وزیر «فرهنگ و هنر متعالی»

البته و همزمان برخی نمایندگان با اشاره به نبود برنامه اعلام شده از سوی دولت و اعلام کلیاتی درباره برنامه‌ای حوزه خود به انتقاد از دولت و وزرا پرداختند.

نگاهی به برنامه‌های اعلام شده از سوی سیدمحمد حسینی، وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی نشان می‌دهد که نظر نمایندگان مخالف تا حدی درست بوده و اعلام برنامه‌ها در حد کلیات باقی مانده و با این کلیات نمی‌توان به عنوان برنامه به فرهنگ و هنر متعالی دست یافت، خاصه آن که عمر دولت چهار سال بوده و 2 سال آن عملا صرف آمدن و رفتن وزیر و معاونان مربوط می‌شود.

از سوی دیگر، نگاهی به برنامه‌های پیشنهادی نشان می‌دهد که با ساختار کنونی وزارت ارشاد و عدم تناسب آن با شرایط و مقتضیات روزجامعه که در برنامه مورد تایید ایشان هم قرار گرفته نمی‌توان این کلیات را به صورت کاربردی، اجرایی کرد. خالی بودن این برنامه از فعالیت‌های هنری از جمله هنرهای نمایشی، موسیقی و تجسمی یکی دیگر از ضعف‌های آن است. همچنین تاکید برگسترش فرهنگ کتابخوانی با آسیب‌شناسی و تدوین سیاست‌های مشوقانه ، افزایش سرانه دسترسی به کتابخانه‌های عمومی به منظور دسترسی آسان و متناسب به منابع فرهنگ مکتوب، استفاده از ظرفیت‌ها و تجربیات فعالان حوزه کتاب و... همه و همه از مواردی هستند که جزو برنامه‌های صفارهرندی، وزیر دولت نهم نیز بود و تا حدی هم عملی شد و برخی فراموش شد و برخی در حال گذار از برنامه به طرح اجرایی هستند. وعده تحقق نهضت کتابخوانی که پس از 2 سال خاموش شد، لایحه توزیع کتاب که در دولت به انتظار تصویب مانده، طرح حمایت از فروش اینترنتی کتاب و... از این جمله‌اند.

البته تاکید وزیر پیشنهادی برمشکلات و ضعف‌های ساختاری در حوزه فرهنگ خود عاملی است که نشان می‌دهد وی تا حدی حوزه پیش‌روی خود را می‌شناسد و همین می‌تواند برای وی و همکاران آینده‌ ایشان کلیدی برای برنامه‌ریزی باشد؛ هر چند که سیاستگذاری را شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس و دولت اعمال می‌کنند و وزارتخانه در تدوین قوانین نقش زیادی ندارد.