حاملگی بدون جنین

حاملگی مولار به حاملگی اطلاق می‌شود که تخم بارور شده دارای ناهنجاری‌های خاصی باشد که ممکن است به جنین تبدیل نشود و به آن مولار کامل می‌گویند یا این که به شکل غیرطبیعی رشد کرده باشد که در این صورت نمی‌تواند زنده بماند و به آن مولار نسبی می‌گویند. در صورتی که حاملگی از نوع مولار کامل باشد کروموزوم‌های مادر در تخم بارور شده وجود ندارد و کروموزوم‌های پدر نسخه‌ای دیگر را تکثیر می‌کند و به این ترتیب دو نسخه از کروموزوم‌های پدر در تخم وجود دارد و جنین، کیسه جنینی یا هیچ بافت جفتی نرمالی وجود ندارد و تنها جفت، توده‌ای از کیسه‌های شبیه به خوشه‌انگور را تشکیل می‌دهد. در بسیاری از موارد تخم بارور شده علاوه بر کروموزوم‌های پدر، کروموزوم‌های مکمل مادر را نیز دارد، اما کروموزوم‌های پدر دوبرابر هستند. بنابراین به جای 46کروموزوم، 69 کروموزوم وجود خواهد داشت. در این حالت در میان توده بافت غیرطبیعی که شبیه خوشه‌انگور است چند بافت جفتی به وجود خواهد آمد، جنین رشد می‌کند؛ ولی رشدی غیرطبیعی خواهد داشت که زنده نمی‌ماند.

حاملگی مولار معمولا به وسیله سونوگرافی تشخیص داده می‌شود، چراکه خانم باردار تمام علائم حاملگی مانند تاخیر در قاعدگی و حتی تست بارداری مثبت را به دلیل افزایش سطح HCG دارد، اما با گرفتن سونوگرافی در ماه دوم بارداری (هفته هشتم بارداری)‌ چنانچه ضربان قلب وجود نداشته باشد و در نمای سونوگرافی، شکلی مانند توفان برف مشاهده شود در این صورت می‌توان به حاملگی مولار مشکوک شد.

با تکرار سونوگرافی و تایید حاملگی مولار باید با عمل کورتاژ ساکشن، بافت غیرطبیعی داخل رحم تخلیه شود. بیمار باید به مدت یک سال تحت کنترل قرار بگیرد. در این مرحله نیاز به گرفتن عکسبرداری از قفسه سینه است تا ببینند آیا سلول‌های غیرطبیعی به ریه‌ها انتشار یافته‌اند یا خیر. به ندرت اتفاق می‌افتد که این سلول‌ها به جاهای دیگر بدن انتشار یابند، اما اگر چنین شود، ریه‌ها بیشتر از هر جای دیگری در معرض تهدید قرار می‌گیرند.

میزان HCG خون هفته‌ای یک بار باید توسط پزشک اندازه‌گیری شود تا اطمینان حاصل کند که در حال کاهش است. این کاهش بیانگر این است که دیگر بافت مولاری وجود ندارد. زمانی که سطح هورمون HCG به مدت چند هفته‌ متوالی به صفر برسد، هنوز هم لازم است تا یک سال، هر دو ماه یکبار اندازه‌گیری شود. در صورتی که بیمار تصمیم به بچه‌دار شدن ندارد، پزشکان ترجیح می‌دهند که رحم را بردارند. با این کار خطر بازگشت سلول‌های غیرطبیعی کمتر خواهد شد. چنانچه سلول‌های غیرطبیعی همچنان باقی بماند، بیمار باید تحت شیمی‌درمانی قرار بگیرد. با درمان سریع و کامل، تقریبا 100 درصد موارد این بیماری بهبود کامل پیدا می‌کند.

پزشکان توصیه می‌کنند که تا یک سال از روش‌‌های جلوگیری از بارداری استفاده شود و بیمار تحت کنترل سطح HCG باشد تا این میزان به صفر برسد، چراکه اگر قبل از به صفر رسیدن سطح هورمون HCG حاملگی رخ دهد دیگر پزشک در صورت بازگشت بافت غیرطبیعی قادر به تشخیص نخواهد بود.

چنانچه حاملگی مولار از نوع بدخیم بود و شیمی‌درمانی هم صورت گرفته باشد پس از درمان کامل هیچ منعی برای بارداری مجدد وجود ندارد و هیچ‌گونه تاثیر سوء بر حاملگی مجدد نخواهد داشت. احتمال حاملگی مولار مجدد تنها یک تا 2 درصد است که این درصد بسیار ناچیزی است.