فیلمساز بوشهری با دغدغه جهانی

این فیلم در بخش نگاه نو (فیلم اولی‌ها) به رقابت با دیگر آثار می‌پردازد، با احسان عبدی‌پور کارگردان این فیلم که از تولیدات صدا و سیمای مرکز بوشهر است، گفت و گوی کوتاهی در حاشیه جشنواره فیلم فجر داشته‌ایم.

در یکی، دو روز گذشته برخی منتقدان، فیلم شما را در گروه فیلم‌های سیاسی هم قرار داده‌اند، نظر خودتان چیست؟

با آن که مضمون فیلم، سیاسی است و به انرژی هسته‌ای و برخورد غرب می‌پردازد، ولی لحن عمومی‌اش بیش از آن که سیاسی باشد رنگ و بوی انسانی دارد.

تنهای تنهای تنها با بودجه بسیار اندکی تولید شده است. به قول آقای شهیدی فرد که اجرای نشست بررسی فیلم شما را به عهده داشت، با این بودجه نمی‌توان یک فیلم ویدئویی هم ساخت، به نظرتان تا چه حد پول و امکانات می‌تواند در تولید یک اثر نقش ایفا کند؟

اگر یک قصه زوردار وسط باشد و سرمایه مطلوبش هم فراهم شود، خب دیگر همه چیز کامل و بی‌نقص است ولی اگر قصه و محتوا لنگ بزند، بهتر است درباره بقیه حرفی نزنیم و پولمان را در ملأ عام به آتش نکشیم.

شما در بخش ویدئویی دو دوره گذشته جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین را کسب کردید. طبیعی است که از جانب تهیه‌کننده‌های حرفه‌ای سینما پیشنهادهایی را داشته‌اید، پس چرا همچنان در بوشهر ماندید و با تلویزیون آن استان همکاری می‌کنید؟

حقیقتش هنوز آنقدر قصه و دغدغه در تن و جانم هست که فرصتِ فکر کردن به بخش به اصطلاح بیزینسی ماجرا را نداشته‌ام، تنها معیارم کار کردن در محیطی است که کسی آرامشم را به هم نزند، حالم را بد نکند و بگذارد کارم را ادامه دهم. تلویزیون بوشهر برای من چنین جایی بوده و هست. اعتماد دو سویه‌ای بود که به نفع هر دو تمام شد. از طرفی هم به قول مارکز هر کس باید قصه‌های مادر بزرگ خودش را بنویسید، قصه‌های مادر بزرگ دیگران را دیگران خودشان می‌نویسند. من هم نشسته‌ام در بوشهر و قصه‌های مادر بزرگم خوشبختانه هنوز تموم نشده‌ است.

این را هم بگویم از مزایای هزینه‌هایی که تلویزیون برای حفظ تکثر فرهنگی این آب و خاک دارد انجام می‌دهد یکی هم همین تنهای تنهای تنهاست که جا دارد بگویم دم تلویزیون گرم!