نقطه جوش آب همیشه 100 درجه نیست!

در حقیقت افزودن این ماده محلول موجب ایجاد تغییراتی در ساختار شیمیایی آن می‌شود که می‌تواند ویژگی‌ها و خواص فیزیکی آن را نیز تا حدودی تحت تاثیر قرار دهد. ساختار مولکول‌های آب خالص در مقایسه با یک محلول از نظم و سازماندهی بهتری برخوردار است؛ چرا که در یک محلول مولکول‌ها یا یون‌های ماده‌ای که در آب حل می‌شود، می‌تواند آزادانه در حرکت باشد. در نتیجه افزودن یک ماده محلول در آب موجب ایجاد بی‌نظمی‌هایی در ساختار مولکول‌های آب می‌شود که در آب خالص به شیوه‌ای منظم در کنار هم قرار گرفته‌اند. برای انجام این آزمایش به مقداری آب، مقداری شکر، یک ظرف کوچک برای جوشاندن آب و یک دماسنج نیاز دارید. آب را در ظرف ریخته و آن را حرارت دهید تا به جوش آید. زمانی که آب به جوش می‌آید با استفاده از دماسنج دمای آن را اندازه‌گیری کرده و ثبت کنید. برای تعیین نقطه جوش آب باید برای مدت زمان 5 دقیقه و هر 30 ثانیه دمای آب در حال جوش را ثبت و میانگین آنها را محاسبه کنید. در مرحله بعد مقداری شکر را به آب اضافه کرده و سپس آن را حرارت دهید. همه مراحل قبلی را برای محلول آب و شکر تکرار کنید تا نقطه جوش این محلول را نیز محاسبه کنید. مشاهده می‌کنید که محلول آب و شکر در دمای بالاتری به جوش می‌آید. در حقیقت افزودن شکر به آب، نقطه جوش آن را افزایش می‌دهد. می‌توانید مواد دیگری نیز به آب اضافه کنید تا اثر آنها را بر تغییر نقطه جوش آب مورد بررسی قرار دهید. بر این اساس، در یک فشار ثابت با افزایش غلظت محلول، نقطه جوش آن افزایش پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، هر چه میزان شکر محلول در آب بیشتر باشد، تغییرات ایجادشده در سطح نقطه جوش محلول بیشتر است. همچنین کاهش میزان خلوص یک محلول نیز می‌تواند موجب افزایش نقطه جوش آن شود. اغلب مواد محلول در آب تغییرات مشابهی را در ویژگی‌ها و خصوصیات فیزیکی آب ایجاد می‌کند. جالب است بدانید افزودن یک ماده محلول به آب می‌تواند نقطه انجماد آب را نیز تحت تاثیر قرار دهد. با افزودن یک ماده محلول به آب نقطه انجماد آن کاهش پیدا می‌کند. به این ترتیب می‌توان گفت هرچه میزان ناخالصی آب بیشتر باشد، به همان نسبت نقطه جوش آن بالاتر و نقطه انجماد آن نیز به مراتب پایین‌تر از آب خالص است.