عشق با طعم‌ کاغذ‌ کادو

علاوه بر این که هدیه دادن در هر جامعه‌ای تابع عرف‌هایی خاص است،‌این کار هم مثل هر رفتار انسانی دیگری تابع اصول و قواعدی مشخص است که تقریبا همه مردم دنیا‌ آنها را باور دارند و ممکن است بی‌توجهی به آنها تاثیر مثبت هدیه را، از ‌بین ببرد و حتی باعث رنجش خاطر طرف مقابل شود.

فردا روز مادر و روز زن است و بازار هدیه دادن و هدیه گرفتن داغ داغ ؛ بد نیست به همین بهانه به آداب هدیه دادن و چگونگی ابراز عشق با هدیه توجه کنیم .

پیراهن کهنه‌ای دارید که زیر بغل‌هایش بوی عرق گرفته و دور یقه‌اش هم چرک شده است، همان را با پس مانده کاغذ کادوهای هدیه‌هایی که پیشتر برایتان آورده‌اند، بسته‌بندی می‌کنید و هدیه می‌کنید به صمیمی‌ترین دوستتان به این خیال که حالی‌اش نیست؟

چرا فکر می‌کنید دیگران از ضریب هوشی پایین‌تری نسبت به خودتان برخوردارند؟ چرا خیال می‌کنید چیزهایی را تشخیص می‌دهید که بقیه به عقلشان نمی‌رسد؟

آنها هم اگر پارچه‌ای را بوکنند می‌فهمند مستعمل است یا نه، آنها هم از روی زدگی‌های روی اشیاء به آسانی‌متوجه می شوند این وسایل پیشتر استفاده شده‌اند، آنها هم می‌فهمند رنگ جیغ هدیه‌ای که بهشان داده‌اید موردپسند خودتان نبوده است و بنابراین چطور می‌توانسته‌اید آن را برای هدیه دادن به کسی که دوستش دارید، انتخاب کنید و... .

این طور وقت‌هاست که هدیه تاثیری ‌منفی می‌گذارد و رفیقتان هر بار به آن نگاه می‌کند، لجش می‌گیرد و دندان قروچه می‌رود.

مردی عادت داشت هر سال در سالگرد ازدواجشان برای زنش یک دسته گل مریم بخرد، از بد حادثه هر وقت آنها می‌خواستند این مراسم را جشن بگیرند، زن دچار میگرن می‌شد و ترجیح می‌داد در اتاقی تاریک استراحت کند.

40 سال این ماجرا تکرار شد، مرد 40 بار مریم گرفت و زن 40 بار دچار حمله‌های میگرنی شد و در رختخواب افتاد تا این که پس از این مدت طولانی بالاخره زن به زبان آمد و با شرم گفت او از کودکی به بوی تند گل مریم حساسیت داشته است، اما نمی‌خواسته دل مرد را بشکند و به همین دلیل در هر سالگرد ازدواج، گل‌ها را از او پذیرفته است.

اگر مرد حساسیت‌های همسرش را شناسایی کرده بود یا اگر زن با احترام مشکلش را می‌گفت ، شاید 40 سالگرد ازدواج قبلی آنها، باشکوه‌تر برگزار می‌شدند، اما اشکال اینجاست که ما همه چیز را با سلایق خودمان می‌سنجیم و بس!

بعضی از مردم نسبت به بو‌ یا رنگ خاصی حساسیت دارند بعضی‌ها هم خرافاتی هستند و هدیه گرفتن برخی اشیاء را بد شگون می‌دانند؛ مثلا کسانی هدیه دادان گل زرد را نشانه خوبی نمی‌دانند، کسانی هم می‌گویند در اولین آشنایی اگر عاشقی به معشوقش عطر هدیه بدهد کارشان سرانجام به جدایی می‌کشد، بعضی‌ها هم می‌گویند لباس مشکی هدیه دادن معنای خوبی ندارد.

هرچند این باورها خرافات محسوب می‌شوند، اما اگر می‌خواهید طرف مقابل از هدیه‌تان شاد شود ناچارید به‌ آنها‌ عمل کنید، حتی اگر خلاف میلتان باشد.

هدیه‌هایی وجود دارند که یک عمر باقی می‌مانند و در نقطه مقابل هدیه‌هایی هستند که یکی دو روز یا حتی یکی دو ساعت بیشتر دوام نمی‌اورند. بگذارید از گروه اول مثالی بزنم.

چندی پیش بانویی نیکوکار قصد داشت به موسسه خیریه‌ای مربوط به نابینایان هدیه‌ای بدهد. او نظر خیلی‌ها را جویا شد، بعضی‌ها پیشنهاد دادند شیرینی یا خوراکی‌های دیگری از این دست به آن مرکز هدیه دهد، اما او پس از مدتی تامل هدیه‌ای کاملا متفاوت انتخاب کرد، سرمایه‌اش را صرف خرید چندین قران با خط بریل کرد و حالا پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم وقتی نابینایان آن مرکز، قرآن می‌خوانند به خاطر می‌آورند و برایش دعا می‌کنند.

