استکبار علیه رأی مردم
براساس تحلیل‌های جدید، واشنگتن با بهره‌گیری از اهرم‌های مختلف در حال مداخله نظاممند درعراق است. ایجاد تفرقه در میان جریان‌های سیاسی عراقی ازطریق ارسال پیام‌های دیپلماتیک متناقض،یکی ازاین راهبردها محسوب می‌شود. همزمان، اعمال فشار مستقیم نظامی با صدور تهدیدهای علنی علیه گروه‌های مقاومت در دستور کار قرار گرفته است. این اقدامات همزمان با برگزاری انتخابات پارلمانی نوامبر ۲۰۲۵، نشان ازبرنامه‌ریزی دقیق برای بی‌ثبات‌سازی دارد. واشنگتن با سوءاستفاده از نهادهای بین‌المللی، به دنبال مشروعیت‌بخشی به حضور نظامی خود در عراق است. تحریم‌های یکجانبه علیه شخصیت‌های کلیدی مقاومت و ایجاد محدودیت در دسترسی به منابع مالی، از دیگر ابزارهای فشار محسوب می‌شود. همچنین، پشتیبانی اطلاعاتی و لجستیکی از گروه‌های مخالف مقاومت، بخشی از استراتژی جامع واشنگتن برای تضعیف این جریان است. این عملیات با پوشش رسانه‌ای گسترده و جهت‌دار همراه شده است.راهبرد آمریکا مبتنی بر ایجاد جنگ روانی از طریق انتشار اخبار جعلی درباره تفرقه درون‌گروهی مقاومت ارزیابی می‌شود. اجرای مانورهای نظامی نمایشی در نزدیکی مرزهای عراق و سوریه با هدف ارعاب، از دیگر اقدامات خواهد بود. تحلیلگران تاکید می‌کنند این طرح‌ها در چارچوب پروژه کلان‌تری برای مهار قدرت منطقه‌ای ایران و تقویت رژیم صهیونیستی اجرا می‌شود. این تحرکات، نقشه راه واشنگتن برای خنثی‌سازی دستاوردهای مقاومت در عراق تلقی می‌شود.
انتخابات بر لبه تیغ
جدیدترین انتخابات عراق تنها عرصه مداخله واشنگتن نیست، بلکه بازیگران منطقه‌ای نیز همسو با آمریکا مسیر حمایت از مهرههای خود در بغداد را در دستور کار قرار دادهاند. ترکیه به‌صورت آشکار و نیمه‌پنهان در حال گسترش نفوذ اقتصادی و سیاسی است. از تفاهم‌های بزرگ زیرساختی و انرژی تا پرونده‌های آبی که به بغداد وابستگی عملی ایجاد می‌کند. آنکارا همچنین با پیشبرد مصالحه‌ای درباره شاخه‌های کردی قضیه (PKK) تلاش کرده پیوندهای سنتی با کردها و نخبگان محلی را تقویت کند تا در ائتلاف‌های منطقه‌ای نفوذ داشته باشد. این اقدامات به‌عنوان «ابزار نفوذ اقتصادی-سیاسی» تعبیر می‌شوند که می‌تواند رفتار رأی‌دهندگان کرد و هماهنگی احزاب محلی را شکل دهد. در مجموع، ترکیه ترکیبی از فشار دیپلماتیک و پروژه‌های اقتصادی را پیش می‌برد تا جای پای سیاسی را در عراق محکم کند.
کشورهای خلیج‌فارس (عمدتا امارات) با سرمایه‌گذاری مالی، تعامل با نخبگان سنی و فعالیت رسانه‌ای تلاش کرده‌اند شبکه‌های نفوذ خود را بازتولید کنند؛ این بازیگری عمدتا «نرم» یعنی پشتیبانی پروژه‌ای، روابط اقتصادی و لابی‌گری برای نزدیک‌کردن احزاب سنی به منافع خلیج است. گزارش‌ها نشان می‌دهد پول و پروژه‌های بازسازی و وعده‌های سرمایه‌گذاری، کانال‌های اصلی نقش‌آفرینی این کشورها در انتخابات هستند، به‌ویژه در استان‌هایی که کمبود سرمایه‌گذاری دولتی احساس می‌شود. در عمل، این نفوذ اقتصادی-رسانه‌ای می‌تواند ماهیت ائتلاف‌های پس از انتخابات و توزیع کرسی‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد. تحلیل‌ها هشدار می‌دهند تأثیر کشورهای خلیج‌فارس بیش از تبلیغات است و به ظرفیت‌های مالی و فشار شبکه‌ای بر سرنوشت رقبا می‌انجامد.اتحادیه اروپا نیز در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۵ عراق بیشتر نقش ناظر و پشتیبان فنی دارد، نقش بروکسل در حوزه آموزش ناظران، حمایت از کمیسیون انتخابات و تأمین بودجه نهادهای مدنی دیده می‌شود، اما همین حضور باعث اعتراض برخی احزاب ملی و شیعی شده است. منتقدان داخلی عراق می‌گویند «بی‌طرفی ظاهری» اروپا تا حدی سیاسی است، چون بودجه‌ها عمدتا به سازمان‌های غرب‌گرا می‌رسد.
