بازیکنان مورد نظر آقای خاص

حرف‌های آقای خاص پرتغالی و سرمربی جدید رئال در مورد نقاطی که در تیم تازه وی نیاز به ترمیم دارد یا درباره برخی نفرات کنونی رئال که جوابگوی نیازها هستند در این مورد بسیار روشنگر است.

یکی از مناطقی که مورینیو اصرار بر ترمیم و تقویت آن دارد، پست‌های مدافعان کناری است. سال پیش سران رئال در اقدامی نه‌چندان عاقلانه اقدام به جوابگویی میشل سالگادو مدافع راست دیرپای خود (او سر از بلکبرن انگلیس درآورد)‌ و جذب «الوارو اربلوا» مدافع اسپانیایی لیورپول به جای وی به بهای 6 میلیون پوند کردند که هرچند بازیکن بدی نیست، اما معمولی‌تر از آن است که گرهی از کار رئال بگشاید.

مورینیو هم زرنگ‌تر از آن است که برای تصحیح آن اشتباه آشکار، بازیکنی کوچک‌تر از مایکون را برای این مهم و برای پر کردن این پست طلبیده باشد. این مدافع راست برزیلی بهره‌های زیادی را به اینتر در دوران زمامداری دو ساله مورینیو در آنجا رساند، اما نرخ و قیمت جذب او بسیار بالاست و ماسیمو موراتی، مالک اینتر که از واگذاری اجباری مورینیو به کهکشانی‌ها دل خونی دارد، حاضر نیست مبلغی کمتر از 35 میلیون یورو را برای این مدافع قدرتی و ماجراجو بپذیرد و حتی به 40 میلیون یورو هم فکر می‌کند.

با این اوصاف، حرف‌های مورینیو هم درباره رویکردش به شاگرد برزیلی سابق خود مبهم و توام با زرنگی است. او ابتدا اسامی نفرات دیگری را برای پست مدافع راست رئال می‌آورد و می‌کوشد اسم مایکون را به صراحت نگوید و لابه‌لای حرف‌های خود گم کند و کار جذب او را به روسای باشگاه سپرده و منتظر اقدامات پرز در این ارتباط باشد.

«ما به جز اربلوا یک مدافع راست عالی دیگر هم بین خود داریم و او سرخیو راموس است اما اعتقاد دارم بهترین پست برای او مدافع وسط است و به همین سبب است که من در هفته‌های اخیر به دنبال یک مدافع راست دیگر هم گشته‌ام! مارسلوی برزیلی هم در دفاع چپ خوب کار کرده اما ما به بازیکنی با خصایلی متفاوت نیاز داریم. ما باید برای تمامی پست‌‌ها حداقل دو بازیکن همسطح ولی صاحب ویژگی‌ها و سبک‌های متفاوت داشته باشیم و به همین خاطر یک مدافع چپ نیز در رادار مطالعاتی من قرار دارد. ما باید در هر 3 دوره مسابقه‌ای که فصل بعد در آنها شرکت می‌کنیم در مراحل نهایی آنها حاضر باشیم و در این راستا باید نفراتمان بیشتر و متنوع‌تر و صاحب توانایی‌های ویژه‌ای باشند و هریک با دیگری فرق کنند.»

مورینیو معتقد است باوجود حضور سال‌های اخیر امثال رائول و گوتی در رئال تیمی که به وی ارث رسیده، در مجموع تیم جوانی است و معدل سنی در آن بالا نیست، ولی او برای پست‌های مورد نظرش صرف‌نظر از مسائل فنی رو به کسانی آورده که در پست‌های تخصصی خود عالی و طبق اسلوب‌های مورد نظر مورینیو توپ می‌زنند و در اغلب (و حتی تمامی)‌ موارد با او سابقه همکاری دارند و شاگردان وی بوده‌اند. به عنوان مثال در لیستی که مورینیو در زمینه جذب نفرات تازه به «فلورن تینو پرز» (رئیس بسیار ثروتمند رئال)‌ داده، اسم اشلی کول هم دیده می‌شود که مدافع چپ چلسی در زمان مربیگری مورینیو بود و هنوز هم عضو همین تیم است.

وسلی اشنایدر و دیه‌گو میلیتو نیز شاگردان هلندی و آرژانتینی وی در اینتر بودند و جالب‌تر این که گفته می‌شود مورینیو در صورت قطع امید از مایکون، خاوی‌یر زانه‌تی را برای پست مدافع راست رئال طلب خواهد کرد که هر چند 37سال دارد ولی هنوز در اوج است و در 2 سال اخیر رابطه کاری نزدیکی با آقای خاص در اینتر داشت.

خط میانی رئال در سال‌های اخیر و بویژه در فصل اخیر از نقاط ضعف عمده این تیم به شمار آمده و حتی پیوستن ژابی الونسو لیورپولی به جمع مردان این خط در اوایل تابستان سال پیش و مستقر بودن لاسانا دیارای دونده و محمد دیارای سختکوش در مرکز این خط نیز گمانه‌زنی فوق را نقض نکرده، اما به نظر نمی‌رسد آقای خاص روی وجوه دفاعی و توانایی «دفع حملات» این تیم تردید زیادی داشته باشد.

