عکس‌های خام بگیرید

در دوربین‌ها هنگامی که کاربر تصویری را در حالت عادی یا همان Jpeg ذخیره می‌کند، در هر کانال رنگی سبز، آبی و قرمز دو به توان هشت یا همان 256 طیف رنگی وجود دارد. اما زمانی که تصاویر به صورت خام ذخیره می‌شود، در هر کانال رنگی بین دو به توان دوازده تا دو به توان چهارده طیف رنگی به وجود می‌آید. این مساله سبب می‌شود کیفیت رنگ‌ها در تصویر به صورت بسیار چشمگیری تغییر کند. علاوه بر این، هنگامی که کاربر تصویر را به صورت خام ذخیره می‌کند، دوربین الگوریتم‌های فشرده‌سازی را روی آن اعمال نخواهد کرد و همین مساله سبب می‌شود کیفیت عکس چند برابر شود اما به شکل طبیعی حجم فایل‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند. ذخیره تصاویر به شکل خام، امکان ویرایش‌های بعدی را به گونه‌ای باورنکردنی باز می‌گذارد. حالا عکاس می‌تواند از مجموعه داده‌های ذخیره شده اطلاعات فراوانی را ترکیب یا استخراج کند.

علاوه بر اینها، کاربر می‌تواند به وسیله این نرم‌افزار تمام تنظیمات، غیر از سرعت شاتر، ایزو و اندازه دیافراگم را تغییر دهد. در هر دوربین با توجه به لنزی که روی آن قرار گرفته شده، تیغه‌ای به نام دیافراگم وجود دارد، هنگامی که این تیغه باز یا بسته می‌شود، میزان نور عبوری از این روزنه افزایش و کاهش می‌یابد که این موضوع روی روشنایی تصاویر در دوربین‌ها اثر می‌گذارد.

حال به سرعت باز و بسته شدن این روزنه در ثانیه سرعت شاتر گفته می‌شود. ایزو هم حساسیت سنسور به نور است که اگرچه با افزایش آن روشنایی تصویر بیشتر می‌شود اما در عدد‌های بالاتر روی تصاویر نویز به وجود می‌آورد. بقیه فاکتورهای دوربین در حالت RAW قابل تغییر هستند. حال با این پس‌زمینه ذهنی در مورد تصاویر خام سراغ فیلمبرداری خام می‌رویم و با ویژگی‌های آن آشنا خواهیم شد.

در فیلمبرداری برای مثال هنگامی که گفته می‌شود، تصاویر با سرعت 30 فریم بر ثانیه ذخیره می‌شوند یعنی دوربین در یک ثانیه 30 عکس را ذخیره و بعد از اتصال و اعمال الگوریتم‌های خاص به وسیله پردازنده، این عکس‌ها را تبدیل به فیلم می‌کند. حال وقتی می‌گوییم یک دوربین فیلمبرداری تصاویر را به صورت خام ذخیره می‌کند یعنی این دوربین می‌تواند چند عکس خام را در یک ثانیه ذخیره کند و به هم متصل کرده و آن را تبدیل به فیلم کند.

این مساله می‌تواند فشار بسیار زیادی را روی پردازنده اعمال کند و دست‌کم در مواردی باعث داغ شدن پردازنده و در نتیجه هنگ کردن آن می‌شود. هنگامی که کاربر فیلم را به صورت خام دریافت می‌کند، می‌تواند به وسیله نرم‌افزار، تراز نور سفیدی یا White Balance را تغییر دهد. در علم فیزیک هر رنگی دمای خاص خود را دارد، در دوربین‌ها برای رسیدن به رنگ درست‌تر گزینه تراز نور سفید تعبیه شده، که در دوربین‌های حرفه‌ای‌تر این دما با درجه کلوین مشخص شده است و کاربر می‌تواند با تغییر درجه کلوین با توجه به محیطی که در آن قرار گرفته است، به رنگ‌های مطلوب خود دست پیدا کند.

