صنایع‌دستی و غذاهای محلی

قالی و قالیچه:‌صنعت قالیچه‌بافی در خواف سابقه طولانی و تاریخی دارد. چون شغل بیشتر مردم خواف دامداری است، به‌واسطه وجود مواد اولیه بافندگی مانند پشم و نخ، فرش‌های پشمینه در این منطقه زیاد بافته می‌شود که مهم‌ترین آنها قالیچه است.‌نقشه قالیچه‌های معروف خواف عبارتند از: گل بلوچی، کشمیری، گل پسند، گل سوزنی، گل کتابی، گل ستاره، گل طاووسی(گلدانی)، گل ترکمنی، گل بور، کلاه درازی، گل کج، مارپیچ، ماهی درهم.

کرباس بافی:‌یکی دیگر از هنرهای دستی مردم خواف که پیشینه تاریخی چند هزار ساله دارد کرباس بافی است که به منظور خودکفایی و تهیه لباس‌های محلی رواج کامل داشته است. مرغوب ترین کرباس در نشتیفان و شهر خواف بافته می‌شده است. ‌گلیم بافی و نمد مالی نیز از دیگر صنایع دستی رایج در این منطقه است. ‌اقتصاد مردم این سرزمین در طول تاریخ بیشتر متکی بر دامداری و سپس کشاورزی بوده و این موضوع در غذاهای سنتی منطقه خواف هم تاثیر مستقیم داشته است. ‌برخی از مشهورترین و خوشمز‌ه‌ترین غذاهای محلی شهرستان خواف عبارتند از:

قلور تروش:‌از آرد، ماست گوسفندی ترشیده، سیر، زردچوبه، گوشت سرخ شده و ادویه‌هایی مانند: خور دانه، سیاه دانه، زنجبیل و دارچین تهیه می‌شود. این غذا هم مختص زمستان و بیشتر برای ناهار و گاهی اوقات شام مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فله :‌ زمانی که گاو یا گوسفند تازه می‌زاید تا 2 روز اول شیر غلیظ و زرد رنگی از پستانش خارج می‌شود‌که آغوز نام دارد. این شیر بسیار مقوی و مقاوم ساز به ویژه برای نوزاد در مقابل بیماری‌هاست. آغوز را با شیر مخلوط کرده و می‌جوشانند تا فله درست شود که در بعضی از روستاها به توج معروف است.

از دیگر غذاهای محلی خواف می‌توان به ارزن پلو (گاورس پلو)، اشکنه پیاز داغ، کشک (قروت)، آش محلی و اشکنه اشاره کرد. بسیاری از این غذاها با نان خورده می‌شوند. نان‌های محلی شهرستان خواف با هم تفاوت دارد که بخش شمالی نازک و خوردنی است. نان‌های بخش مرکزی و جنوبی به صورت فطیر بوده که اگر چند روز بگذرد خشک می‌شود و خوردن آن مشکل است.