نیکوکاری پرتغالی!

هر چه باشد در چند سال اخیر رفتارهای بازیکنانی مانند مسی در خارج از زمین در تقابل با شیوه‌های اخلاقی افرادی چون رونالدو یا حتی مورینیو قرار گرفته است که در ذهن بسیاری، آنها هرگز به فکر کارهای انسان‌دوستانه نیستند، اما همان طور که گفته شد هواداران آن دو نیز معتقدند رفتارهای این دو نماد این روزهای رئال، بدون ریاکاری و چاپلوسی بوده و آنها از ته دل به داد مردم می‌رسند.

خوزه مورینیو ذاتا انسان مغروری است و دوست ندارد کارها و رفتارهایش زیر ذره‌بین قرار بگیرد، اما به همان نسبت از سوی کسانی که با وی دوستی نزدیک دارند انسانی مومن، راستگو و خیر ارزیابی می‌شود. او در اتفاق‌هایی نظیر سونامی، کمک‌های ویژه‌ای را راهی مناطق آسیب‌دیده کرد. او به سبب داشتن پسری در سنین نوجوانی اعتباری ویژه برای کودکان در حال آموزش فوتبال قائل بوده و به عنوان مثال به سبب بحران مالی در اسپانیا و بالا رفتن شهریه مدارس فوتبال، وی کمک کرد تا ده کودک عضو یک آکادمی فوتبال در این کشور به کار خود ادامه دهند. جالب آن که وی مبلغ 6000 یورو را به حساب این مدرسه ریخته و از مدیر آن خواهش کرد نامی از وی برده نشود. ولی مدیر برای تشکر از وی با چند خبرنگار تماس گرفته و موضوع را به مطبوعات اسپانیا کشانده است.

داستان رونالدو اما چیز دیگری است. کسانی که وی را می‌شناسند می‌گویند او آن پسر پرخاشگر درون مستطیل سبز نبوده و روحیه‌ای لطیف دارد، اما قیاس‌های پیاپی وی با مسی و اخبار گوناگون از حرکت‌های انساندوستانه بازیکن آرژانتینی، پسر پرتغالی را مجاب کرده است که گاهی خود را در حال حرکات انسان‌دوستانه در برابر دوربین‌ها قرار دهد. به عنوان مثال وی هزینه درمان چند کودک سرطانی را به عهده گرفته و به طور خاص، قبل از بازی تیم ملی پرتغال برای ایرلند شمالی، اعضای تیم به رهبری رونالدو راهی موسسه تومورشناسی لیسبون شد و ساعاتی را با کودکان سرطانی آنجا گذراند. بودن در کنار ستارگانی چون وی، په په و برونو آلوز توانست حداقل برای چند ساعت درد تحمل‌ناپذیر این کودکان را قابل تحمل کند. عکس‌های یادگاری این بازیکنان و کودکان در پایان روز، گواهی بر این ادعا بود.