کودکانی در دنیای خود

اوتیسم یا درخودماندگی، اختلالی شایع میان پسران و درصدی کمتر از آنها در دختران است؛ در برخی نقاط جهان پیش از هجده ماهگی کودک می‌‌توان وجود آن را تشخیص داد؛ اما در ایران، نشانه‌های آن علائم مختل شده از رشد طبیعی مغز را در زمینه‌های ارتباط کلامی و تعامل اجتماعی و همچنین در حیطه رفتارهای خاص، خیلی بیش از هجده ماهگی، یعنی نزدیک به سه سالگی کودک هویدا می‌کند. دلایل اصلی شکل‌گیری آن هنوز بدرستی شناخته نشده. رفتارهای پرخاشگرانه حتی در حد خودآزاری، عادات و تیک‌های تکرارشونده، دلبستگی به اشیا، حساسیت‌های شدید بینایی، بویایی، شنوایی و... از همه مهم‌تر عقب‌ماندگی تحلیل و تفسیر اجتماعی از سوی مغز، در بسیاری از مبتلایان به اوتیسم با شدت و حدتی متفاوت عارض است.

دوران بارداری، دورانی‌ است که باید با مراقبت‌های بسیار طی شود. هر حادثه، بیماری، تغییر حال، حتی نوع رژیم غذایی می‌تواند بر جنین اثراتی بگذارد و با عوارض عمیقا ماندگار همراه شده، سبب اختلال در روند رشد و تکامل انسان یا بخش‌هایی از بدن او شود. با این حال، هنوز کاملا معلوم نیست که آیا اوتیسم نیز یکی از اختلالات مربوط به کاستی مراقبتی از سوی والدین است یا خیر؛ هرچند که برخی، گمانه‌های اتهامی خود را مستقیما با شرایط دوره بارداری مرتبط می‌دانند.

با همه این احوال، گرچه بتازگی یک شرکت ساخت ربات، از ساخت ربات‌هایی هوشمند خبر داده که به منظور بهبود کودکان اوتیسمی طراحی شده ‌است، حقیقت این است که روشی کارآمدتر از توانبخشی، هنوز برای درمان کامل اوتیسم به ذهن پژوهندگان و متخصصان نرسیده است. برنامه‌های توانبخشی از معاینه کودک توسط روانپزشکان اطفال و متخصصان مغز و اعصاب شروع شده، با بررسی درجات اختلال و سپس طی‌کردن دوره‌های گفتاردرمانی و تقویت مهارت‌های مختل شده کودک زیر نظر مربیان ادامه می‌یابد. اگر با کودکی مبتلا به اوتیسم سر و کار دارید، پیش از هر چیز لازم است آگاهی خود را درباره آن افزایش دهید.