تحول در ورزش

زمان‌آبادی که در طول سال‌های گذشته روی طرح پیشنهادی نظام تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران فعالیت داشته، از پایان این طرح و پیشنهاد آن به رئیس‌جمهور خبر می‌دهد: «بله، این طرح‌ در قالب کتابی منتشر و در اختیار رئیس‌جمهور قرار گرفت که ایشان پسندید و به وزیر ورزش ارجاع داد و آقای دنیامالی هم در اختیار معاونانش قرار داد تا بهره‌برداری لازم از آن صورت گیرد. ۵۰ راهکار برای برون رفت از معضلات ورزش از کتاب استخراج شده است. حتی فراکسیون ورزش مجلس نیز روی این طرح‌ها کار می‌کند.» 
زمان‌آبادی توضیح می‌دهد: «کتابی که منتشر شده سه قسمت دارد که قسمت اول درباره حکمرانی مطلوب در ورزش است زیرا حکمرانی فعلی معیوب است و نتایجش را دیده‌ایم. ورزش در همه جای دنیا خصوصی است، نه دولتی. در کشورهای دیگر دولت فقط نقش ستادی در ورزش انجام می‌دهد که همان حمایت و هدایت است وگرنه دخالت آنچنانی در تعیین خط و ربط‌ها ندارد. دخالت دولت در ورزش باعث به هم ریختگی ورزش می‌شود. الان هم دولت دست از سر ورزش برنمی‌دارد و آن را به عنوان قدرتی نرم می‌بیند که این تفکر اشتباه است. باید ورزش در اختیار بخش‌های خصوصی قرار گیرد.» 
او درباره بخش دوم کتاب می‌گوید: «بخش دوم نگاه جامعه به ورزش است که نگاهی ارزشی است. نظام اعتقادی ما می‌گوید ورزش همگانی است ولی ما در کتاب می‌گوییم باید همگانی کردن ورزش در دستور کار قرار گیرد. الان ورزش ما گلخانه‌ای است. ما باید ورزش را به سمت سیستم انبوه‌سازی ببریم. راهکارهای لازم را داده‌ایم و درباره اشکالات، معایب و حتی محاسن بحث شده است.» 
زمان‌آبادی درباره بخش پایانی کتابش نیز توضیح می‌دهد: «قسمت سوم کتاب هم درباره اقتدار تیم‌های ملی ایران است. ما وارد رقابت جهانی شده‌ایم و باید تیم‌های ملی ما قدرت لازم را داشته باشند. در این باره نیز در کتاب بحث زیادی شده است. کشورهای آلمان و اسپانیا به عنوان الگوی پیشنهاد مطرح شده‌اند و باشگاه آژاکس هلند هم به عنوان الگوی باشگاه‌داری مطرح شده است.»