حسرتی دست یافتنی

اصولا تفاوت بین یک گروه موفق و یک به اصطلاح لشکر شکست خورده در همین جاست؛ یعنی در حالی که حدود 3 سال دیگر تا جام جهانی فوتسال زمان باقی است، بازی‌ها و اردوهای تدارکاتی منظم و حساب شده تیم ملی فوتسال، دقیقا در زمان مناسب مخصوص به خود برگزار می‌شود. در حالی که فوتبال ما همیشه چوب بی‌برنامگی یا بدبرنامگی‌های خود را خورده است.

آخر ماه جاری (شهریور ماه)‌ و در شرایطی که تیم ملی فوتسال 2 بازی تدارکاتی با برزیل (قهرمان مقتدر جهان)‌ برگزار می‌کند که ما هیچ وقت در تاریخ فوتسالمان توانایی شکست دادن برزیل را نداشته‌ایم و همواره در برابر این تیم متوقف شده‌ایم. گرچه این بار حسین شمس ابراز امیدواری می‌کند دست‌کم بچه‌های قبراق فوتسال ایران، یک بار برزیل را در ارومیه شکست دهند.

تیم ملی فوتسال قرار است چند روز بعد از بازی با برزیل به لیبی برود تا در مسابقه‌های جام بین‌قاره‌ای که با حضور قهرمانان قاره‌های مختلف برگزار می‌شود، شرکت کند. قهرمان این مسابقه‌ها صاحب جایزه‌ای 50 هزار دلاری می‌شود و نایب‌قهرمان 40 هزار دلار جایزه نقدی می‌گیرد که اینها مبالغ قابل اعتنایی در دنیای فوتسال به حساب می‌آیند. البته اگر تیم ما در این مسابقه‌ها حریف قهرمانان قدرتمند آمریکای لاتین و اروپا هم نشود و رتبه سوم را برای کشورمان به ارمغان آورد باز هم سرش بی‌کلاه نمی‌ماند و جایزه‌ای 30‌‌هزار دلاری خواهد گرفت.

به هر حال همه این رویدادهای فوتسالی به علاوه اردوهای آمادگی برای شرکت در این مسابقه‌ها و همچنین 2 دیدار تدارکاتی پیش رو با تیم اسلوونی (در آذر ماه)‌ و 2 دیدار با روسیه (دی ماه)‌ در حالی دنبال می‌شود که طی برنامه‌ای حساب شده و منظم، لیگ برتر فوتسال ایران هم با تمام حواشی، التهاب‌ها و کشمکش‌هایش، به طوری منظم به کار خود ادامه می‌دهد تا بازیکنانی نظیر وحید شمسایی، مصطفی نظری، محمد طاهری، محمد کشاورز، حسین سلطانی، مجید لطیفی، برادران طیبی، محمد هاشم‌زاده، اصغری مقدم، اصغر حسن‌زاده، مجید تیکدری‌نژاد و... از این دیگ جوشان به عنوان سرمایه‌هایی قابل احتساب به عرصه فوتبال بین‌المللی معرفی شوند.

به هر حال مدتی است فوتسال ایران که امپراتور بلامنازع آسیا محسوب می‌شود پا را از حیطه قاره کهن و پهناور خود فراتر گذاشته و به جرگه تیم‌های مطرح و صاحب کلاس جهان پیوسته است. تیمی که هر چند در جام جهانی برزیل از رسیدن به نیمه‌نهایی و تکرار عنوان چهارمی سال 1992 خود بازماند، اما در پناه برنامه‌ریزی صحیح و تداوم حرکات اصولی خود به افق 3 سال بعد و بالا رفتن از سکوی جام جهانی چشم دارد. حسرتی که هر چند مثل تصور پیروزی بر برزیل قدری دور از ذهن و دست نیافتنی به نظر می‌رسد، ولی مطمئنا با تداوم کار صحیح و اصولی فوتسال کشورمان، کاملا تحقق‌‌یافتنی است.

مجید عباسقلی