تیم ملی همه چیز نیست

ما به عنوان یکی از قدرت‌های بزرگ فوتبال آسیا با این سیستم جدید AFC خیلی راحت یکی از چهار سهمیه خود را از دست دادیم، بدون آن‌که اعتراضی داشته باشیم. دلیلش هم روشن است. فوتبال ایران به لحاظ زیرساخت‌ها و امکانات سخت‌افزاری از کشورهای حوزه خلیج‌فارس هم عقب‌تر است، چه برسد به کشورهای پیشرفته شرق آسیا نظیر کره جنوبی، ژاپن و چین.

البته با وجود از دست رفتن یک سهمیه قطعی، باز این خوشحالی برای فوتبالدوستان ایرانی باقی مانده که با همین سختگیری‌های AFC، بسیاری از کاستی‌های فوتبال ایران در بخش باشگاه‌ها و ورزشگاه‌ها برطرف شده است. نواقص پرشماری که شاید به این زودی‌ها رفع نمی‌شد اما به‌سبب کسب امتیاز و سهمیه بیشتر رفع شد تا گامی هر چند از روی اجبار به سمت فوتبال روز و حرفه‌ای دنیا برداریم.

حالا صحبت از بازدید دوباره ناظران کنفدراسیون فوتبال آسیا از امکانات فوتبال ایران است. هرچند مهدی تاج، به‌عنوان سرپرست سازمان لیگ می‌گوید برخی‌ها مشکلات سخت‌افزاری فوتبال ایران را به AFC گزارش می‌دهند، اما این راپورت‌ها را باید به فال نیک گرفت.

ورزشگاه غدیر اهواز مشکل اسکوربرد دارد. ورزشگاه‌های دستگردی، تختی تهران و سردارجنگل رشت هم مشکلات عدیده‌ای دارد که نور فقط یکی از آنهاست. چه اشکال دارد اگر همه این مشکلات را در کمتر از یک ماه برطرف کنیم. فدراسیون فوتبال ایران اگر داعیه بزرگی در آسیا دارد و اگر می‌خواهد به صعود مستقیم خود به جام جهانی برزیل به عنوان بهترین تیم آسیایی ببالد، باید بداند همه چیز در تیم ملی خلاصه نمی‌شود. این فوتبال برای حرکت در مسیر حرفه‌ای، نیازمند زیرساخت‌های استانداردتری است؛ امکاناتی که باعث شود یک بار دیگر نام ایران در کنار کشورهایی که هر چهار سهمیه لیگ قهرمانان آسیار را به دست می‌آورند، قرار گیرد.

رضا پورعالی ‌/ گروه ورزش