آینه حُسن خداوندی

امروز زندگی زیباتر از هر روز جاری شده است و هیچ اندوهی نمی‌تواند سد راه شادمانی مردم باشد. امروز اگر اشکی هست، اشک شادمانی برای آمدن توست ای کریم اهل بیت (ع)!

امروز حتی خورشید نیمه رمضان، بانشاط‌تر از همیشه طلوع کرده است تا در شادی خانه علی (ع) و فاطمه (س) شریک باشد. در اولین لحظه‌ای که چشمان آسمانی‌ات به روی پاک‌ترین بانوی عالم گشوده شد، درهای مهر و الطاف الهی نیز به روی مردم باز شد.

چقدر لحظه باشکوهی بود وقتی که حضرت عشق تو را در آغوش گرفت و به نرمی آب، در گوش‌های نازکت اذان و اقامه زمزمه کرد.

ای آقای جوانان اهل بهشت!

آمدی و کهکشان‌ها به وجد آمدند و ستاره‌ها در آسمان نگاهت تکثیر شدند.

آمدی و دنیا در سرانگشت صبر و صلح و سخاوت تو جای گرفت.

آمدی و از خاک تا افلاک در جشن و شادمانی روز میلادت فرو رفت.

آمدی تا آفتاب امامت در ابرهای تغافل پنهان نماند.

آمدی تا ذوالفقار علی(ع) دچار زنگار بی‌تفاوتی روزگار نشود.

چقدر ناسپاس بودند آنهایی که می‌دانستند، تو فرزند ذوالفقاری و میوه دل حضرت رسول(ص)، اما باز ساز ناسازگاری نواختند و با تو به ستیز برخاستند. و چقدر بیچاره‌اند آنهایی که تو را در حساس‌ترین لحظات حضور، تنها گذاشتند.

با این حال هنوز تاریخ شیعه بیدار است و می‌تواند گواهی بدهد که چرا پای آن صلحنامه را امضا کردی. که اگر این نبود آیین نبوی از روی زمین محو می‌شد. حالا در روز میلادت هیچ ستاره‌ای سرگردان نیست و چرخ روزگار به عشق شما و خاندان نورانی شما می‌چرخد.

میلادت مبارک ای تنهاترین سردار!

چهار نوبت لاله رویید از چمن

تا زبانم شد مزین با حسن

عبدالرحیم سعیدی‌راد - جام‌جم