چلسی و مشکل پیری

سرمربی ایتالیایی چلسی که پس از 8 سال زمامداری خوب و بد در میلان به استمفورد بریج کوچ کرده با نایل ساختن چلسی به تمامی 6 امتیاز دو دیدار نخست تیمش در جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا هم بر ناکامی در برابر ویگان سایه انداخته و هم شهرت و صفت ویژه خود درخصوص بهتر نتیجه گرفتن در صحنه‌های اروپایی را تکرار کرده و استمرار بخشیده است، اما اگر ناکامی در استادیوم شهر ویگان هم در کار نبود وی از قبل اعتقاد داشت هنوز کار و راهی طولانی فراروی چلسی، در مسیر تکامل و تبدیل شدن مجدد به تیم برجسته سال‌های 2005 و 2006 قرار دارد.

با اقبالی خوش

حتی برخی پیروزی‌های قبلی چلسی در این فصل با گل‌هایی در آخرین دقایق و با خوش اقبالی به دست آ‌مده‌اند. برد در برابر هال‌سیتی و استوک از این قبیل بوده‌اند. آنچلوتی این را هم می‌داند که در هر دو فصل گذشته آنچه چلسی را از فتح جام‌های مهم‌تر بازداشت خسته شدن تدریجی و کم آوردن فیزکی تیمی بود که معدل سنی آن بالا رفته و برخلاف سال‌های درخشان مورینیو نفراتش ادغامی هوشمندانه و کارساز از تجربه و جوانی نیستند و حالا مردان بالنسبه جوان ایام حکومت «آقای خاص» به مردان میانسال دوران استیلای کارلتو تبدیل شده‌اند که لمپارد در آستانه 32 ساله شدن، تری در آستانه 31 ساله شدن و همچنین کاروالیو 31 ساله، بالاک 35 ساله، دروگبا 32 ساله، مالودا 30 ساله، اشلی کول 29 ساله، دکو 33 ساله و آنلکا 31 ساله نمادهای آشکار آن هستند. بنابر این ترس اساسی یکی دو سال اخیر دوباره خودنمایی می‌کند. این بیم که به مرور زمان و هرچه بیشتر فصل سپری شود این بازیکنان مانند دو فصل گذشته تحلیل بروند و بدنشان نکشد و به رقبای جوان‌تر خود ببازند. این اتفاق با این‌که فصل پیش چلسی جام حذفی انگلیس را برد، در جام‌های بزرگ‌تر برایش حادث شد و گاس هیدینک هلندی که در آن ایام این تیم را هدایت می‌کرد، در سخنرانی وداعش و همچنین در مصاحبه‌های بعدی خود متذکر و به مدیران چلسی یادآور شد که مساله جوان کردن ترکیب تیم خود را در اولویت همه امور قرار دهند و بدانند که ترکیب فعلی‌شان برای آینده جواب نمی‌دهد. با این حال تنها خریدهای چلسی در تابستانی که سپری شد، دانی‌یل استاریج انگلیسی و یوری ژیرکوف روسی بودند که هرچند هردو (و بخصوص اولی) جوان‌اند، اما وقتی اصلا به آنها بازی نمی‌رسد و همان بزرگسالان آشنا هر هفته ترکیب یاران تری را تشکیل می‌دهند، چه فرقی می‌کند که این دو بازیکن جوان هستند یا مسن!

تیم کامل وجود ندارد

کارلتو در اولین ماه از پاییز 2009 و در حالی که تیمش درگیر 3 جام است و باید از ژانویه وارد رقابت چهارم (جام حذفی انگلیس) هم بشود، می‌گوید: «از یک سو ما هنوز نتوانسته‌ایم به سقف هماهنگی و توان ممکن برای اجرای سیستم‌های دلخواه برسیم و از جانب دیگر در ورزش کلا چیزی به اسم ورزشکار و تیم کامل نداریم و تا تیمی هست و مسابقه‌ای و صحنه و رقیبی، باید تلاش کرد تا کامل‌تر شد. من تا اینجای کار از تیمم بسیار راضی‌ام و تعدد پیروزی‌های ما در این فصل قطعا از همین نکته می‌گوید؛ اما اگر خاطرات 5/2 ماه نخست فصل را در ذهنمان مرور کنیم و در پی تعریف بیهوده از خویش نباشیم، باید اعتراف کنیم که در مقاطعی از مسابقه‌هایمان خوب کار نکرده و آشکارا مشکل داشته‌ایم. اعتقاد دارم شکست‌ ما در مقابل ویگان در یک فضای خاص و براثر اتفاقی ویژه (اخراج چک) حاصل شد ولی ما حتی در یکی دو دیدار که برنده شدیم هم مثل یک برنده بازی نکردیم.

طبیعت و روح جنگنده ما خصایل مثبتی هستند و فکر می‌کنم دستاوردهای ما تا این مقطع از فصل در درجه اول به این خاطر به دست آمده‌اند و ما در سخت‌ترین شرایط هم جنگیده و کوتاه نیامده‌ایم اما اگر تصور کنیم با ثابت ماندن روی همین ایده‌آل‌ها به جام‌ها نایل می‌شویم، اشتباه بزرگی کرده‌ایم و چوبش را خواهیم خورد و شکی در این خصوص نیست.»

مردان چلسی راضی‌‌اند اما...

