آن حادثه باور‌کردنی نبود

لیلا ابراهیمی درباره یکی از حوادث زندگی‌اش می‌گوید: حادثه‌ای که تاثیر زیادی در زندگی من داشت، مرگ برادر جوانم بود. من و برادرم که کوچک‌تر از من بود، باهم خیلی صمیمی بودیم. او از این که من ورزش را حرفه اصلی خود انتخاب کرده بودم، خوشحال بود و برای کسب مدال‌های بیشتر تشویقم می‌کرد. تقریبا اواخر سال 85 بود که خودم را برای مسابقات قهرمانی آسیا آماده می‌کردم و در اردوی شبانه‌روزی تیم ملی دوومیدانی بودم که خبر آمد برادرم بر اثر سکته قلبی درگذشته است.‌ لحظات اول به هیچ عنوان باور نمی‌کردم و دوست داشتم خبر دروغ باشد، اما واقعا این اتفاق افتاده بود. در حالی که او 22 سال بیشتر نداشت و کاملا سالم بود.

همان موقع وسایلم را جمع کردم و به خانه برگشتم. حدود 4 ماه هیچ تمرینی انجام ندادم. روزهای بسیار بدی را پشت سر گذاشتم و هنوزهم آن حادثه مرا آزار می‌دهد. حالا هر وقت در هر مسابقه‌ای که می‌‌‌خواهم شرکت کنم به یاد برادرم هستم و می‌دانم او نگران مسابقات من است، برای همین تمام تلاشم را انجام می‌دهم.

لیلا ابراهیمی درباره دیگر حادثه مهم زندگی خود می‌گوید: «کسب مقام سومی در مسابقات قهرمانی آسیا، ورزش دوومیدانی بانوان ایران را تکان داد و بعد از آن بود که برای ورزش دوومیدانی در قسمت بانوان سرمایه‌گذاری جدی انجام شد و ما حالا یک تیم ملی بسیار قوی داریم.»