بخور و نپرس‌

مورد اولی که به آن برخورد کردیم این بود که در ایام نوروز از خوردن غذا در رستوران‌های بین‌راهی خودداری کنیم. در عین حال توصیه دیگری نیز وجود داشت که عنوان می‌کرد در ایام نوروز وقتی به سفر می‌روید کمتر از غذاهای حاضری استفاده کنید و با رفتن به رستوران‌ها به خوردن غذایی کامل بپردازید. حالا دیدید اگر ‌خسرو (یعنی یکی از میان جماعت خسروان) نباشید نمی‌توانید در این آشفته بازار توصیه، راه خود را باز کنید؟

ما هم البته قصد توصیه کردن نداریم و فقط می‌خواهیم آنچه به نظرمان مفید می‌آید را بازگو کنیم ممکن است همین راهکارهای مفید ما برای شما به هیچ وجه مفید نباشد. اما چاره‌ای جز این نیست.

احنمالا در مذمت آجیل‌های نوروزی و تاثیر منفی آن بر سلامت روح و جان مطالب بسیاری شنیده‌اید یا خوانده‌اید، اما همین دانه‌های کوچک نمکین که حتی ممکن است در کف یک دست به چشم هم نیایند، زمانی که کیلومترها از خانه خود دورید و در نیمه شبی که هنوز سرمای زمستان را به طور کامل پشت‌سر نگذاشته در جاده‌های صعب گرفتار شده‌اید در حکم نوشدارو برای سهراب است. شما و خانواده در آن لحظات غمگین که ممکن است حتی قطره اشکی هم به گوشه چشم برادر یا خواهر کوچکترتان آمده باشد با جمع شدن به دور کیسه پلاستیکی که این خوردنی‌های ریزه میزه در آن جمع شده‌اند، می‌توانید هم گرمایی به کانون خانواده بدهید و هم معده را از آن رنج و عذابی که می‌کشد، رها کنید. پس می‌بینید آجیل زیاد هم بد نیست. یکی از دوستان روایت می‌کرد که یک بار در موقعیتی بس دشوار گیر کرد و بیش از 48 ساعت را با 12 دانه کشمش سر کرد.

اما برسیم به موضوع رستوران‌ها. هر آدم باهوشی با نگاه کردن به سر و وضع رستوران‌ها می‌تواند درباره محتویات بشقاب غذاهای آنها حدس‌هایی بزند. به همین خاطر توصیه‌های پزشکان را کاملا فراموش کنید و به توصیه‌های جیبتان، گوش جان بسپارید. چون در ایام نوروز یک وعده غذا خوردن در رستوران‌های با پدر و مادر دست کمی از خریدن بلیط هواپیما ندارد. بهترین کار این است که این وعده غذایی دل‌انگیز را به روز پایانی سفر خود موکول کنید تا مطمئن شوید که می‌توانید به خانه بازگردید. ضمن آن که معمولا در آن روز پولتان تمام شده و مجبور نیستید آن را برای شکم خود هزینه کنید.

پس در سفر چه بخوریم؟ یکی از راهکارهای فرار از این سوال خانمان برانداز، استفاده از کالایی کاملا بهداشتی و فاسد نشدنی به نام کنسرو است. البته استفاده از این کالا به هنرمندی‌های خاصی نیاز دارد بویژه وقتی که غیر از خودتان باید چند نفر دیگر را هم سیر کنید. برای آن که جان خودتان را از صدای غرغر همراهان خلاص کنید بهترین راه این است که از کنسروها به عنوان ماده اولیه غذا استفاده کنید و در کنار آن، برخی از ارائه‌های غذایی را هم وارد بشقاب کنید. خیلی طبیعی است که اگر یک کنسرو ماهی تن باز کنید و جلوی چند نفر آدم گرسنه بگذارید همه به شما اعتراض خواهند کرد. این را هم گوشزد کنیم که قاطی کردن آن با تخم‌مرغ راهی قدیمی است و هیچ چاره‌ای برای دردتان نمی‌کند.
اولین راه در استفاده از کنسرو تن این است که باید طعم آن را از بین ببرید. بهترین راه برای این کار استفاده از کنسرو دیگری است که ‌سبزیجات مخلوط‌ نام دارد. این کنسرو را با تمام آبی که دارد با کنسرو تن قاطی کنید و بگذارید حسابی قل بزند تا طعم ماهی تن از بین برود. بعد اگر خواستید،‌ آن را با تخم‌مرغ هم می‌توانید سرو کنید. اصولا این کنسرو سبزیجات در بسیاری از مشکلات می‌تواند راهگشا باشد و بهتر است آن را فراموش نکنید.

چیز دیگری که در طبخ غذاهای سفری به شما کمک می‌کند استفاده از پنیر پیتزاست. شما می‌توانید این پنیر کشدار را روی هر چیزی بریزید. فقط مواظب باشید در حین انجام این کار دیده نشوید چون همه به شما اعتراض خواهند کرد اما اگر بدون آن که بدانند مثلا روی تخم مرغ، پنیر پیتزا ریخته‌اید، آن را با کمال میل خواهند خورد. این پنیر معجزه آسا، وقت‌هایی که غذای شما از مخلوطی از هر چیزی که دم دست دارید تشکیل شده باشد، کارایی 2 برابر پیدا می‌کند.

اما آخرین چیزی که با به خاطر سپردن آن می‌توانید از گرسنگی نجات پیدا کنید، اعتماد کردن به خلاقیت و نوآوری خودتان است. هر چیزی که به ذهنتان می‌رسد را عملی کنید دلیلی ندارد از قاطی کردن شیر و پنیر و سرخ کردن آن بترسید. این کار را انجام بدهید تا نتیجه شگفت‌انگیز آن را ببینید. اما اگر با این سوال از طرف گرسنگان سفره نشین مواجه شدید که  این چیه؟ همان جوابی را بدهید که پدر من در زمان خوردن غذا در سفرها و در کنار جاده‌ها به من و خواهرم می‌داد: بخور و نپرس.