واهمه از پیروزی مقاومت
آمریکا و متحدان غربی نگران از احتمال پیروزی گسترده احزاب شیعی در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۵ عراق هستند، زیرا چنین نتیجه‌ای می‌تواند موازنه قدرت را به‌سوی جریاناتی تغییر دهد که خواهان خروج نیروهای خارجی و استقلال سیاست امنیتی کشور هستند. واشنگتن واهمه دارد کنترل نهادهای کلیدی چون وزارت کشور و نیروهای مسلح به دست ائتلاف‌های شیعی نزدیک به محور مقاومت بیفتد. این امر مستقیما بر حضور مستشاری و پایگاه‌های آمریکا در عراق تأثیر می‌گذارد. در منطق ژئوپلیتیک آمریکا، هر دولت با گرایش شیعی مقتدر، چالشی برای نظم امنیتی مطلوب واشنگتن در غربآسیاست.
در سطح اقتصادی، غرب بیم دارد پیروزی جریان‌های شیعی باعث بازنگری در قراردادهای انرژی، سرمایه‌گذاری و مسیر صادرات نفت شود. بسیاری از احزاب شیعی شعار «بومی‌سازی منابع و خروج از وابستگی نفتی به غرب» را مطرح کرده‌اند که تهدیدی برای منافع شرکت‌های نفتی اروپایی و آمریکایی تلقی می‌شود. افزون بر این، رویکرد اقتصادی استقلال‌طلبانه شیعیان می‌تواند دروازه ورود سرمایه‌گذاران آسیایی به‌ویژه چینی‌ها را باز کند. چنین چرخشی، عراق را از مدار اقتصاد لیبرال غربی خارج کرده و به بخشی از نظم اقتصادی شرق بدل می‌سازد.
از بُعد سیاسی و فرهنگی نیز غرب نگران گسترش گفتمان ضد‌استعماری و ضدامپریالیستی در میان نیروهای شیعی است. احزابی که ریشه در مقاومت علیه اشغال و سلطه خارجی دارند، مشروعیت خود را از استقلال‌طلبی و نفی نفوذ غربی می‌گیرند. پیروزی آنان می‌تواند الگویی برای دیگر جوامع منطقه شود و روایت غرب از «دموکراسی هدایت‌شده» را به چالش بکشد. برای همین، رسانه‌ها و نهادهای غربی کوشیده‌اند با برجسته‌کردن شکاف‌های داخلی یا نگرانی‌های امنیتی، فضای انتخاباتی عراق را از سوی جریان‌های شیعی دور نگه دارند.
بازی رسانه‌ای رژیم در پازل امنیتیسازی
افکار عمومی عراق هنوز درگیر هضم جنگ رسانه‌ای وزیر جنگ آمریکا علیه گروه‌های مقاومت هستند که تلآویو با هدف تکمیل پازل وارد بازی پنتاگون شد. پایگاه عبری زبان والا به نقل از منابعی در فرماندهی ارتش رژیم اسرائیل در شمال سرزمین‌های اشغالی فلسطین مدعی شد ایران در حال سرمایه‌گذاری گسترده روی گروه‌های شبه‌نظامی طرفدار خود در عراق است تا در زمان مناسب، از طریق حملات هوایی و زمینی علیه اسرائیل اقدام کنند. والا در ادامه به دو سناریوی احتمالی اشاره کرده است؛ نخست این‌که پرتاب موشک‌ها و پهپادها از خاک عراق، مشابه آنچه در جریان جنگ «شمشیرهای آهنین» علیه اسرائیل رخ داد و دوم، عملیات زمینی که از عراق آغاز شده، از سوریه عبور می‌کند و ممکن است تا مرزهای اسرائیل و اردن ادامه یابد.
همچنین برخی منابع رژیم صهیونیستی فاش کرده‌اند که پیام‌های تهدیدآمیز و هشداردهنده‌ای از سوی اسرائیل به دولت عراق منتقل شده که این انتقال از طریق آمریکا صورت گرفته، اما تنها محدود به این مسیر نبوده است.
