در شهر تورین در روز سه‌شنبه نوزدهم شهریور حاصل آمد. این برد تیم ملی کشور چکمه‌ای اروپا را هفت امتیاز از بلغارستان تیم دوم جدول گروه دوم پیش انداخت و به این ترتیب در دو دور باقیمانده رقابت‌‌های این گروه هر نتیجه‌ای به دست آید، ایتالیا صدرنشینی را که تضمین‌کننده صعودی مستقیم به مرحله پایانی جام جهانی است، از دست نخواهد داد. با این اوصاف پراندلی که پیش از تصدی پست سرمربیگری تیم ملی ایتالیا هدایتگر فیورنتینا بود و بعد از حذف توأم با سرشکستگی آتزوری در همان مرحله نخست جام جهانی 2010 به جانشینی مارچلو لیپی طراح قهرمانی ایتالیا در جام 2006 سکاندار این تیم شد، بعد از نایب قهرمان کردن ایتالیا در یورو 2012 چشم به عنوانی دیگر دوخته است که باید در جام جهانی بیستم به دست آید و در خاک کشوری که مهد فوتبال است و امسال جام کنفدراسیون‌ها را برد و بسیار سفت و سخت قهرمانی در جام جهانی خانگی را هم می‌خواهد. با این حال در هشت ماه و اندی مانده به شروع آن پیکارها، پراندلی لزومی نمی‌بیند که از حالا طرح یک رویارویی مستقیم با سله‌سائو را بریزد، زیرا حریفان پرشمارند و او باید به بسیاری از مسائل بیندیشد. پراندلی بجز فینال مسابقه‌های سال پیش جام ملت‌های اروپا که ایتالیا آن را صفر ـ 4 به اسپانیا باخت، نقطه سیاه دیگری در کارنامه‌اش مشاهده نمی‌شود و اهمیت توفیق‌های او بویژه در این نکته است که نسل اخیر فوتبالیست‌های ایتالیا در قیاس با نسل‌های قبلی که امثال توتی، دل‌پیه‌رو و کاناوارو را در بر می‌گرفت کم‌استعدادتر و تعداد ستاره‌های آن آشکارا کمتر است.

تیمی که تسلیم نمی‌شود

با این همه اگر حرف‌های پراندلی را در هفته‌های بعد از صعود مبنا بگذاریم به این نتیجه می‌رسیم که ایتالیا این موفقیت را مدیون بازیکنان و توان ذاتی آنهاست و نه مدیریت و قوه مربیگری او. پراندلی می‌گوید: «بازی اخیر ما با چک که صعود ما را قطعی کرد، تنها مرتبه‌ای نبود که ایتالیا ابتدا از رقیبش عقب افتاد و سپس جبران کرد. این نشان می‌دهد قوه جنگندگی ما زیاد و بالاست و تیم ما ناامید نمی‌شود و تا پایان می‌جنگد. این چیزی است که من همیشه سعی داشته‌ام به پیکر این تیم تزریق کنم و از تسلیم شدنش به آسانی جلوگیری نمایم. این بسیار خوب و مفید است که یک تیم توانایی‌ها و نقاط قوت و حتی ضعفش را بشناسد و براساس همان‌ها اقدام کند و ما در همین خط حرکت می‌کنیم.»

پراندلی رفتنی است

گزارش‌های بسیاری وجود دارد که تصریح می‌کند هر اتفاقی که در مرحله پایانی جام جهانی 2014 روی بدهد و حتی در صورت قهرمانی آتزوری، پراندلی تیم ملی کشورش را رها و به کار در سطح باشگاهی بازمی‌گردد و یکی از افراد معتقد به این مساله، لیپی است. سرمربی بسیار موفق آتزوری در جام جهانی 2006 و هدایتگر بسیار پراشتباه جام 2010 می‌گوید: «شنیده‌ام که پراندلی از کار در سطح ملی خسته شده و مصر است که به سطح باشگاهی برگردد و تیمی بزرگ را تحویل بگیرد. این را که باشگاه مورد نظر او کدام تیم است، به دقت نمی‌دانم، اما می‌شود حدس‌هایی زد. آنچه قطعی می‌نماید، رسیدن پراندلی به این نتیجه است که باید از کار در سطح ملی که در طول سال حداکثر 10، 12 بازی را در بر دارد، فاصله بگیرد و دوباره در سطح باشگاهی کار کند که 9 ماه سال فعال است و گاه 55 مسابقه رسمی را شامل می‌شود. در هر حال من به پراندلی حق می‌دهم، زیرا وی ده سال از من جوان‌تر است و بنابراین کاملا تواناست؛ با مسئولیت‌های وسیع‌تر از تیم‌های ملی که در طول سال بسیاری از ماه‌ها راکد هستند طرف شود و کم هم نیاورد. همه این را نیز می‌دانیم که پراندلی در یافتن باشگاهی مناسب هیچ مشکلی نخواهد داشت و متقاضیان او اصلا کم نیستند.»

تعویض جا با الگری

یک فرضیه که طرفداران بسیاری دارد، این است که پراندلی بعد از جام جهانی بیستم، سرمربی آث.میلان خواهد شد و به همین دلیل است که ماسیمیلیانو الگری سرمربی سه سال اخیر میلان هم متذکر شده که آرزو و هدف اصلی‌اش احراز پست سرمربیگری آتزوری است. این به آن معناست که او آنچنان خوشبین است که می‌پندارد سران فدراسیون فوتبال ایتالیا بعد از کنار رفتن پراندلی صندلی‌اش را به او خواهند داد و شاید هم این مدیران اطمینان‌هایی در این خصوص به وی داده باشند.

لیپی به موضوعی فراتر از این می‌اندیشد و دلمشغولی او فقط این نکته نیست که چه کسی جای پراندلی را در اردوی آتزوری خواهد گرفت. در حالی که از نظر نشریات ایتالیا نیز الگری از شانس‌داران اصلی گرفتن جای پراندلی است و روبرتو مانچینی خلع شده از هدایت منچسرسیتی هم بخت بلندی در این ارتباط دارد، لیپی بحث قهرمان شدن آتزوری در جام 2014 را یک امر به کلی غیرممکن نمی‌داند.

سرمربی اسبق یوونتوس و اینترمیلان می‌گوید: «نمی‌دانم بگویم که کشورم این کار را خواهد کرد یا نه، زیرا نه ایتالیا یک قدرت مطلقه در فوتبال کنونی دنیاست و نه حتی اسپانیا و برزیل شکست‌ناپذیرند و هر اتفاقی متصور است. هفت، هشت تیم می‌توانند سال بعد جام جهانی را سردست بگیرند و یکی از آنها می‌تواند ایتالیا باشد، اما خیلی از مسائل باید به کمک ما بیاید که من البته نمی‌دانم می‌آید یا نمی‌آید! آنچه از نظر من حتمی است، این است پراندلی در آینده نزدیک به حضورش در صحنه ملی پایان می‌دهد، زیرا او نیرومندتر و بی‌حوصله‌تر از آن است که در عرصه‌ای بماند که از وی تمام نیروی او را نمی‌طلبد.»

Football Italia / مترجم: وصال روحانی