دیدار با پریان در زیستگاه زالو

این گونه به آسانی به وسیله ضمیمه شاخک خود که تک‌لایه‌ای یا تک‌شانه‌ای است، از هم‌جنس‌های خود جدا می‌شود. میگوهای آب شیرین ایران و کشورهای همسایه به صورت کامل شناخته نشده‌اند و گونه‌های جدید هنوز در حال شناسایی هستند.

به طور کلی، فقط یک بررسی جامع با شش گونه از جامعه میگوهای تالابی ایران (پریان میگوها چهار گونه و آرتمیاها دو گونه) توسط مورا و آذری‌تاکامی سال 2000 میلادی ارائه شده است. علاوه بر میگوی آب شیرین سولوکلی که گونه‌ای جدید، بوم‌زاد و با پراکندگی محدود است، یـــک گونه دیگر به نام نیومانی (Chirocephalus neumanni) برای نخستین‌بار از استان گلستان گزارش شده است. با این دو گونه جدید تعداد گونه‌های بی‌کاسگان (Anostraca) به هشت گونه می‌رسد.

دانشمندان مطمئن هستند در صورت جستجوی بیشتر در سراسر غرب آسیا گونه‌های جدید دیگری یافت خواهند شد. دانشمندانی نظیر راجرز معتقدند جنس کایروسفالوس نیاز به تجدید نظر دارد. گونه جدید در تالاب سولوکلی در شمال غربی پارک ملی گلستان (ارتفاعات بیلی‌کوه) در استان گلستان یافت شد.

سولوکلی تالابی طبیعی و موقتی و تنها تالاب از نوع خود در منطقه است. «سولوک» در زبان ترکمنی به معنای «زالو» است و «لی» به معنای «محل» است. بنابراین سولوکلی در لغت به معنای «زیستگاه زالو» است.

تالاب سولوکلی به وسیله یک چشمه آب شیرین و بارش‌های فصلی تغذیه می‌شود. تابستان‌هایی گرم و زمستان‌هایی سرد(8‌/‌1 تا 36 درجه سلسیوس) دارد. متوسط بارش آن از 22 تا 58 میلی‌متر تغییر می‌کند. حداکثر عمق این تالاب به 1‌/‌1 متر می‌رسد.

تالاب سولوکلی بزرگ‌ترین اکوسیستم آبی ساکن در پارک ملی گلستان با بستر گلی است. مساحت پهنه آبی و علفزار حاشیه آن چهار هکتار و اسیدیته آن از 39‌/‌6 تا 27‌/‌7 تغییر می‌کند.