دیروز؛ دعا، اشک و وداع

جای‌جای این سرزمین پناهگاه امامزادگانی است که حرم آنان زیارتگاه مردم مهمان‌نواز این دیارند. فرزندان خاندان رسالت چه زیبا به مهمان‌نوازی مردم این دیار پی برده و به این وادی روی آورده بودند.

داع دیروز ما وداعی از جنس مهمانی بود و دلدادگی، دلدادگی به شما که سالیان درازی حضورتان را لحظه‌شماری می‌کردیم، وداعی که بوی استقبال و انتظار داشت و برای تبرک، خود را به میعادگاه شما رساندیم و گام‌های خود را صمیمی‌تر از هر روز دیگر برداشتیم.

آمده بودیم برای مهمان‌نوازی، غبار غربت از پیکر شما بزداییم و حضورتان را برای بازنگری زندگی خویش مغتنم بشماریم.

دیروز نه برای تشییع پیکرهای پاک 92ستاره انجمن‌افروز آمده بودیم که برای بازخوانی آنچه در دوران غیبت شما مرتکب آن شده بودیم و در کوچه پس کوچه‌های زندگی، امید و رجاء را از دست داده و هویت خویش را در خلق این نهضت مقدس به فراموشی سپرده بودیم بازخوانی کنیم.

دیروز تولد دوباره شهر ما بود، شهری که سال‌ها انتظار را تجربه کرده بود و از واماندگی خویش رنج می‌برد، دیروز که آمدید ما هم آمدیم، شما آمده بودید برای دمیدن روح امید به تن‌های خمود ما. دیروز نشانی از نشانه‌ها داشت، نشانی از هستی ستاره‌هایی که برای همیشه فروغ آسمان شهر ما خواهد شد.

دیروز، جلوه‌های ناب عشق و عاشقی ترسیم شد، جلوه‌هایی که شعاعی از نور خدا بر سر مردم شهر کشیده شد و به تمنای مسافران شهر، دست‌هایی به سوی آسمان رفت تا دعای اهل آسمان که به هبوط کوچه‌های شهر آمده‌اند مستجاب شود. دعا، اشک، گریه، تمنا و التجاء بدرقه راه مسافران دیروز شهر ما بود که مردم این دیار خود را جامانده از قافله دیدند، قافله‌ای که از سرزمین نور می‌آمد تا راهی سرزمین بهشت شود. شما مهمان بودید نه غریب و ما مهمان‌نوازیم.

محمد خامه‌یار - جام‌جم