خبر اقتصادی؛ بخش مغفول کار روزنامه‌نگاری ما در سطح استانها

متأسفانه اقتصاد، تولید و سرمایه‌گذاری سهم کمتری در انعکاس اخبار دارند. این در حالی است که بسیاری از استان‌ها از ظرفیت‌های بالای اقتصادی و گردشگری برخوردارند، اما نگاه خبرنگاران، به‌مرور به حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی عادت کرده است.
مسئله، نبود یا کمبود خبرنگار اقتصادی یا گردشگری ـ که اتفاقاً از مهم‌ترین حوزه‌های درآمدزایی رسانه محسوب می‌شوند ـ نیست؛ مسئله، نوع نگاه کردن به سوژه‌هاست. چه اشکالی دارد که در یک سوژه اقتصادی، بُعد اجتماعی هم دیده شود؟ یا در حوزه گردشگری، روایت فرهنگی پررنگ‌تری داشته باشیم؟
برای مثال، اگر در شهری کارخانه تولید کفش راه‌اندازی می‌شود، خبرنگار حوزه اجتماعی می‌تواند به این موضوع بپردازد که این تولید چه تأثیری بر اشتغال زنان، کاهش وابستگی به واردات یا بهبود معیشت خانواده‌ها دارد. یا در حوزه گردشگری، با نگاهی فرهنگی می‌توان حضور عشایر، سبک زندگی، مسیر کوچ و تولیدات بومی آنان را روایت کرد.
واقعیت این است که به تکرار عادت کرده‌ایم؛
سوژه‌های ما اغلب محدود شده‌اند به حادثه، جلسه، مناسبت و نقل‌قول.
هرگز نمی‌توان کتمان کرد که تمرکز بیش از حد بر حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی در شکل‌گیری تفکر رسانه‌ای ما نقش داشته است. مسئله اما، غفلت از حوزه‌هایی است که ظرفیت بالایی برای تولید محتوا، اثرگذاری و درآمدزایی در چرخه بازتولید خبر دارند.
همه ما می‌دانیم کشور ما به اقتصاد و گردشگری نیاز دارد. اگر این حوزه‌ها را پررنگ نکنیم، ناخواسته آن‌ها را به اولویت آخر خبررسانی تبدیل کرده‌ایم؛ در حالی که می‌توانند در متن کار روزنامه‌نگاری ما قرار بگیرند، نه در حاشیه آن.