گام لرزان پسران بزرگ آمریکای جنوبی

پلاکاردهایی که در این هفته در دست تماشاگران بازی‌های لیبرتادورس بود حکایت از درخواست‌های متفاوتی داشت. آنها پیش از بازی فلامینگو و یونیورسیداد شیلی خواهان این شده بودند که آدریانو، مهاجم اسبق اینتر هم به تیم ملی دعوت شود. اما دونگا نسبت به این درخواست واکنشی نشان نداد و گفت: آدریانو فرصت‌های زیادی داشت تا خودش را به من اثبات کند و ما باید در نهایت تصمیمی‌ در این زمینه می‌گرفتیم و به نظرم عملکرد او بخوبی نشان دهنده دلیل تصمیم ماست.

گرچه امکان مصدومیت هر کدام از این 23 بازیکن تا زمان شروع بازی‌های جام جهانی وجود دارد، اما تیم دونگا دارای استخوان‌بندی مشابهی با تیم‌های قبلی برزیل در سال‌های اخیر است؛ حضور یک‌ هافبک دونده و تا حدودی خشن، چند دفاع وسط با بال‌های توانا در جناحین و لوییس فابیانویی که تک‌مهاجم برزیل در بازی‌ها خواهد بود. این همان ترکیبی است که برزیل در تمامی‌ بازی‌های مرحله مقدماتی از خود نشان داده بود. گل زدن به چنین تیمی‌ دشوار است و در حالی که تحت فشار هستند می‌توانند به سرعت توپ را به خط حمله منتقل کرده و دروازه حریف را به خطر بیندازند. در چنین شرایطی رونالدینیو در فهرست 7 نفره ذخیره حضور دارد هر چند که برخی معتقد هستند برزیل به یک‌ هافبک فانتزی همچون او نیاز دارد.

از طرفی شاید حضور روبینیو در بین هواداران من سیتی باعث تعجب فراوان شود، اما او از زمان انتقال به سانتوز بازیکنی نشان داده که خواهان حضور در آفریقای جنوبی است و به نوعی در این باشگاه احیا شده است. در مقابل عدم حضور آدریانو می‌تواند کاملا توجیه شده باشد چون او بار دیگر از جلسات تمرین باشگاهش فرار می‌کند و اضافه وزن قابل توجهی پیدا کرده است.

در مقابل، مربی این روزهای تیم ملی آرژانتین از بابت اضافه وزن نگرانی ندارد بلکه این سلامت روانی اوست که اسباب نگرانی هواداران این تیم را در قاره‌های مختلف جهان فراهم کرده است و شاید این نگرانی‌ها تا حد زیادی حقیقت داشته باشد و در پایان بازی‌ها سبب تاسف شود.

آن فهرست ابتدا قرار بود در ساعت 3 بعدازظهر منتشر شود، اما هرگز مشخص نشد چرا انتشار اسامی‌ 4 ساعت تاخیر داشت، ولی این تاخیر شوک بزرگ‌تری را به دنبال داشت تا دیگر هیچ‌کس به دنبال دلیل این تاخیر نباشد. نام‌های بزرگی از این فهرست بیرون مانده بودند و ورزشی‌نویسان آرژانتین هم مطمئن بودند عملکرد برخی از بازیکنان چون خاویر زانتی، استبان کامبیاسو، لوچو گونزالز یا لیساندرو لوپز هرچه باشد باز هم در تیم مارادونا جایی نخواهند داشت. لوپز برای مثال با وجود 24 گلی که در لیون به ثمر رسانده بود تنها 6 ثانیه در بازی‌های مقدماتی جام جهانی برای آرژانتین به میدان رفته بود و ظاهرا همین 6 ثانیه مبنای تصمیم مارادونا در مورد او بود! ترکیب فهرست مارادونا واقعا عجیب بود. برخی نام‌ها همچون خاویر ماسکرانو، لیونل مسی، گونزالو هیگواین و والتر ساموئل کاملا قابل پیش‌بینی بودند، ولی تعدادی دیگر شاید در فهرست 100 نفره آرژانتین هم بسختی می‌توانستند جایی داشته باشند؛ بازیکنانی چون مارتین پالرموی 37 ساله که بتازگی بهترین گلزن تمام دوران باشگاه بوکا جونیور شد یا آریل گریس از تیم کولون و یا‌هافبک آرجنتینوس جونیورز «خوان مرسیر». البته این فهرست بازیکن خوب به اندازه کافی دارد اما چیزی که همه نگرانش هستند عدم وجود تاکتیک مناسب در ذهن مارادونا برای کنار هم قرار دادن این بازیکنان است.

در بین بازیکنانی که از تیم مارادونا خط خوردند موضوع «لوکاس باریوس» هم قابل توجه بود. او که در این فصل در تیم بورسیا دورتموند یک پدیده بود مدت‌ها در انتظار اشاره مارادونا بود و وقتی از حضور در تیم ملی آرژانتین ناامید شد با استفاده از یک وکیل پاراگوئه‌ای گذرنامه دوم گرفت و با توجه به پاراگوئه‌ای بودن مادرش در تیم ملی این کشور در جام جهانی بازی خواهد کرد. او از دعوت جراردو مارتینو مربی این تیم خوشحال بود، اما جایگاه او در جام جهانی از ماه ژانویه محکم شده بود؛ زمانی که سالوادور کاباناس بازیکن باشگاه کلاب آمریکا در مکزیکوسیتی مورد هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.

واکنش‌ها به این فهرست‌ها همچنان ادامه دارد و پسران بزرگ آمریکای جنوبی بازی‌ها را با تنش و مشغله فکری فراوان آغاز خواهند کرد هرچند که هر دو هنوز هم از شانس‌های قهرمانی بازی‌ها محسوب می‌شوند. انتظار از هر دو تیم در این بازی‌ها بالاست حتی اگر بازیکنانی چون زانتی، کامبیاسو یا رونالدینهو بازی‌ها را از روی مبل اتاق نشیمن دنبال کنند!

روزنامه گاردین ‌/ مترجم : امیررضا نوری‌زاده