ما 11 نفر بودیم

شاید خوشبین‌ترین هواداران تیم ملی فوتسال هم قبل از آغاز بازی‌های جام جهانی فوتسال فکرش را نمی‌کرد تیم ایران بتواند آنقدر خوب بازی کند که فرودگاه امام خمینی برای استقبال از آنها جای سوزن انداختن هم نداشته باشد. در اینجا نگاهی به عملکرد بازیکنان فوتسالیست ایران در این بازی‌ها داریم البته به غیر از حسن‌زاده که اصل مطلب ماست.

کد خبر: ۲۱۶۱۸۷

اصلی‌ها

مصطفی نظری:‌ سنگربان تیم‌ملی ایران همان ‌طور که پیش‌بینی می‌شد موفق شد چهره درخشان خـود را پـس از بـازی‌هـای تـدارکـاتـی، در جـام‌ جـهـانـی هـم نـشـان دهد. او جدا از 52 ثانیه‌ای که بنا به صلاحدید کادر فنی جای خود را برای پنالتی و 5 نفره شدن به اصغر قهرمانی و یک بازیکن سپرد در دیگر دقایق به صورت کامل به میدان رفت و با درخشش فوق‌العاده خود اجازه انتخاب جایگزین را به سرمربی نداد.

مصطفی نظری حدود 60 موقعیت مسلم گلزنی را طی بازی‌های انجام شده گرفت تا جایی برای هیچ حرف و حدیثی باقی نگذارد.

وحید شمسایی: آقای گل فوتسال جهان در برزیل جور دیگری زیر ذره‌بین بود. او در این جام نشان داد وقتی بخواهد در خدمت تیم باشد تا کجا می‌تواند تاثیرگذار باشد. شمسایی در سیستم‌های ایران بیشتر به مشغول کردن بازیکنان حریف به خود و بازی‌سازی برای همبازیانش مشغول بود تا مجموع گـلـزنی‌اش برای ایران بیشتر از عدد 5 نشود. البته این با چشمپوشی از گل حرفه‌ای اوست که مقابل اوکراین با استفاده از بدن بازیکن حریف وارد دروازه کرد.

محمد کشاورز: چپ پای تکنیکی ایران در بازی‌های مرحله گروهی نقشی چشم‌گیر داشت. نترس بودن او در مقابل شوت‌های سرکش، سربالا بازی کردن و پاس‌های در جهت مخالف او از نقاط قوتش حساب می‌شد که توانست کمک زیادی به تیم‌ ملی کند. او تنها چپ پای ایران در برزیل بود و وجودش در کنار راست پاها، جنس ایران را برای اجرای تاکتیک‌ها جور کرده بود. او جزو با تجربه‌ها بود و برای 2 بازی در جام‌جهانی 2004 هم تجربه پوشیدن پیراهن ایران را داشت. وی در مجموع دو جام 9 بازی برای تیم‌ملی انجام داده که طی آنها 5 برد، یک تساوی و 3 شکست را در کارنامه‌اش می‌بیند.

مـحـمـد طـاهـری: آقـای گل لیگ ‌برتر، بسیار خوش‌فکر است. ذاتا گلزن است و هرگاه حس کند مـی‌تـوانـد از نـقـطـه‌ای کـه صـاحـب تـوپ اسـت گـلـزنـی کـنـد بـه هـیـچ وجـه مـعـطـل نـمـی‌کـنـد. این حس اعتماد‌به‌نفسش شبیه به شمسایی است و خیلی‌ها نوع فوتسال او را کپی وحید شمسایی می‌دانند.

این بازیکن 23 ساله از نامزدهای جایگزینی شمسایی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فوتسال ایران است که دارای پتانسیل‌های فوق‌العاده بوده و از روحیه گلزنی خوبی بهره می‌برد.

محمد هاشم‌زاده: اگر از سنگ صدا دربیاید، از محمد هاشم‌زاده صدایی درنخواهد آمد. شک نکنید او الـگـوی اخـلاق بـرای تـمـام بـازیـکـنـان ایـرانـی اسـت کـه مـی‌خواهند اخلاق تیمی را بیاموزند. محمد هاشم‌زاده از قدرت تشخیص فوق‌العاده‌ای برخوردار است و آنقدر حسن دارد که بتوان از وی به عنوان یک بازیکن ثابت بهره برد. هاشم‌زاده با وجود این ‌که تجربه جام‌ جهانی قبل را هم در کارنامه دارد هرگز به نبودش در ترکیب اصلی اعتراضی نکرد تا در مواقع خاص جزو کلیدی‌ترین تعویض‌های ایران لقب بگیرد.