قاعدتا عناصر تهاجمی این خط و لزوم تقویت این وجه از قضیه بیشتر مورد توجه وی قرار دارند. در عین حال او در این زمینه نیز توضیحات دوپهلویی را ارائه می‌دهد و ابتدا این تصور را به وجود می‌آورد که مثل معمول به فانتزی‌بازها معتقد نیست و دوندگی تا سر حد مرگ را برای هافبک‌ها الزامی‌تر می‌انگارد و اگر به یک هافبک فنی غیرقابل برابری معتقد باشد، او نه کاکا، ستاره برزیلی رئال بلکه فرانک لمپارد است. مورینیو حتی تا به آن حد پیش می‌رود که هافبک 32 ساله و تا حدی کم‌فروغ شده چلسی را بهترین فوتبالیست فعلی دنیا می‌انگارد. او حتی پیشنهادی کلان برای استخدام شاگرد سابق خود و آوردن او به برنابئو به سران چلسی ارائه داده، اما مسوولان چلسی این درخواست را رد کرده‌اند. مردی که طی 3 سال و 3 ماه مربیگری در استمفورد بریج با چلسی فاتح 5 جام شد، می‌گوید: «برآوردها در مورد لمپارد بسیار شاد و روشن است. هافبکی که در هر فصل حدود 25 گل می‌زند، تکلیفش معلوم است. این رقم برای یک هافبک محیرالعقول است.»

اما مورینیو وجوه دیگری را نیز بر ماجراها و توانایی‌های خط میانی تیمش قائل است: «ما باید کسانی را بیابیم که سریع و قوی و کامل‌‌کننده کار یکدیگر باشند. البته ما چنین نفراتی را همین حالا هم در برنابئو داریم، ولی باید شرح وظایف‌شان از نو تعیین و برایشان تعریف شود.»

هافبکی که مورینیو بسیار دوست دارد در برنابئو در اختیار داشته باشد، وسلی اشنایدر است. او این هافبک ضربتی و هلندی را به محض این که رئال در تابستان سال پیش بازیکن آزاد اعلام کرد، بلافاصله به اینتر برد و در آنجا وی را به یکی از سرداران اول خود بدل ساخت. اینک اشنایدر همان قدر مشتاق حضور مجدد در برنابئو است که مورینیو به بازگشت او علاقه‌مند است، زیرا این را نوعی انتقام‌گیری آشکار از کسانی می‌داند که وی را یک سال پیش به بهانه مازاد بودن بعد از اضافه شدن نامداران جدیدی همچون کریس رونالدو، کاکا، بنزما و الونسو به ترکیب این تیم فروختند.

مورینیو مایل است همان‌طور که پیشتر نیز نوشتیم دیه‌گو میلیتو، گلزن بسیار حساس و سرنوشت‌سازی را که فصل گذشته گل‌های قهرمانی اینتر را در 3 جام به نام خود نوشت به برنابئو بیاورد،‌اما موراتی هم روی حفظ او در اینتر بسیار مصر و در این زمینه مصم‌تر از چیزی است که در ارتباط با حفظ اشنایدر و حتی مایکون در رفتار و گفتار وی مشاهده شده است.

اما مورینیو می‌داند همان‌طور که در چلسی و اینتر با نفرات موجود آن تیم‌ها ساخت و کارکرد و باعث ارتقای سطح بازی آنها شد و بیش از چهار، پنج مهره را در ابتدای کار به جمع آنها نیفزود، در رئال نیز با همان وضعیت مواجه است و اینجا هم باید در درجه اول با سرمایه‌های موجود کار کند که لااقل به لحاظ توانایی‌های ذاتی و فردی اصلا اندوخته کم و نازلی نیستند.

نفرات شاخص دیگری را هم به مورینیو نسبت داده و آنها را هم در فهرست خریدهای وی تلقی کرده‌اند که از آن جمله‌اند: خسوس ناواس پیستون، راست کوتاه قد و کوچک‌جثه ولی بسیار سریع و تکنیکی تیم سه‌ویا، دانی‌یله ده‌روسی، هافبک ضربتی رم، پیتر چک، دروازه‌بان غول‌پیکر چلسی و البته دیدیه‌ دروگبا، بازیکن بشدت محبوب این مربی به غایت جاه‌طلب و برترین گلزن فصل پیش لیگ انگلیس و مهاجم برجسته تمامی سال‌های اخیر چلسی، اما آقای واقعا خاص و غیرمتعارف پرتغالی دوست دارد همچنان از لمپارد بگوید و حتی برای پرت کردن حواس فوتبالدوستان مسائل اساسی‌تری را که در ذهن او هست، در میان حرف‌های خود گم کند: «قیاس لمپارد با سایرین و رقبایش کار سختی است، زیرا از فرهنگ‌های به طور کلی متفاوتی می‌آیند ولی من این را می‌دانم که او به دفعات در انگلیس بیش از 20 گل در هر فصل می‌زند، اما ژاوی و اینی‌یستا در لیگ اسپانیا هرگز به این رقم نمی‌رسند و گاه 10 گل هم نمی‌زنند و شک دارم که اگر آنها را به لیگ انگلیس بفرستند، در هنگام بازی‌های فیزیکی آنجا حتی 5 گل هم به ثمر برسانند. لمپارد از استثناهای فوتبال دنیا در سال‌های اخیر بوده است. تیم جدید من باید سرشار از آدم‌هایی مثل او باشد.»

اما مورینیو می‌داند که خریدهای اصلی‌تر او با نام‌ها، اوصاف و طرق دیگری در راه برنابئو هستند. او بازی روانی همیشگی و آشنایش را یک بار دیگر آغاز کرده و در این زمینه آقای خاص از رقبا پیش افتاده است.