چیزی شبیه به همین ماجرا درباره عروس و داماد جوان هم تکرار شده است. آنها در کارت عروسی‌شان از بستگان خواسته بودند برای آنها گل نیاورند بلکه مبلغ آن را به عنوان هدیه‌ای از طرف آن دو نفر به یکی از موسسه‌های حمایت از کودکان سرطانی تقدیم کنند.

ما نمی‌گوییم که شیرینی یا اقلامی از این دست هدیه‌های مناسبی نیست، بلکه این نوع هدیه‌ها در تحکیم روابط با دوستان و اقوام واقعا مهم هستند و اتفاقا هدیه‌های جذابی به حساب می‌آیند، اما معتقدیم این نوع هدیه‌ها بجز در موارد خاص، معمولا چندان به یاد ماندنی نیستند چون آنقدر‌ها دوام نمی‌آورند، در حالی که یک کتاب یا محصول فرهنگی دیگر می‌تواند تا سال‌ها، صاحبش را یاد شما بیندازد.

هدیه به خودی خود بخشی از احساسات مثبت شما را نسبت طرف مقابل نشان می‌دهد، اما این دلیل نمی‌شود عشقتان را در ظاهر آن آشکار نکنید. نوع کاغذ کادویی که انتخاب می‌کنیم، شکل بسته‌بندی و مهم‌تر از آن متنی که ضمیمه هدیه می‌کنید، همگی در تاثیرگذاری‌اش نقش دارند.

خیلی‌ها می‌گویند گاهی شکل ‌و بسته‌بندی یک هدیه از خود آن هم مهم‌تر است و به عبارتی دیگر شیوه خاص کادو کردن یک هدیه، گاهی بر ارزش آن می‌افزاید.

روزی دوستی از من می‌پرسید اگر برای هدیه روز مادر، به مادرش چک پول بدهد کار درستی کرده است یا نه؟ نگرانی او از این بود که مبادا مادرش خیال کند او حاضر نبوده است وقتی را صرف خرید هدیه برایش کند، در حالی که واقعیت چیز دیگری بود.

دوست من، فهمیده بود مادرش با مشکلات مالی مواجه است، اما نمی‌خواهد از دیگران کمکی بگیرد و دقیقا به همین دلیل تصمیم داشت به شکلی غیرمستقیم به مادرش کمک کند، اما دلواپس بود که هدیه دادن چک پول‌ها نتواند عشق واقعی او را به مادرش نشان دهد و به همین دلیل پی راهی می‌گشت که علاقه‌اش را به او ثابت کند.

به او گفتم باید عشق را با روش‌هایی ساده پیوست چک‌پول‌ها کند مثلا آنها را در پاکتی رنگی و زیبا بگذارد و اگر نمی‌تواند علاوه بر چک‌پول‌ها هدیه دیگری هرچند کوچک به مادرش بدهد دست‌کم شاخه گلی همراهشان کند، روی پاکت شعر یا جمله‌ای عاشقانه بنویسد و هنگام هدیه دادن، صورت مادرش را ببوسد و لبخند بر لب داشته باشد.

نکته دیگری که باید به آن دقت کنید نوشتن نام گیرنده هدیه است. به نظر شما کدام‌یک از این دو جمله روی کارت ضمیمه دسته گل سالگرد ازدواج تاثیرگذارتر است «تقدیم به همسرم» یا «تقدیم به لیلای مهربانم»؟

درباره هدیه‌هایی که به دوستان می‌دهید هم همین اصل صدق می‌کند، برای مثال به جای این که بنویسید «دوست خوبم تولدت مبارک» بهتر است بنویسید «زهرای عزیزم، تولدت مبارک».

شما هم درباره این عقیده شنیده‌اید که هر ‌چیزی کاربردی دارد تا آنجا که حتی یک ساعت از کار افتاده هم، 2 بار در روز زمان درست را نشان می‌دهد؟! ما هم این اصل را قبول داریم اما دلیل نمی‌شود با اتکا به همین باور چیزی را به عنوان هدیه خریداری کنید که برای صاحبش بی‌کاربرد باشد؛ مثلا خریدن یک آبنمای بزرگ برای صاحب خانه‌ای 45 متری چه فایده‌ای دارد جز این که او را مجبور کنید، بخشی از وقتش را در روزهای آینده صرف پیدا کردن راهی برای خلاص شدن از شر آن کند؟

کسی را می‌شناسم که برای دختر کوچک یکی از دوستانش، جوجه اردک خریده بود، شاید در برداشت اول خیال کنید خریدن جوجه اردک برای یک بچه کوچک باید ایده جالبی باشد، اما وقتی به این فکر می‌کنید که یک جوجه اردک چقدر می‌تواند آپارتمانی فسقلی را به هم بریزد، دائما نیاز به تشت آبی دارد که در آن آب تنی کند، وقتی می‌خواهد غذا بخورد باید نان را توی ظرف آبش تلیت کرد و به او اجازه داد غذایش را این طرف و آن طرف بپاشد و بدتر از همه این که محل زندگی‌اش بوی ناخوشی می‌گیرد، می‌فهمید نگهداری‌اش در آپارتمانی به ابعاد قوطی کبریت امکان ندارد و هدیه دادنش یعنی دردسر درست کردن برای طرف مقابل!