ذخیره‌ها

جواد اصغری‌مقدم: از بازیکن شمالی تیم‌ملی پس از درخشش و تجاربی که در تورنمنت گرندپری مقابل بزرگان جهان به دست آورد انتظار ستاره شدن می‌رفت، اما او در سطح همیشگی خود ظاهر نشد. جواد اصغری بیشتر چشم به توپ‌های پشت دفاع داشت و با هنر کنترل توپ عجیب خود بارها توپ را به این شیوه به همبازیانش رساند. این‌ که چرا او مقابل اکراین زمانی برای بازی‌کردن نیافت از سوالاتی است که شاید مصدومیت، دم دست‌ترین جواب آن باشد.

مـصـطـفـی طـیـبی: جوان رعنای مشهدی تیم‌ملی فوتسال ایران با وجود حضور کم مدت خود در جام‌جهانی جزو چهر‌ه‌هایی بود که توانست نظر سرمربی را به خود جلب کند. قدرت حفظ توپ طیبی و کنترل جریان بازی از نقاط قوتی بود که شمس را وادار به استفاده از او می‌کرد و البته که طیبی در مقابل لـیـبـی مزد این اعتماد را داد. یکی از تاثیرگذارترین دقایق حضور طیبی زمانی بود که کار ایران با لیبی گره‌خورده بود و او توانست گلی را با ضربه سر به ثمر برساند که تیم‌ ملی را دوباره راه انداخت. مصطفی طیبی عاشق مانورهای رو به جلوست و سرش درد می‌کند برای توپ‌ربایی در شلوغی‌های زمین!

مـسـعود دانشور: همان بازیکنی بود که زمانی مسوولان تیم‌ملی امید روی او دست گذاشتند تا به واسطه فیزیک کشیده و عضلانی‌اش وارد فوتبال کنند، اما ترابیان مانع شد. پتانسیل او برای درخشش در جام ‌جهانی خیلی دیر کشف شد و الا شاید بیشتر از این به کار تیم‌ ملی می‌آمد. دانشور با وجودی که هرگز به فیزیکش نمی‌آید بدن قابل انعطافی دارد و با 20 سال سن نشان داد که چقدر می‌تواند به کار ایران بیاید.

ابراهیم مسعودی:‌ جوان 26 ساله ایران در بازی‌های دور دوم ایران ارائه‌گر بازی‌های روبه جلویی بود و میل او به فرارهای سریع، فرصت فکر کردن را از بازیکنان حریف می‌گرفت. او با وجود حضور اندکش در بازی‌های ابتدایی موفق به درک جو مسابقات شد و بازی به بازی بهتر شد تا شمس از او در آخرین بازی، استفاده‌ای ویژه ببرد. ابراهیم مسعودی بسیار سبک‌بال قدم برمی‌دارد و از استیلی بهره می‌برد که مختص به فوتسال سرعتی است.

ابـراهـیـم مـسـعـودی هـم جزو نفراتی بود که در بازی‌ آخر ایران کشف شد و نشان داد تا چه اندازه می‌تواند خوب باشد.

عـظـیـمـایـی، ابـراری‌نـیـا، قـهـرمانی و لطیفی: این 4 بازیکن هم زحمت خود را کشیدند خصوصا عظیمایی که تمام تلاش خود را برای موفقیت تیم‌ملی مقابل ایتالیا کشید و انصافا هم بد ظاهر نشد، اما واضـح بود که احتیاج به میدان‌های بیشتری دارد تا اعتماد مربیانش را برای حضور در ترکیب اصلی جلب کند. این جوان ساروی باید تلاشش را بیشتر کند.

اصغر قهرمانی و ابراری‌نیا هم که به واسطه درخشش فوق‌العاده نظری چاره‌ای جز نیمکت‌نشینی نداشتند، اما هرگز چیزی از ارزش‌های فنی این دو کاسته نشد.

مجید لطیفی هم اگر مصدوم نمی‌شد خیلی به کار تیم ایران می‌آمد که متاسفانه در حد و اندازه‌های لازم ظاهر نشد.