زمانی که کاربر فیلم‌ها را به صورت خام ذخیره می‌کند، می‌تواند تراز نور سفیدی را در نرم‌افزارهای مخصوص این کار تغییر دهد، عملی که در فیلمبرداری عادی قابل تغییر نیست و باید قبل از گرفتن فیلم آن را تنظیم کرد. این مساله حاکی است که پردازنده این دوربین‌ها آنقدر قدرتمند است که می‌تواند چنین عملی را انجام دهد. اما این تنها امکانی نیست که هک نرم‌افزار کمکی تیم Magic Lantern برای کاربر مهیا می‌کند. کاربر می‌تواند با استفاده از این نرم‌افزار کمکی تصاویر ویدئویی را به صورت HDR ضبط کند. HDR مخفف عبارت High Dynamic Range (سطح دینامیکی بالا) است. این گزینه به کاربر این قابلیت را می‌دهد تا بتواند محدوده وسیعی از سطوح روشنایی را در یک تصویر ذخیره کند.

در گذشته کاربر سه عکس با نورهای متفاوت می‌گرفت، سپس با استفاده از نرم‌افزارهایی که فتوشاپ یکی از آنهاست، این تصاویر را با هم ترکیب می‌کرد و به تصویر مطلوب خود دست می‌یافت. با پیشرفت فناوری این توانایی به صورت یک قابلیت روی بعضی دوربین‌های عکاسی قرار گرفت. (تعداد این دوربین‌ها روز به روز در حال افزایش است)

نکته بسیار جالب در اینجاست که کیفیت سنسور و پردازنده تا حدی بالا بوده که گروه طراحی این هک توانسته‌اند آن را روی این دوربین‌ها اجرا کنند.

نباید این نکته را فراموش کنیم که قدیمی‌ترین دوربین در این لیست Canon 50D است، دوربینی که سنش به پنج سال می‌رسد و قیمت آن هم چندان بالا نیست اما می‌تواند به وسیله این نرم‌افزار کمکی تبدیل به یک دوربین فیلمبرداری با کیفیت بالا تبدیل شود. در دوربین‌های فیلمبرداری در کنار اندازه تصویر، کیفیت خوانده شده توسط سنسور از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این کیفیت در دوربین‌هایی دیجیتال بیت‌ریت نام دارد. برای مثال هنگام فیلمبرداری از پوست صورت انسان، هرقدر دوربین کاربر بیت‌ریت بالاتری داشته باشد، جزئیات بیشتری اعم از منافذ پوست و غیره را ذخیره می‌کند. نرم‌افزاری که گروه Magic Lantern برای این سری از دوربین‌ها عرضه کرده، بیت‌ریت آنها را هم تا حد بسیار قابل قبولی افزایش می‌دهد. برای مثال در Canon50D کاربر می‌تواند با سرعت 24 فریم در ثانیه در اندازه 1062× 1592 با بیت‌ریت 50 مگابیت تصاویر را شکار کند. به جرات می‌توان گفت که تصاویری که با این بیت‌ریت ذخیره می‌شوند تا اندازه 70 اینچ ریزشی را به خود نخواهند دید.

اما مشکلی که همچنان توسط این تیم طراحی نرم‌افزار برطرف نشده، مشکل نشناختن لنز‌های قدیمی کانن و لنز‌های دیگر روی این سری از دوربین‌هاست. ممکن است تصور شود که این مشکل را می‌توان به وسیله لنز‌های جدید شرکت کانن یا سایر شرکت‌ها برطرف کرد، اما نباید این نکته را هم فراموش کنیم که لنز‌های جدید، قیمت‌های جدید و بالایی دارند و خرید آنها برای بسیاری از کاربران این دوربین‌ها مقدور نیست؛ همین مساله سبب می‌شود فیلمسازان جوان و تازه‌کار که جیب‌هایشان پر از خالی است! نتوانند به وسیله دوربین خود حس‌های متفاوتی را به مخاطب القا کنند و اگر جیبی پر از پول داشته باشید، چه نیازی به استفاده از این نرم‌افزار است؟

علی آزاد