پله پله، حتی اگر زیدان باشی

زیدان فرانسوی که با کوله باری از افتخار فردی، ملی و باشگاهی از جمله کسب عنوان بهترین بازیکن دنیا در سال‌های 98، 2000 و 2003، قهرمانی و نایب قهرمانی جام‌جهانی، فتح جام باشگاه‌های اروپا، قهرمانی در لالیگا و سری A، در نهایت برای آخرین بار در فینال جام جهانی 2006 کفش هایش را آویخت، در این سال‌ها هیچ‌گاه وسوسه نشد که به صورت شتابزده وارد دنیای مربیگری شده و اعتبار خود را به حراج بگذارد.

هر چند به طور طبیعی برای هر قهرمانی دل کندن از ورزش سخت است، اما این اسطوره فوتبال فرانسه که دریبل معروفش یادگاری ماندگار برای تاریخ فوتبال بوده و به دریبل زیدانی معروف شده است، با خودداری از ورود به دنیای مربیگری که در نوع خود یک ریسک بزرگ محسوب می‌شود، کار تامل بر انگیزی صورت داد. صرف‌‌نظر از این‌که زیدان اگر وارد دنیای مربیگری می‌شد، همچون هموطنش دیدیه دشان موفق ظاهر می‌شد یا همچون مارادونا یکی از مربیان ناکام بزرگ لقب می‌گرفت، با وجود همه تجربیاتش این سال‌ها را بیرون از گود نشست تا با تفکر کامل برای آینده کاری خود تصمیم بگیرد.

اما زیدان حالا هم که می‌خواهد مربی شود بازهم بی‌گدار به آب نمی‌زند. او دیروز با اعلام این‌که قصد دارد وارد دنیای مربیگری شود، گفت: «می‌خواهم باز در عرصه ورزش فوتبال فعالیت کنم، اما برای این کار نیاز است دوره‌های مربیگری را پشت سر بگذارم. می‌خواهم پس از کسب مدرک دوره پیشرفته به اولین تجربه مربیگری دست بزنم.»

این رویکرد زیدان چهل ساله می‌تواند الگویی برای همه فوتبالیست‌های دنیا و از جمله فوتبالیست‌های کشورمان باشد که برای ورود به عرصه مربیگری حتی اگر زیدان هم باشی و افتخاراتت را یک وانت به زور حمل کند، بازهم باید پله پله پیش رفته و با تجهیز خود به علم روز وارد دنیای مربیگری شوی!