پیه همه چیز را به تن‌تان بمالید

یادتان باشد در کشوری زندگی می‌کنید که بهار بهترین فصل برای مسافرت است. از آن مسافرت‌هایی که کوله‌ مسافرتی‌تان را برمی‌دارید، به همراه یک چادر سفری و کیسه خوابی که شب‌ها از سرمای کویر و حشرات موذی کنار رودخانه‌ها و مرداب‌ها در امان نگهتان می‌دارد.

جیپ کوهستان را بنزین بزنید و اگر ماشین هم ندارید غصه نخورید، با یکی دو نفر از دوستان اهل سفرتان هماهنگ کنید و در یک صبح زیبای بهاری، با چشم‌های خواب آلود و فلاسکی پر از چای داغ راه بیفتید. یکی از آن جاده‌های سرسبز را بگیرید و بالا بروید. با این‌که داشتن برنامه سفر از آن کارهای عاقلانه‌ای است که هر آدم بالغی باید پیش از سفر تنظیمش کند، اما فراموش نکنید که شما قرار است راه یک سفر بی‌مقصد را در پیش بگیرید.

غر نزدن یکی از ملزومات یک سفر بی‌مقصد و پرهیجان است. پس از همین اول راه، روی اسم دوستانی که از سقوط در دره‌های عمیق گله می‌کنند، از حمله گله گرازهای وحشی در نیمه‌شبی آرام، داد و فریادشان به هوا بلند می‌شود و از غرق شدن در رودخانه‌ای با آب‌های خروشان و پر از سنگ‌ها و صخره‌های غول‌پیکر اصلا خوششان نمی‌آید، خط قرمز بکشید.

اگر به دنبال یک سفر هیجان‌انگیز با اتفاقات غیرمترقبه هستید، باید پیه همه چیز را تن‌تان بمالید وگرنه می‌توانستید خیلی راحت اتاقی را در یکی از هتل‌های ستاره‌دار اصفهان رزرو کنید، بلیت هواپیما را از دو هفته قبل بخرید و با آژانسی که از شب پیش هماهنگ کرده بودید به فرودگاه بروید و بعد از دیدن آثار باستانی میدان نقش جهان و خریدن تعداد زیادی سوغاتی به یک رستوران گرانقیمت بروید و خرچنگ!!! بخورید. این جور مسافرت رفتن را که همه بلدیم. مشکل این است که همه‌مان پول کافی برای رفتن به چنین مسافرتی نداریم.