بنابراین بهتر است هدیه را متناسب با نیازها و شرایط هدیه گیرنده بخرید که‌باید، شناخت دقیقی از نیاز‌های طرف مقابل داشته باشید.

شاید نشنیده باشید، اما همین باور رسم جالبی را در انگلستان به وجود آورده است. در برخی خانواده‌های انگلیسی وقتی قرار است زوج جوانی با هم ازدواج کنند دوستان و آشنایانی که به مراسم دعوت شده‌اند از آنها سوال می‌کنند که چه نوع نیازی دارند تا هدیه‌ای متناسب با نیاز زوج برایشان تهیه کنند.

گاهی هم عروس و داماد جوان پیش از مراسم اقلام مورد نیازشان را می‌نویسند تا مهمان‌هایی که قصد دارند برای آنها هدیه بخرند از میان این کالاها، مواردی متناسب با توانایی مادیشان را برای هدیه دادن انتخاب کنند.

بعضی‌ها خیال می‌کنند هدیه همیشه باید گرانقیمت باشد تا مخاطب را خوشحال کند، شاید بگویید: واقعا هم همین طور است و این که می‌گویند ارزش هدیه به قیمتش نیست، فقط یک شعار است!

اما اگر عمیق‌تر به این قضیه فکر کنید می‌فهمید هدیه‌های گرانبها چه برای هدیه گیرنده و چه برای هدیه‌دهنده مضراتی دارند؛ برای نمونه وقتی از کسی هدیه‌ای گرانقیمت می‌گیرید از همان لحظه باید برای خرید هدیه‌ای تقریبا با همان ارزش مادی برای جبران این لطف برنامه‌ریزی کنید و این یعنی شما، ملزم به پول خرج کردن می‌شوید.

گاهی هم ماجرای هدیه دادن و هدیه گرفتن به رقابتی وحشتناک تبدیل می‌شود؛ به این ترتیب که هر بار طرف مقابل به شما هدیه می‌دهد شما هدیه بعدی را گران‌تر می‌گیرید و او هم متقابلا همین کار را انجام می‌دهد و در طول این رابطه، قیمت هدیه‌های هر کدام از شما سیری صعودی طی می‌کند و به مرور زمان ناچار می‌شوید برای بقای رابطه دوستانه‌تان فشار مالی را تحمل کنید.

از طرفی اهدای هدیه‌ای گرانقیمت به یک دوست، گاهی باعث می‌شود ارزش مادی هدیه، ارزش معنوی آن را کمرنگ کند و امکان دارد با گذشت زمان او را به این نتیجه برساند که همیشه باید از شما انتظار هدیه‌هایی گرانقیمت داشته باشد، اگر پس از چند بار اهدای هدیه‌هایی از این دست، برایش هدیه‌ای ارزانقیمت ببرید، این رفتار را کم‌محبتی یا بی‌احترامی تلقی کند.

هدیه‌های باارزش مادی بالا اشکالات دیگری هم دارند، برای مثال این نوع هدیه‌ها گاهی باورهای فرد هدیه‌دهنده را نشان می‌دهند و ثابت می‌کنند که طرف مقابل مشغول نرخ‌گذاری برای یک ارتباط بین فردی است.

به همین دلیل است که در بسیاری از اوقات، هدیه‌هایی که خودتان هم برای ساختن‌شان زحمت کشیده‌اید مثل گل‌های چینی، تابلوهای نقاشی یا خطاطی و... ارزش بیشتری از اشیاء گرانقیمت دارند.

مگر نه این که هدیه دادن باعث عمیق‌تر شدن رابطه دوستانه می‌شود، بنابراین هر وقت قصد دارید رابطه صمیمانه‌تری با فرد دیگر برقرار کنید می‌توانید به او هدیه بدهید، اما مناسبت‌های مهمی را که در آنها فرصت هدیه دادن دارید، نباید فراموش کنید.

تولدها، سالگردهای ازدواج، جشن‌های مذهبی، باستانی و... تقویم زندگی ما پر از پیشامدهایی است که می‌توانند بهانه‌هایی مناسب برای ساختن خاطره‌های شیرین باشند.

به هر حال برای هدیه دادن بهتر است به نکات زیر توجه شود :

1- زمان هدیه دادن

2- نوع و شیوه هدیه دادن

3- فرد هدیه دهنده و هدیه گیرنده

4- خود هدیه و ارزش مادی و معنوی آن مهم است.

علی یوشی‌زاده