کرش پشیمان شد

اینها فقط بخشی از نامه اینترنتی مرد پرتغالی بود. او در این نامه از اندوه و ناراحتی‌اش بابت گرفتن این تصمیم نوشت و قلبا از پیشنهاد سخاوتمندانه فدراسیون فوتبال ایران تشکر کرد. کرش در عین حال عنوان کرد هرگز زحمات و کارهایی که فدراسیون فوتبال ایران در این مدت برای او و دستیارانش انجام داده را فراموش نخواهد کرد. اما در کنار همه این تعارفات، تاکید کرش روی یک نکته مشهود بود، نکته‌ای که 3 بار به اشکال مختلف در نامه‌اش تکرار شد؛ «من به شما و طرفداران فوتبال ایران این تضمین را می‌دهم که تصمیم من به خاطر مسائل شخصی و کاملا غیرفوتبالی بوده است.»

و این پایانی بود برای 2 ماه تلاش و رایزنی عباس ترابیان، سرپرست کمیته روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال که به گفته خودش حتی با وجود داشتن تب 40 درجه هم مذاکراتش با طرف پرتغالی را ادامه داد تا با جذب این سرمربی سرشناس، مقدمات پیشرفت فوتبال ملی ما فراهم شود. اما براستی چه اتفاقی افتاد که کرش در لحظه آخر این‌گونه رفتار کرد؟

هرچند علی کفاشیان در اولین واکنش خود به این تصمیم، با کنایه به بهانه مشکلات خانوادگی کرش عنوان کرد؛ باید از این پس با همسران مربیان خارجی هم گفت‌وگو کنیم(!)، اما همین فرد وقتی نیت کرد جدی‌تر به تحلیل دلایل انصراف کرش از نپذیرفتن پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی بپردازد، به جواب منطقی‌تری برای تصمیم سرمربی پرتغالی رسید: «این تصمیم دو حالت بیشتر ندارد. یا او پیشنهاد بهتری داشته یا این‌که جوسازی غربی‌ها علیه کشور ما او را از آمدن به ایران پشیمان کرده است.»

البته اگر کرش پیشنهاد بهتری نسبت به پیشنهاد ایران داشت، باید رقم پیشنهادی‌اش را در مذاکرات با فدراسیون فوتبال بالا می‌برد، حال آن‌که چنین نشد و او با رقم پیشنهادی طرف ایرانی موافقت کرد. رئیس فدراسیون فوتبال هم دقیقا به همین دلیل، حالت دوم را در تصمیم‌گیری کرش و دستیارانش موثرتر دانست: «ما با تمام شرایط او موافقت کردیم. با او به توافق رسیدیم که چقدر مرخصی بگیرد. حتی محل اقامتش را هم به او نشان دادیم. از کمپ هم راضی بود. شرایط تیم ملی را هم در بازی با روسیه دید. حتی دستیارانش را به ما معرفی کرد. در این شرایط فکر می‌کنم شاید مسائل داخلی که با جوسازی رسانه‌های خارجی منعکس ‌شد در تصمیم او تاثیرگذار بوده است. به هر حال همه چیز آماده بود و نکته‌ای وجود نداشت که بگوییم او به خاطر آن از آمدن به ایران پشیمان شد.»

در هر حال کرش هم مثل کلمنته و بسیاری دیگر از مربیان سرشناس خارجی از آمدن به ایران و پذیرفتن سکان هدایت تیم ملی کشورمان انصراف داد تا علی کفاشیان در راس تصمیم‌گیرندگان این فوتبال، این فرضیه را بپذیرد که با شرایط موجود، مربی بزرگ خارجی حاضر به حضور در ایران نمی‌شود؛ «من این حرف را قبول دارم. چندین بار این را به وضوح دیدم. چند بار با مربیان بزرگ خارجی تماس گرفتیم و آنها صراحتا گفتند نمی‌آیند. وقتی کرش به ایران آمده و خودش از نزدیک شرایط را دیده و همه چیز از نگاه او عالی بوده چنین پاسخی به پیشنهاد ایران می‌دهد تکلیف دیگر مربیان که به ایران نیامدند که مشخص است.»

این اظهارنظر آخر کفاشیان را می‌توان به تغییر یک شبه سیاست کلی فدراسیون فوتبال از مربی خارجی به مربی داخلی تفسیر کرد. حالا دیگر رای 90 درصدی بینندگان برنامه ورزشی 90 هم ملاک حضور یک مربی درجه یک خارجی در راس تیم ملی نیست، چون فدراسیون فوتبال به نوعی در بن‌بست قرار گرفته و زمان برای تیم امید و تیم ملی بزرگسالان به سرعت در حال از دست رفتن است. دقیقا به همین خاطر هم فعلا باید پرونده مذاکره با مربیان مطرح خارجی را بسته شده تلقی کرد. کفاشیان در تایید این نظر می‌گوید: «حالا باید به همه دنیا ثابت کنیم که می‌توانیم روی پای خود بایستیم. ما در مذاکره با کرش، حسن‌نیتمان را ثابت کردیم و نشان دادیم که به دنبال آوردن مربی بزرگ هستیم. اما واقعا شرایط سخت است. ما در اتوبانی قرار داریم که موانع زیادی در آن وجود دارد. من اعتقادم این است که می‌توانیم با مربیان داخلی به نتایج خوب برسیم. ما مربیان خوبی داریم که بهترین کلاس‌ها را پشت سر گذاشته اند. در این مملکت وقتی اتم را جوانان شکافته‌اند، کار سرمربیگری تیم ملی کار سختی نیست.»

به این ترتیب باید منتظر جلسه اضطراری کمیته فنی فدراسیون فوتبال بود؛ جلسه‌ای که روز شنبه برگزار می‌شود و طی آن در مورد گزینه‌های داخلی سرمربیگری تیم ملی و تیم امید تصمیم‌گیری خواهد شد.

رضا پورعالی / گروه ورزش