من افشا می‌کنم‌

 البته شما زیاد این حرف‌ها را جدی نگیرید. چون خیلی احتمال دارد که هفته بعد هم ایادی برود سراغ یک چهره فوتبالی دیگر. می‌گویید نه؟ بنشینید و تماشا کنید.

فعلا همین گفتگو را با جناب فیل بزرگ که همان فیلیپه اسکولاری خودمان باشد، بخوانید تا بعد. 

یک روز همین طور که داشتم در خیابان‌های لندن قدم می‌زدم و دنبال کسانی می‌گشتم که چپ و راست دارند نوجوان‌ها را می‌کشند، یک هو دیدم سایه بزرگی روی سرم افتاده است، نه که ترسیده باشم نه، اما یک جور‌هایی احساس کردم توی شاخ آفریقا هستم و هر آن ممکن است که زیر دست و پای فیل‌ها بمانم. تا آمدم بر گردم و ببینم دور و برم چه خبر است؟ دیدم یک نفر گفت: بابا ایادی.

برگشتم دیدم اسکولاری دارد با لبخندی ملیح به من تماشا می‌کند. تا آمدم بپیچم به بازی دیدم دستم را گرفت و به زور مرا برد توی یک کافه تا با هم گپ بزنیم. کار از کار گذشته بود و نمی‌شد در‌‌رفت.

شما کجا لندن کجا؟جناب فیل بزرگ.

بنده قبل از هرچیز باید خدمت شما عرض کنم که من الگوی مدیریت ورزش و خصوصا فوتبال ایران را آنالیز کرده‌ام و می‌خواهم با اجازه شما دوستان اول از مدیریت خوب  ورزش تشکر کنم و بعد از همین جا دست جناب کفاشیان، تاج، علی دایی، داریوش مصطفوی، فتح‌الله‌زاده و سایر سروران و عزیزان را ببوسم که این گونه دارند در حیطه ورزش فعالیت می‌کنند و هیچ چشمداشتی هم ندارند. البته از همین تریبون می‌خواهم استفاده کنم و به همه سنگ اندازانی که می‌کوشند زیر پای این عزیزان پوست موز بیندازند، بگویم: «برو بینیم بابا».

خب من حالا باید چی بگم؟

هیچی، تو فقط گوش کن؟

نه؟

آره؟

حالا می‌شود برای ما یک کم افشاگری کنید ببینیم این سنگ‌اندازان کیا هستند؟

اتفاقا اگر چند دقیقه ساکت باشی، خودم همین کار را می‌کنم.

بفرمایید.

این سنگ‌اندازان یک مشت آدم‌های فریب‌خورده‌ای هستند که مدام از کشور ما برزیل، تن تن موز می‌خرند تا بعد پوستش را در یک اقدام سازمان یافته بیندازند زیر پای مسوولان محترم ورزش مملکت و همه زحمتکشان ازجمله داریوش مصطفوی و فتح‌الله‌زاده عزیز. من خودم شاهد بوده‌ام که همین فیروز کریمی، یا همین علی کریمی. (دقت می‌کنید که نام خانوادگی این دو نفر هم یکی است) یا مثلا مهدی مهدوی‌کیا و وحید هاشمیان چه کار‌هایی نکرده‌اند، اما مدیریت ورزش شما مثل کوهی استوار نقشه‌ها را نقش بر آب کرد. حتی یک فرد غیر ورزشی به عنوان (اسمش را یادم نمی‌آید) در یک برنامه غیرورزشی در چند نوبت کوشید تا با این عناصر شناخته شده همراهی کند که او هم مثل آنها ناکام ماند.

منظورت رشیدپور که نیست؟

حالا هر کی. مهم این است که من به شخصه کف کردم وقتی دیدم که برای تیم ملی ایران تا زمان اولین بازی‌اش در مرحله مقدماتی جام جهانی 12 دیدار تدارکاتی در نظر گرفته شده. کاری که در هیچ جای جهان صورت نگرفته و همین می‌تواند چه کمک‌هایی به تیم شما بکند. تا یادم نرفته این را هم بگویم که این کریمی‌ها نمی‌توانند کاری از پیش ببرند.

خب حالا ضبط را خاموش کردم. بگو ببینم دردت چیه؟

جان من خاموش کردی؟ راست می‌گی؟ جان من؟

خودت ببین دیگه.

بابا کاره دیگه، یک وقت دیدی خواستیم بیاییم ایران مربیگری کنیم.
می‌فهمی که از همین حالا باید هوای کار را داشته باشیم. من که نمی‌خوام مثل فیروز کریمی یا علی کریمی بشم.

حالا به حرف‌هایی که زدی اعتقاد داری.

حالا.

این قضیه موز‌ها چی بود.

هیچی تو چرا جدی گرفتی؟

تو چرا گفتی؟

بابا من یه چیزی گفتم مدیر پسند، تو بی‌خیال ما شو.

من که هاج و واج توام، چی بپرسم؟ از آبراموویچ چه خبر؟

خبر خاصی نیست. بهش گفتم زیاد تو کار من دخالت نکنه.

نه؟ تو با این پاچه‌خواری.

اینجا لیگ برتر جزیره است، آبراموویچ و مدیر کیلو چنده؟ اما در اونجا شرایط فرق می‌کنه. دوستان من که ایران بودند مثل همین سیموئز گوشی را دستم داده‌اند. آره داداش.

چه کار می‌خوای بکنی با فرگوسن و ونگر؟

هیچی، همچین حالشون رو بگیرم که برند بیفتند به پای مورینیو. اینها هنوز جو ساز ندیده‌اند که به مورینیو می‌گفتند جوسازی می‌کنه. یک آشی برای اینها بپزم، صبر کن تا ببینی. از همه اینها گذشته برای خیلی‌ها توی اروپا از همین حالا خط و نشان کشیدم.

کاپلو هم که اینجاست.

نترس داداش زیر آب اونو هم می‌زنم. بمون تا ببینی.

خب حاشیه بسه، بریم سراغ اصل مطلب. در مورد فوتبال ایران افشاگری کنم، کفاشیان و تاج حال کنند، می خوای حال ساکت رو بگیرم.

بابا بی‌خیال. مثل این که از بیرون منو صدا می‌کنند.

نه بابا بیا تا بگم... .