پایان خط

جبهه‌گیری‌های رئیس هیات مدیره و مدیرعامل باشگاه نیز مزید بر علت شده تا سازمان تربیت‌بدنی هم به نوعی حساب هر دو طرف را نزد خود ببندد، مگر آن که در دقیقه 90 ملاحظاتی صورت گرفته و دیگر بار سیاست حفظ حسین هدایتی مورد توجه قرار گیرد که با توجه به تاکید چندباره مرد متمول سرخ‌ها بر جدایی، بعید به نظر می‌رسد که رئیس ورزش بخواهد وی را باز هم حفظ کند.

دیدار اخیر محمد علی‌آبادی با حبیب کاشانی و مذاکره طرفین نیز از این منظر مورد توجه قرار می‌گیرد که سازمان به دنبال این است که مدیرعامل موفق سابق را دیگربار به مجموعه مدیریتی باشگاه پرسپولیس وارد و ترکیب هیات مدیره را از نو تعریف کند.

اگرچه این تغییر و تحولات نیز طبیعی به نظر می‌رسد و اختلاف‌نظرهای مدیریتی و دعواهای رسانه‌ای، جایی برای دفاع از مدیریت فعلی پرسپولیس باقی نگذاشته؛ اما حرف این است که اگر قرار بر تغییر است، چرا این مساله باید به 7 خردادماه موکول شود.

آن هم در شرایطی که به منظور آرام کردن شرایط، هم عباس انصاری‌فرد و هم حسین هدایتی دعوت به سکوت و عدم انجام مصاحبه با رسانه‌ها شده‌اند تا به نوعی پروسه کنار رفتنشان کلید خورده باشد.

بی‌شک اگر بنابر تغییر و شوک مثبت مدیریتی در باشگاه پرسپولیس و آن هم در آستانه دیدار با الشباب عربستان (30 اردیبهشت ماه) در ورزشگاه آزادی است، این شوک باید هرچه زودتر به بدنه مدیریتی سرخ‌ها وارد شود تا تیمی که طرفداران بی‌شماری را در اقصانقاط کشور متوجه خود می‌بیند، برای فصل بعد دست به دورخیز مناسبی بزند و مثل فصل قبل نباشد که هول‌هولکی تیمی سرهم‌بندی شود و در مسابقات شرکت کند.

به یقین جمع کردن ستاره‌ها در یک تیم، کار چندان سختی نمی‌تواند باشد و با پول می‌توان این کار را انجام داد؛ اما مهم ایجاد هماهنگی بین این ستاره‌ها و برقراری وفاق و همدلی تیمی است که بسادگی به دست نمی‌آید و باید با طرح و نقشه‌ای خاص در جهت دستیابی به آن قدم برداشت.

مثل این‌که یک فاکتور لازم و ضروری آن، این است که دعوای مدیریتی در راس هرم باشگاه نباشد و همه همدل و همسو در جهت موفقیت تیم و خوشحالی دل هواداران، قدم بردارند.

امیر اتابک