تغییری که مربی پیشین پارما و یوونتوس و هافبک اسبق رم در ترکیب چلسی به وجود آورده و البته در یک مقطع کوتاه از دوران مربیگری 3 سال و 3 ماهه مورینیو هم در چلسی پیاده شده بود، استفاده از روش موسوم به دیاموند (غیرخطی)‌ برای خط میانی تیم بوده است. بازیکنان ارشد چلسی نه فقط از این روش گلایه‌ای نداشته‌‌اند، اصولا بر نحوه کار کارلتو مهر تایید زده و نظر مثبت‌شان در این خصوص را به اطلاع مدیران باشگاه رسانده و به وضوح گفته‌اند که آنچلوتی و روش‌ها و مرام‌هایش را می‌پسندند.

آنها نظری مشابه درباره گاس هیدینک هم داشتند اما این مربی بزرگ هلندی به خاطر دوستی‌اش با رومن آبراموویچ فقط حاضر شد چلسی را به طور اضطراری در 5/4 ماه پایانی فصل گذشته هدایت و جای خالی لوییس فیلیپه اسکولاری سرمربی مشهور و برزیلی را که بعد از فقط 7 ماه زمامداری در استمفورد بیریج از آنجا اخراج شد، پر کند. آنچلوتی معتقد است شماری از بازیکنان چلسی در این فصل در بهترین سطح خود ظاهر شده و هر چه از آنها انتظار می‌رفته انجام داده‌اند و دروگبا، آنلکا و لمپارد از آن جمله‌اند. اما او مثل اسلافش با بالاک که آشکارا دیگر بازیکن زمان حضورش در لورکوزن و بایرن مونیخ نیست و همچنین دکو و مالودا، مشکل داشته و نوسان‌های آنها را درک نکرده و دلیلی بر آن نیافته است.

فشار مسابقه‌های ملی

یک مشکل ویژه کارلتو در لندن، فشار اضافه‌ای بوده که بر ملی‌پوشان چلسی در شهریور و مهرماه به خاطر حضورشان در مسابقه‌های ملی و بهتر بگوییم مراحل نهایی انتخابی جام‌جهانی 2010 وارد شده و تری، کول و لمپارد در این مورد زودتر به ذهن می‌آیند و فابیو کاپلو مربی ایتالیایی تیم ملی انگلیس حتی با وجود قطعی شدن صعود تیمش به دور پایانی جام نوزدهم به لطف پیروزی کوبنده شهریورماه در برابر کرواسی باز حاضر نشده در مسابقه‌های بعدی انگلیس از مسن‌ترهای این تیم استفاده نکند و تری و لمپارد و اشلی کول که پیشتر هم نام‌شان آمد، در هر فهرست دن‌فابیو خودنمایی می‌کنند.

هموطن مشهور وی (آنچلوتی)‌ نیک می‌داند که اگر تعدد بازی‌های آنان و سایر مردانش شامل ملی‌پوشان فرانسوی و پرتغالی در این مقطع فصل بحران‌ساز نباشد وقتی به 3 ماه پایانی فصل برسیم مشکل آفرین و تیم از همین بابت متضرر خواهد شد و نیروهایی جوان و همسطح با اصلی‌ها برای پر کردن جای خسته‌ها و کوفته‌ها وجود نخواهد داشت و این که تصور کنیم رومن آبراموویچ حاضر باشد در نقل و انتقال‌های میان فصل (دی ماه) دو سه جوان درجه اول را برای چلسی صید کند، فقط یک خیال خوش است زیرا مالک میلیاردر و روسی چلسی هم اصولا کمتر از گذشته ریخت و پاش و ولخرجی می‌کند و هم در آن زمان کمتر بازیکن آزاد و واجد شرایطی برای صید یافت می‌شود و هر کس که خوب است، در باشگاهش غل و زنجیر شده و آن تیم‌ها حاضر نخواهند بود به هیچ قیمتی جواهرات گرانبها و جوان خود را بفروشند و بنابراین درمی‌یابیم که چلسی مجبور است تا پایان فصل با همین میانسالان سر کند که البته بازیکنان بسیار توانا و فوق‌العاده‌ای هستند، اما شاید در طول فصل کم‌فروغ شوند و سناریوی 2 سال گذشته را تکرار کنند.

... و جام ملت‌های آفریقا

مشکل ویژه دیگر چلسی که باعث تضعیف این تیم خواهد شد، جدایی حدودا یک ماهه آفریقایی‌های این تیم (دروگبا، اسی‌ین، کالو و میکل) به قصد شرکتشان در جام ملت‌های آفریقا 2010 است. این که کارلتو نفر و عقل لازم را برای جبران غیبت آنها داشته باشد، مساله‌ای نیست که بتوان آن را قطعی و بدیهی دانست و در موردش نگرانی و بدبینی نداشت.

اگر کارلتو باور داشته باشد که شکست اخیر در برابر ویگان و جان به لب شدن در برابر استوک، پورتو و آپوئل پایانی بر ماه عسل حضور وی در لندن و شروع مشکلات جدی فصل بوده است، آنگاه باید پذیرفت چنانچه وی مشکل میانسالی تیمش را حل نکند فقط به صف طولانی جانشینان ناکام مورینیو و مردانی که نتوانستند اصلا به اندازه این مربی زرنگ پرتغالی از توان بالقوه چلسی بهره گیرند و به تبع آن ناکام شدند، اضافه خواهد شد.

قدر مسلم این که کارلتو پخته‌تر از آن است که بردهای اخیر را وسیله یک دلگرمی قطعی و تضمینی بر آینده بداند. آینده‌ای که به خاطر جوان‌تر بودن ترکیب آرسنال، لیورپول و حتی منچستر یونایتد در قیاس با تیم وی می‌تواند برخلاف 80 روز نخست فصل جاری، سرشار از بردها نباشد و طاقت‌فرسا جلوه کند.

مترجم: وصال روحانی
منبع: 4 Channel